Ludzie

„Ja, Karol Wojtyła oddaję się i poświęcam Najśw. Sercu Jezusa Chrystusa moją osobę i me życie, moje sprawy, trudy i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mego jestestwa, jeno
aby czcić, miłować i wielbić to Serce” - o tym osobistym akcie dowiedzieliśmy się dopiero po śmierci Jana Pawła II.
Ojciec Święty nosił go zawsze przy sobie w niewielkim relikwiarzu.

W Wielki Piątek s. Faustyna usłyszała słowa Jezusa: „Pragnę, żeby obraz ten był publicznie wystawiony”. Ks. Sopoćko miał umieścić wizerunek Jezusa Miłosiernego w wileńskiej Ostrej Bramie do pierwszej niedzieli po Wielkanocy. Kiedy zastanawiał się, jak wypełnić polecenie Jezusa, zadzwonił telefon. To nie była przypadkowa rozmowa.

Dzisiejszy świat często odwraca się i rezygnuje z wartości chrześcijańskich, które są podstawą naszej cywilizacji.
Coraz powszechniej atakowane są fundamentalne prawdy o człowieku i jego naturze. Księża potrzebują solidnej wiedzy i mocnych argumentów merytorycznych, by głosić Ewangelię w dzisiejszym szybko zmieniającym się świecie.

Mamy teraz ciekawy i trudny czas. Mamy wiele obaw: żeby nie zaraził się ktoś z moich bliskich, żeby nie stracić dochodu, dzięki któremu mogę zapewnić bezpieczne życie mojej rodzinie, czy jak utrzymać kościół, gdy nie ma wiernych. Wymaga to od nas zaufania do Ojca, który nigdy nas nie zawiedzie.

Prymas Polski miał duszę kapłańską. Wszystko, co czynił w ciągu swojego życia, zarówno spontaniczne, pod wpływem bieżących potrzeb i okoliczności, jak też w ramach szerokiej strategii aktywności, przekładanej na długofalowe programy, wynikało z jego umiłowania kapłaństwa, które ze swojej natury przekracza ograniczenia i nakazuje wspinać się wzwyż.

Duchowe przewodnictwo i opiekę Matki Bożej Wyszyński odnajdował w kluczowych dla swego życia momentach i miejscach, w węzłowych punktach, w których rozstrzygała się jego osobista historia i wybrane powołanie.

Ojciec Zdzisław Pałubicki SJ, dla wielu po prostu Zdzich, był bezpośredni, pełen humoru, zawsze z dowcipem w rękawie i wizytówkami o Bożym Miłosierdziu w kieszeni marynarki.

Emilia i Karol Wojtyłowie, rodzice Jana Pawła II, mogą zostać wyniesieni na ołtarze. Jeśli Stolica Apostolska wyrazi zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego to może on ruszyć w 100. rocznicę urodzin papieża, czyli w maju przyszłego roku.

Na początku listopada obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych i wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. Wśród nich jest na pewno Jan Kobuszewski, którego znały miliony Polaków. Niewielu z nas, jako widzów, wie jaki był poza sceną. Wielokrotnie pielgrzymując na Jasną Górę aktor pokazał, jak w życiu każdego człowieka ważna jest wiara w Boga.

Fryderyk Chopin, autor „Marszu żałobnego”, zmarł 17 października 1849 roku. Od śmierci wybitnego pianisty Romantyzmu, w którym płynęła polsko-francuska krew, mija 170 lat.

22 września w Krotoszynie odbyły się uroczystości nadania imienia ks. Teodora Kaczmarka placowi wokół Bazyliki Mniejszej pw. św. Jana Chrzciciela.

Kiedy w obozie koncentracyjnym w Dachau Niemcy zaproponowali ks. Józefowi Kutowi wolność w zamian za wyrzeczenie się kapłaństwa i podpisanie niemieckiej listy narodowościowej, odmówił. Niedawno w rocznicę śmierci ks. Józefa modlono się o łaski za jego wstawiennictwem w kościele w Ołoboku. Był jednym z męczenników, których Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi.

Ks. bpa Antoniego Baraniaka, kierownika sekretariatu Prymasa Polski i jego najbliższego współpracownika, aresztowano tego samego dnia, a właściwie tej samej wrześniowej nocy, co ks. kard. Stefana Wyszyńskiego.

Zainspirowany w Roku Jubileuszowym (2000) słowami Jana Pawła II, by „zostawić po sobie jakiś ślad”, oddał się pracy pisarskiej. Miał już wtedy 81 lat!

Moje dzieci mówiły do mnie po imieniu, uśmiechały się kiedy chciały pieniądze – wspomina w swoim świadectwie znany aktor Lech Dyblik. – Fatalnie czułem się w roli ojca.