Beletrystyka

Do Trzech Króli pozostało naprawdę niewiele czasu, a Mateuszowi zależało, aby ministranci w wersji kolędników wypadli jak najlepiej. To znaczy, aby przekazali rodzinom w parafii, a także samym sobie coś wartościowego...

Proszę księdza, trochę rozmawialiśmy między sobą i stwierdziliśmy, że to jednak nie jest do końca w porządku, że ksiądz ciągle załatwia jakieś pieniądze na nasze zimowe wyjazdy, a my się wcale nie angażujemy – powiedział z bardzo poważną miną Wiktor, prezes ministrantów w parafii Strzywąż, a Mateusz mało się n

Właściwie to sam nie wiedział, czy ma się z tego cieszyć, czy nie, ale fakty były niezaprzeczalne. Po raz pierwszy, odkąd był w Strzywążu, nikt się nie zgłosił, aby wziąć udział w wieczerzy wigilijnej dla samotnych na plebanii.

Mateusz nerwowo spojrzał na zegarek. Dochodziła godzina szesnasta. Jeżeli nie natrafi na jakieś problemy na drodze, wróci do swojej parafii godzinę przed Mszą Świętą. Teoretycznie miał więc czas, aby wejść do kościoła franciszkanów, gdzie był stały konfesjonał i rozpocząć Adwent i nowy rok liturgiczny, jak Pan B&oa

Proszę księdza, to jest oczywiście bardzo ważna sprawa! - mężczyzna, choć nietrzeźwy, starał się przybrać poważny wygląd.- Z całą pewnością - odpowiedział Mateusz z nieukrywaną ironią, której jednak niemal natychmiast pożałował, ponieważ nie powinien okazywać swojej frustracji. Jakby nie było, jako kapłan posłany

Mateusz usiadł do konfesjonału bardzo z siebie dumny, że już na pół godziny przed Mszą Świętą mógł być do dyspozycji dla wszystkich potrzebujących. I nawet nie musiał w międzyczasie odmawiać brewiarza, bo dziwnym trafem nikt się dzisiaj nie pojawił w kancelarii parafialnej, a więc mógł sobie spokojnie odprawi

Mateusz usiadł w ostatnim rzędzie i nie mógł uwierzyć, że ponownie jest w kinie. Już sam nie pamiętał, ile czasu minęło od ostatniego razu i nawet był zły na siebie, że tak zaniedbał swoją pasję. Oczywiście złość była relatywnie niska i raczej taka udawana, bo przecież w życiu, a zwłaszcza w życiu księdza, są inne

Na dłuższy czas w sali lekcyjnej zapadła całkowita cisza, ale Mateusz nie miał pewności, czy to jego komunikat wywarł takie wrażenie, czy po prostu nie wszyscy zrozumieli, o co mu chodzi.

Kiedy masz uroczyste pożegnanie młodzieży w kościele? - zapytał Piotr, a Mateusz w pierwszej chwili nie zrozumiał, o co mu chodzi. Masz na myśli pożegnanie wakacji? - zapytał, a wszyscy pozostali koledzy księża na zaległej kolacji imieninowej Jacka gruchnęli śmiechem.

Nie wiem jak ty, ale ja zgodnie z sugestią naszych kochanych biskupów przez cały sierpień podjąłem pełną abstynencję od napojów alkoholowych. Nie żebym jakoś szczególnie się raczył na co dzień, ale powiem ci, że jak byłem u moich staruszków i trochę im pomagałem na poletku, którego za żadne skarb

Podczas pobytu na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie miałem okazję po raz kolejny zobaczyć tysiące młodych ludzi z całego świata, a nawet z najbardziej jego odległych zakątków. I mogłem też zauważyć, jak zmieniała się ich percepcja Polski i Polaków, na podstawie tego co przeżywali i szczególnie piękne by

Jednostajny stukot kół pociągu właściwie w jednej chwili sprawił, że cała jego ekipa zasnęła. - To się moje dzieciaki umęczyły, Panie Boże - powiedział cicho uśmiechając się, ale za chwilę spoważniał. Przecież to nie są jego dzieciaki, tylko Darka. No w sumie Darka też nie, ale z jego parafii.

Mateusz, nie możesz mi odmówić tej przysługi - Darek nie dawał za wygraną. - Darek, ty wiesz, że ja większość moich kapłańskich lat poświęciłem młodzieży i kocham młodzież, ale powoli dobiegam pięćdziesiątki i nawet młodych z mojej parafii nie potrafię ogarnąć, nie ma mnie na Facebooku ani Instagramie.

Ksiądz Mateusz po rozmowie z kolegą postanawia wypróbować nową metodę kontaktu z matkami dzieci pierwszokomunijnych. Jaka to metoda i jak zadziała?

Siedział nad swoim brewiarzem, ale nawet go nie otworzył. Trochę już siebie znał. Dopóki nie uspokoi serca, nie ma najmniejszego sensu rozpoczynać modlitwy. Od niedawna zaczął ponownie częściej korzystać z brewiarza w formie książkowej i od razu odczuł poprawę.

Pierwsze koty, oczywiście za płoty, ale przy minimalnej dawce uporu i wytrwałości, codzienne korzystanie z roweru zaczęło przynosić całkiem pozytywne efekty. Nie wspominając o tym, że niestety, było też koniecznością.

Mówię ci Mateusz, w tym roku Pierwsza Komunia wykończyła mnie jak nigdy... - wysapał Maciej, kiedy już się rzucił na trawę pod drzewem. Przez chwilę leżał w milczeniu i nic nie mówił, podczas gdy Mateusz najpierw pieczołowicie oglądał pożyczony od sąsiada rower, czy nie porysował się za bardzo, kiedy przedzierali si

Michał, dzięki, że wpadłeś. Mam takiego doła, że sam bym się wytrzaskał po gębie – powiedział Mateusz zamykając drzwi za kolegą i prowadząc go do kuchni.

Piotr był jednym z najbardziej zamkniętych w sobie kolegów z jego rocznika. Na spotkaniach imieninowych i jubileuszowych pojawiał się raz na kilka lat, a poza nimi też raczej kolegów nie odwiedzał, nawet tych, którzy czasami pracowali w sąsiedniej parafii.

Mateusz był zły na siebie. Właściwie nie przespał całej nocy i może to również wpływało na jego rozdrażnienie, ale doskonale wiedział, że to nie o to chodzi. Był zły na siebie za swoją głupotę i to przez tę głupotę miał nieprzespaną noc za sobą. Wczoraj była Niedziela Miłosierdzia. I chociaż wyraźnie tłumaczył Z