Święty Józef

 O ile pierwszy omawiany przez nas tytuł nadany przez papieża Franciszka św. Józefowi, czyli ojciec umiłowany, określał przede wszystkim relację jaką my, wierni wszystkich czasów mamy z Patriarchą z Nazaretu, to dzisiejsze określenie – ojciec czuły – mówi przede wszystkim o tym, jak widział swojego ziemskiego ojca sam Pan Jezus.

Papież Franciszek w Liście Patris corde, ogłoszonym w 150. rocznicę ustanowienia Świętego Józefa Patronem Kościoła powszechnego podsunął nam wiele materiału do rozważania. Swoją refleksję Papież podzielił na siedem części w każdej z nich obdarzając Patriarchę z Nazaretu konkretnym tytułem.

Nabożeństwo do Świętego Józefa wzrastało stopniowo na przestrzeni wieków i Leonowi XIII zależało, „aby zostało ono wszczepione do codziennych praktyk pobożnych katolików”.

W adhortacji Redemptoris custos Jan Paweł II przypomina, że „gdy nadeszły trudne czasy dla Kościoła, Pius IX «chcąc zawierzyć go szczególnej opiece Świętego Patriarchy, ogłosił Józefa patronem Kościoła katolickiego»”

– Lęk o zdrowie, o życie swoje, o życie najbliższych zatroskanych o rodzinę, o pracę, lękających się o przyszłość. To również zagubienie bezbronnych, których życiem chce zarządzać, jak się okazuje, społeczeństwo bardzo rozwydrzonych egoistów - mówił bp Arkadiusz Okroj, który 5 listopada przewodniczył comiesięcznym modlitwom w intencji rodzin i obrony życia poczętego w Narodowym Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu.

Św. Józef został w Bożym planie przeznaczony na męża Świętej Dziewicy poczętej bez grzechu pierworodnego, której złe duchy boją się najbardziej. Wydaje się oczywistym, że również on został przez Boga odpowiednio wyposażony i dołożył swoich starań, aby i wobec niego duchy piekielne kuliły się ze strachu i przerażenia.

Nie tylko domniemana obecność Jezusa i Maryi przy umierającym Józefie czyni go patronem dobrej śmierci. Józef, który umarł na krótko przed zejściem Jezusa
do Otchłani, mógł wcześniej ogłosić przebywającym tam zmarłym od zarania dziejów, że Mesjasz już jest blisko i ich zbawienie nadchodzi.

„Święty Józef, wzór dla mężczyzny: niczego nie żąda, wszystko oddaje i służy” - to słowa przewodnie pierwszoczwartkowej modlitwy w bazylice św. Józefa w obronie życia na każdym jego etapie. Mszy św. przewodniczył i słowo Boże wygłosił ks. bp Andrzej Przybylski.

Świętego Józefa na pewno nie można określić mianem niepoprawnego optymisty, który uważa, że wszystko się jakoś ułoży albo że jakoś to będzie. Można natomiast nazwać go mężem zawierzenia, który zawsze nadzieję pokłada w Bogu. I tego się od niego uczyć.

Szczęście to jedno z najtrudniejszych do zdefiniowania i zrozumienia pojęć i może właśnie z nieświadomości czym ono jest naprawdę, tak wielu jest wokół nas ludzi nieszczęśliwych. Może więc trzeba zaufać słowom pieśni, która za szczęśliwego uważa tego, kto w Józefie upatruje sobie patrona?

Rodzina oderwana od fundamentu Objawienia Bożego, które określa ją w oparciu o małżeństwo mężczyzny i kobiety i ich płodną miłość, a także od modelu Świętej Rodziny, gdzie w centrum jest Jezus Chrystus, zostaje rzucona na głębokie i wzburzone wody, z których nie może wyjść inaczej jak tylko rozbita i zniszczona.

Tytuł obrońca oznacza wkroczenie do akcji tam, gdzie trzeba kogoś bronić. Na Świętego Józefa jako obrońcę może liczyć nie tylko Maryja, ale także wszystkie dziewice i ci, którzy wybierają życie w czystości poświęcone Bogu.

Czasami używamy określenia „rodzina” na różne formy życia wspólnotowego, jak choćby parafia, czy grupa osób razem pracujących, a nawet drużyna piłkarska. Nie jest to niczym złym, wręcz przeciwnie, bo świadczy to o jakości więzów w tej wspólnocie, ale trzeba przy tym zawsze pamiętać, co jest prawdziwą rodziną.

Właściwie pojmowana praca jest nie tylko źródłem utrzymania i realizacji swoich celów i pasji, ale także środkiem uświęcenia i gromadzenia zasług dla nieba.

Ubóstwo to nie wymuszona bieda materialna, ale niewymuszona wolność od przywiązania do dóbr materialnych na rzecz relacji i wartości wyższych. Dusza uboga jest „u Boga”.