Słowo Boże

Ez 18, 25–28; Ps 25; Flp 2, 1-11; Mt 21, 28–32 „[Jezus] uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 8-11).

Iz 55, 6-9; Ps 145; Flp 1, 20c-24.27a; Mt 20, 1-16a Chwilę wcześniej Jezus z ogromnym smutkiem powiedział do arcykapłanów i starszych ludu, że tak kurczowo trzymają się swojej wersji historii zbawienia, że ani znak obecności i słowa Jana Chrzciciela, ani lawina nawróceń poborców podatków i prostytutek nie mają żadnego wpływu na zmianę myślenia i wejście w pokutę. Im się po prostu wszystko należy…

Syr 2, 30–28, 7; Ps 103; Rz 14, 7–9; Mt 18, 21–35 Już kiedyś o tym wspominałem (ale wiadomo, że powtarzanie jest matką uczących się), apostoł Mateusz spisał Ewangelię dla Żydów i pokazał Jezusa jako nowego Mojżesza. 

Ez 33, 7–9; Ps 95; Rz 13, 8–10; Mt 18, 15–20 Warto rozszerzyć lekturę dzisiejszej Ewangelii o kilka wcześniejszych wersetów, w których Chrystus kreśli obraz radości pasterza z powodu odnalezienia zabłąkanej owcy, a właściwie (będąc wiernym tekstowi oryginalnemu) – owcy, która została zwiedziona, oszukana i wyprowadzona podstępem z trzody.

„Nie bierzcie wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe” (Rz 12, 2; w najnowszym przekładzie na język polski brzmi to tak: „W żadnym wypadku nie naśladujcie świata, który was otacza, lecz pozwólcie, by Słowo Najwyższego przemieniało wasz sposób myślenia na nowy, tak abyście mieli zdolność rozpoznania, co jest wolą Boga, a szczególnie tego, co jest dobre, co Bogu miłe, a co doskonałe”).

Iz 22, 19–23; Ps 138; Rz 11, 33–36; Mt 16, 13–20 Podobno organizatorzy pielgrzymek do Ziemi Świętej rzadko umieszczają w programie odwiedziny starożytnego miasta Banjas, które leży u podnóża góry Hermon na Wzgórzach Golan daleko na północy państwa Izrael. Jednak historia tego miejsca warta jest chwili uwagi, żeby zrozumieć sens wędrówki Jezusa z uczniami w miejsce, w którym słyszymy jedno z najistotniejszych wyznań wiary Apostołów.

Iz 56, 1.6–7; Ps 67; Rz 11, 13–15.29–32; Mt 15, 21–28 Kiedy czytam fragment Ewangelii przeznaczony na dzisiejszą niedzielę (Mt 15, 21-28), to zawsze zadziwiają mnie dwa zdania: „On (Jezus) nie odezwał się do niej ani słowem” (Mt 15, 23) i „Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom” (Mt 15, 26). Mamy obraz Jezusa łagodnego, bardzo życzliwego wobec ludzi. Skąd więc taka reakcja i takie słowa u Jezusa?

1 Krl 19, 9a.11–13a; Ps 85; Rz 9, 1–5; Mt 14, 22–33 To już druga przeprawa przez Genezaret, której św. Mateusz poświęca uwagę - być może z powodu autentycznego niebezpieczeństwa śmierci, której widmo mieli w oczach zaprawieni przecież w rybackim fachu niektórzy z Apostołów.

Iz 55, 1–3; Ps 145; Rz 8, 35.37–39; Mt 14, 13–21 „Cudowne rozmnożenia chleba, w czasie których Pan (Jezus) odmawia błogosławieństwo, łamie i daje uczniom chleb, aby nakarmić nim tłumy, są zapowiedzią obfitości tego jedynego Chleba – eucharystycznego.

1 Krl 3, 5.7–12; Ps 119; Rz 8, 28–30; Mt 13, 44-52 Warto dziś przejść całą drogę, którą przygotował dla nas Bóg w liturgii Słowa. Na początku wędrówki jesteśmy świadkami rozmowy Boga z królem Salomonem. 

Mdr 12, 13.16–19; Ps 86; Rz 8, 26–27; Mt 13, 24-43 Patrzymy na ten świat i niejednokrotnie zastanawiamy się: skąd w nim tyle zła? Czy Pan Bóg nie może czegoś z tym zrobić? Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam przypowieść Jezusa, która zawiera bardzo podobne pytanie: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” (Mt 13, 27).

Iz 55, 10–11; Ps 65; Rz 8, 18–23; Mt 13, 1-23 Po lekturze dzisiejszej Ewangelii nasuwa się pytanie o powód rozrzutności siewcy, skoro jedynie czwarta część zasiewu przynosi jakikolwiek plon. Zanim jednak spojrzymy kategoriami ducha i współczesnych metod prac rolniczych, warto zobaczyć, jak patrzyli na tę przypowieść słuchacze Jezusa.

Za 9, 9–10; Ps 145; Rz 8, 9.11–13; Mt 11, 25–30 Dla naszej, kaliskiej diecezji nadeszły niełatwe czasy. Jesteśmy na ustach całej Polski i to nie ze względu na sanktuarium Świętego Józefa, którym się szczycimy. Został mianowany Administrator Apostolski dla naszej diecezji, choć ks. bp Edward nie przestał być naszym biskupem.

Jr 20, 10–13; Ps 69; Rz 5, 12–15; Mt 10, 26–33 Odchodząc z tego świata, Pan Jezus powiedział do Apostołów: „Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi“ (Dz 1, 8). Mam nadzieję, że zdajemy sobie sprawę z tego, że te słowa zostały skierowane nie tylko do Apostołów, ale do wszystkich tych, którzy przez chrzest święty stali się i staną się uczniami Mistrza z Nazaretu. 

Komentarz do dzisiejszej Ewangelii można zamknąć w kilku słowach będących sercem tej perykopy: litość - ocena sytuacji - reakcja. Chrystus lituje się nad ludźmi, choć (jak zauważy św. Hilary z Poitiers - IV w. po Chr.) nikt z tłumu nie był prześladowany, ani nie cierpiał z powodu jakiegoś widocznego nieszczęścia.