Święty Józef

Józefowe opowieści,
rymem wprost z biblijnych treści
Jezus znał je od kołyski,
posłuchajmy zatem wszyscy

Każdy rodzaj jubileuszu, zwłaszcza złoty, powinien prowadzić do refleksji i zadumy, prowokować do powrotu do źródeł, aby upewnić się, czy idziemy we właściwym kierunku. Dlatego warto przypomnieć rys historyczny kaliskiego studium, które zajmuje się Świętym Józefem.

Nawet człowiek odważny czasami odczuwa lęk, niekoniecznie o siebie samego. Taki strach jest stosunkowo łatwy do pokonania. Znacznie trudniej kiedy lękamy się o tych, których kochamy.

- Dziękuję wam za wasze świadectwo wiary i wzajemnej miłości, za budowanie nowej cywilizacji miłości, o której tak często mówił św. Jan Paweł II. Życzę wam wszystkim, abyście mieli czas dla Boga i siebie. Jeśli znajdziemy w naszych rodzinach i małżeństwach czas dla Boga, będziemy mieli czas dla siebie, a Bóg da nam czas dla drugiego człowieka – mówił ks. bp Jacek Kiciński podczas czerwcowej modlitwy w obronie życia.

Kolejnym dramatem w życiu św. Józefa jest pospieszna ucieczka do Egiptu. Musiał uciekać, aby ocalić dziecko. Ale w przeciwieństwie do innych uchodźców, nie musiał rozstawać się z rodziną i to była radość w smutku: był zawsze z Jezusem i Maryją.

Choć św. Józef ma swoje istotne miejsce u samych początków chrześcijaństwa, to jednak gałąź teologii próbująca dokonać systematycznej refleksji nad jego znaczeniem w dziele zbawienia ciągle jeszcze musi walczyć o swój odpowiedni status. Bardzo wiele w tym kierunku uczyniło Polskie Studium Józefologiczne.

Kolejna radość i kolejny smutek, które dotykają serca św. Józefa, związane są z proroctwem starca Symeona, który choć z radością powitał „Światło na oświecenie pogan” to jednak nie mógł zamilczeć prawdy o mieczu boleści, który zawisł nad rodziną z Nazaretu.

Majowe spotkanie u św. Józefa, poza tą najważniejszą modlitwą za rodziny i w obronie życia, skupiło się wokół powołania. Powołania do kapłaństwa, życia konsekrowanego i szczególnej służby Bożej. Mszy św. tego dnia przewodniczył i homilię wygłosił ks. bp Grzegorz Olszowski.

Dzisiejsze spotkanie ze św. Józefem ukazuje nam człowieka niesłychanie wrażliwego, bo zadanie nawet niewielkiego bólu, koniecznego przy obrzezaniu dziecka, napawa go smutkiem.

Po tym, jak małżonka Maryi zasmucił fakt, iż stała się ona brzemienną bez jego udziału i rozważał możliwość oddalenia jej, przyszła radość z zapewnienia anioła, że Dziecię jest z Ducha Świętego, że jest Synem Bożym, a on Józef ma się Nim i Jego matką zaopiekować.

„W św. Józefie odkrywamy twarz Boga Ojca: czułą, troskliwą, kochającą” - to temat pierwszoczwartkowej modlitwy w obronie życia w sanktuarium w Kaliszu, ale i fakt, który może potwierdzić każdy, kto choć raz spojrzał na obraz Świętej Rodziny.

W poprzednim numerze „Opiekuna” poznaliśmy historię Nabożeństwa do 7 boleści i do 7 radości Świętego Józefa. Zapoznaliśmy się również z różnymi formami jego odprawiania i wiemy, że w ostatnim zatwierdzonym przez Kościół objawieniu tego Świętego, on sam upomniał się o tę modlitwę i zapewnił, że jest to potężne narzędzie, przez które Bóg pragnie okazać nam swoje miłosierdzie. 

Józefowe opowieści, rymem wprost z biblijnych treści Jezus znał je od kołyski, posłuchajmy zatem wszyscy

Pozwólmy się zarazić milczeniem Świętego Józefa! Bardzo nam tego trzeba w świecie często zbyt hałaśliwym, który nie sprzyja skupieniu i wsłuchaniu się w głos Boga – mówił Benedykt XVI. Słowa te przypomniał w swojej homilii ks. bp Tadeusz Lityński, który przewodniczył pierwszoczwartkowej modlitwie u św. Józefa Kaliskiego.

Jakkolwiek na kartach Ewangelii nie znajdujemy żadnego słowa św. Józefa, to jednak możemy z nich odczytać emocje
i uczucia jakie mu towarzyszyły.