Słowo Boże

Mdr 18, 6-9; Ps 33; Hbr 11, 1-2.8-19; Łk 12, 32-48 Dzieje się w tym świecie. Z różnych stron słyszymy o wydarzeniach, które jeszcze kilka lat temu wydawały się niemożliwe. I w tym wszystkim my - uczniowie Pana Jezusa! Z jednej strony doświadczamy tego, że jest nas jakby mniej - spada liczba spotykających się z Bogiem w czasie Mszy Świętej; mniej ludzi w pieszych pielgrzymkach.

Koh 1, 2; 2, 21-23; Ps 90 (89) Nie ma mocniejszego akcentu w dzisiejszych czytaniach, jak słowa Koheleta „marność nad marnościami – wszystko jest marnością” (Koh 1, 2). Doskonałym komentarzem do słów Koheleta są słowa Pana Jezusa: „Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać.

Dwa tygodnie temu słyszeliśmy pytanie, które „uczony w Prawie” zadał Panu Jezusowi: „Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Łk 10, 25). Dzisiaj słyszymy jednego z uczniów Jezusa: „Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan (Chrzciciel) nauczył swoich uczniów” (Łk 11, 1).

Rdz 18, 1-10a; Ps 15; Kol 1, 24-28; Łk 10, 38-42 Śledząc słowa pierwszego czytania z Księgi Rodzaju, kiedy to Abraham siedzi „u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia” (Rdz 18, 1) przychodzi mi na myśl inna scena, z Ewangelii według św. Jana, gdy do studni, przy której siedzi Jezus zmęczony wędrówką, przychodzi Samarytanka, by zaczerpnąć wody (por. J 4, 6–7).

Samarytanie byli uważani przez Żydów za heretyków. Zaczęło się to po powrocie z niewoli babilońskiej (538 rok przed Chr.). „Tak więc mieszkańcy Judei mieli od tego czasu za sąsiadów naród pogański [tzn. Samarytan], który przejął, co prawda, pewne przekonania religijne Żydów pozostających w Palestynie przez czas niewoli babilońskiej, ale zakres objawienia ograniczał do pięcioksięgu Mojżesza (Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt).

Iz 66, 10,12-14c; Ps 66; Ga 6, 14-18; Łk 10, 1-12.17-20. Kościół potrzebuje prawdziwych świadków. Bez wytchnienia musi całym swoim życiem odpowiadać na wołanie Chrystusa:  „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2). 

30 czerwca, 1 Krl 19, 16b.19-21; Ps 16; Ga 5, 1.13-18; Łk 9, 51-62. „Według Platona (+ 347 przed Chrystusem) człowiek osiąga wolność podejmując działania moralnie dobre i praktykując cnoty;

Największą prawdą Kościoła jest męka, śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Nie ma podobnej i większej prawdy w żadnej innej religii. Więcej, śmierć jest przewidziana wcześniej. Prorok Zachariasz, wiele wieków przed przyjściem Chrystusa przepowiedział wydarzenie, które wstrząśnie całym światem.

Prz 8, 22-31; Ps 8; Rz 5, 1-5; J 16, 12-15
Dlaczego ci katolicy nie chcą ustąpić? Wielu chrześcijan (protestanci) ustąpiło i nikt się już ich nie czepia. A katolików ktoś wciąż się czepia! A to nie mogą czegoś mówić (oczywiście w imię tolerancji).

Dz 2, 1–11; Ps 104; Rz 8, 8-17; J 14, 15-16. 23b-26. Zesłanie Ducha Świętego było dla pierwotnego Kościoła nie tylko znakiem, ale łaską i potwierdzeniem, że całemu dziełu głoszenia Ewangelii błogosławi sam Bóg.

Dz 15, 1-2.22-29; Ps 67; Ap 21, 10-14.22-23; J 14, 23-29 Czasem trzeba wejść na górę, nie tylko by zachwycić się pięknym widokiem, ale by spojrzeć na świat z innej perspektywy. Bóg specjalnie wybrał górę, by na niej się objawić (Synaj), by się przemienić (Tabor), by przekazać ludziom ważną treść (Kazanie na górze), a nawet umrzeć (Golgota).

Dz 14, 21b-27; Ps 145; Ap 21, 1-5a; J 13, 31-33a.34-35 „Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś poświęca swoje życie za przyjaciół” (J 15, 13). Te słowa Jezusa nie są jednak powodem do jakiś obaw czy lęku: „Powiedziałem wam to, aby wypełniała was moja radość i aby ta radość była doskonała” (J 15, 11).

Dz 13, 14.43-52; Ps 100; Ap 7, 9.14b-17; J 10, 27-30. Każde słowo jest warte uwagi. Nawet to, które wydaje się bez znaczenia. Często w logice Bożej jest tak, że te słowa, które świat odrzuca, albo nie chce przyjąć, mają największą wartość. 

Dz 5, 27b-32.40b-41; Ps 30; Ap 5, 11-14; J 21, 1-19. Ostatnimi czasy wiele się działo: pożar katedry Notre-Dame w Paryżu, zamachy na Sri Lance. Co rusz słyszymy o różnych wydarzeniach, które napawają nas lękiem i sprawiają, że tęsknimy za jakimiś spokojnymi i przychylnymi mam czasami. 

Drzwi zamknięte, wieczór, a Pan przychodzi do swoich uczniów. Dlaczego wybiera taką porę? Bo nie uwierzyli świadkom, którzy wcześniej widzieli zmartwychwstałego Jezusa.