Święty Józef

Wierność jest owocem Ducha Świętego, a jednocześnie przymiotem fundamentalnym w wypełnianiu planów Bożych, a także własnych, podjętych w wolności zobowiązań.

Posłuszeństwo jest naśladowaniem Chrystusa, posłusznego aż do śmierci, a także, jak mówił papież Paweł VI, gwarantem wewnętrznej zwartości Kościoła i efektywności jego ewangelicznego działania.

Męstwo sprawia, że nie pozwalamy się odstraszyć od dobrego żadnymi trudnościami lub prześladowaniami, ani nawet śmiercią. To właśnie ten moralny wymiar ochrony dobra odróżnia człowieka mężnego od ludzi odważnych czy nawet szalonych.

 Kolejny tytuł jakim określa św. Józefa litania nie mógł przyjść w bardziej odpowiednim czasie. Trudno udawać, że nie wiemy co się wokół nas dzieje i trudno nie dostrzec objawów coraz szerzej rozlewającej się paniki i histerii. I właśnie w tym kontekście przychodzi nam dzisiaj rozważać wezwanie Józefie Najroztropniejszy.

 Czystość jest darem Boga, o który trzeba nieustannie i szczerze prosić. Trzeba też stworzyć dla niej odpowiednie środowisko, w którym nie będzie ona pozbawieniem się czegoś, ale wyborem większej i piękniejszej wartości.

Z Biblii wiemy, że sprawiedliwi odznaczali się żarliwą modlitwą, dobrocią, uczynkami miłosierdzia, wiernym zachowywaniem Bożych przykazań, a przede wszystkim żywą i głęboką wiarą. Taki właśnie był św. Józef, w nim odnajdziemy wszystkie te przymioty.

Święty Józef nie jest wdzięcznym tematem do świętych obrazków o naiwnej treści sentymentalnej, ale modelem i wzorem, który każdy mężczyzna powinien głęboko przemyśleć, aby zrozumieć rolę jaką ma spełniać w dzisiejszym świecie.

- Rodzina ma zawsze pozostawać sanktuarium, w którym dokonuje się uświęcenie wszystkich nie poprzez świętość poszczególnych osób, ale poprzez świętość sakramentów, umiłowanie Boga, a także poprzez umiłowanie Eucharystii i wspólnej modlitwy - mówił ks. bp Wojciech Skibicki, który przewodniczył  pierwszoczwartkowej Mszy św. w intencji rodzin i obrony życia nienarodzonych.

Prawdziwa miłość jest wyjściem poza siebie samego, oddaniem się. Doskonale owo oddanie się ukazuje miłość macierzyńska czy ojcowska, która jest miłością karmiącą.  Święty Józef przeżywał swoją ziemską miłość jako oddanie się swojej Małżonce i Jej Synowi. Całe życie dla Nich pracował.

Józef jest niczym ów człowiek z ewangelicznej przypowieści, który znalazł skarb w polu i sprzedał wszystko co miał, aby to pole nabyć. I mieć ten skarb. Józef dla skarbów,
które mu Bóg powierzył, również oddał wszystko, włącznie ze wszystkimi swoimi ludzkimi pragnieniami.

Święty Józef biorąc Maryję „do siebie”jednocześnie oddał się jej i misji, do której Bóg ich wybrał. Uczy nas w ten sposób, że wyrzeczenie jest warunkiem obdarowania, wyrzekając się czegoś otrzymał nieskończenie więcej.

Któż z nas nie słyszał choćby raz w życiu odwołania się do Patriarchy z Nazaretu? Zwłaszcza w Kaliszu, który jest
nazywany polskim Nazaretem, często, choćby z prozaicznych powodów, aby nie odmieniać przez wszystkie przypadki i ciągle powtarzać: „Święty Józef”, używamy takiego zamiennika.I wszyscy wiedzą o kogo chodzi. Ale czy jest to uprawnione?

Św. Józefowi przypadła w udziale rola ojca Jezusa według prawa. Od niego Jezus dziedziczył wszelkie prawa i przywileje, należne Mu z racji Józefowego pochodzenia z rodu Dawida i przez św. Józefa dopełniają się też słowa proroków o Mesjaszu z rodu Dawida.

Jedyną litanią skierowaną do pojedynczego Świętego, oprócz Matki Bożej oczywiście, zatwierdzoną przez Kościół do publicznego odmawiania jest Litania do Świętego Józefa. 

Gdyby na rozpoczęciu roku w szkole pojawił się św. Józef w swoim oryginalnym wyglądzie i stroju wzbudziłby pewnie niezłą sensację. Może nawet i radość. Ale już jego pojawienie się w szkolnej sali na „normalnej” lekcji wywołałoby kręcenie nosem: przecież nie ma studiów... Niesłusznie. Wychowuje człowiek a nie metoda czy system.