Beletrystyka

- Księże Mateuszu, bardzo się cieszę, że ksiądz sobie to wszystko przemyślał - Ksiądz Biskup wyraźnie rozjaśnił się na twarzy, kiedy usłyszał, że Mateusz oddał się do jego dyspozycji.- Szczerze mówiąc, nie za bardzo miałem czas żeby wszystko przemyśleć, bo akurat mieliśmy pierwszy w historii festyn parafialny, więc s

- Mateusz? No witam cię serdecznie, szczęść Boże, cieszę się, że cię słyszę! - ks. Florek nawet przez telefon wydawał się absolutnie podekscytowany perspektywą zmiany parafii.- No cześć Florek - odpowiedział Mateusz. - Ja też się cieszę, że cię słyszę, chociaż ja coś nie mam takiego entuzjazmu do tej zmiany jak ty.- No co

Tego się nie spodziewał. Kiedy szedł do Strzywąża na budowę kościoła, wydawało mu się, że to jak dożywocie. Wydawało mu się, że on tego kościoła do emerytury nie wybuduje, czyli liczył się poważnie z myślą, że będzie to jego ostatnia placówka. Nie bardzo się widział w pracy w zespole, a więc nie tylko budowa go prz

Kto by pomyślał, że po dwudziestu latach kapłaństwa można jeszcze dokonać tak istotnego odkrycia, jak pokuta za swoich penitentów? Mateusz kontynuował rozpytywanie kolegów o tę sprawę, ale jeszcze nie natrafił na nikogo, kto by pamiętał o tym zapisie z Katechizmu Kościoła Katolickiego...

Mateusz wyszedł z konfesjonału i czuł się, jakby dźwigał na sobie grzechy, jeśli nie całego świata, to przynajmniej połowy parafii, w której właśnie pomagał w spowiedzi przed uroczystością I Komunii Świętej. Był zdruzgotany. Niektórzy rodzice spowiadali się po raz pierwszy od czasów, kiedy chrzcili swoje dzieci.

Naprawdę nie wiem, co zrobić - żalił się Mateusz Maciejowi.- Ale opowiedz mi dokładnie, co się wydarzyło - jak zawsze rzeczowo i bez emocji Maciej próbował ustalić fakty.- Wiesz, jak bardzo zależy mi na ministrantach. Zawsze chciałem, aby fakt bycia ministrantem w mojej parafii był nobilitacją, żeby dla każdej dziewczyny był

Mateusz właśnie powiesił w gablocie nowe ogłoszenia i kilka plakatów, które otrzymał z kurii i przyglądał się, czy wszystko równo wisi i czy czasami któraś z gablot nie jest ?przeciążona?.

Nadszedł czas Świąt Wielkanocnych i dla Mateusza był to zawsze czas konfrontacji tego wszystkiego, co w kapłaństwie i w wierze najpiękniejsze i najwznioślejsze, z tym co ludzkie, słabe, grzeszne, często powierzchowne i irytujące.

A co księdza do nas sprowadza? - zapytał mężczyzna, podczas gdy mały Karol przypatrywał się Mateuszowi z zaciekawieniem. - Szczerze mówiąc, to po prostu przechodziłem... - zaczął się tłumaczyć Mateusz i czuł, że brnie w jakieś kłamstwo i raczej nie był to najlepszy sposób na podjęcie relacji z parafianami, których nigdy nie widział w kościele...

Komputer był wyciszony, więc jedynym sygnałem, że ktoś się do niego „dobija” była pulsująca ikona komunikatora Skype. To była Marisa. Zbliżająca się do sześćdziesiątki katechetka z włoskiej parafii, w której pracował już niemal dziesięć lat temu. I mimo, że upłynęło dziesięć lat, Marisa ciągle od czasu

Na początku trochę się zdenerwował, ale potem to nawet miał z tego niezły ubaw. Strzywąż aż huczał od plotek odnośnie wizyty policjanta na plebanii. Mimo, że w niedzielę po tej wizycie, Mateusz podczas ogłoszeń duszpasterskich opowiadał o inicjatywie dotyczącej mapy zagrożeń...

Jak masz na imię? - zapytał Mateusz prowadząc chłopaka do dużego salonu i siadając z nim przy dużym stole. Właściwie cała irytacja mu już przeszła, bo jakby nie spojrzeć, ten chłopak rzeczywiście miał jakiś problem, który chciał przedyskutować z księdzem. I to była jedna z tych sytuacji, w których Mateusz zawsze r

Proszę księdza, a kancelaria parafialna to dzisiaj otwarta? - zapytał szpakowaty jegomość nieśmiało zaglądając spoza lekko uchylonych drzwi. Mateusz zamknął książkę, którą właśnie czytał, uśmiechnął się szeroko i zapraszającym gestem wskazał na krzesło po drugiej stronie biurka.- Otwarta, otwarta! Proszę bardzo... A

No i jak tam Maciuś po kolędzie? - zagaił Mateusz rozsiadając się wygodnie w fotelu naprzeciw kominka.- Chcesz mnie wkurzyć? Zostało mi jeszcze pół parafii, czyli jeszcze ze dwa tygodnie będę chodził – odpowiedział z kwaśną miną Maciej stawiając na ławie obok Mateusza deskę z jakimiś wędlinami i drugą z kilkoma pla

Do Trzech Króli pozostało naprawdę niewiele czasu, a Mateuszowi zależało, aby ministranci w wersji kolędników wypadli jak najlepiej. To znaczy, aby przekazali rodzinom w parafii, a także samym sobie coś wartościowego...

Proszę księdza, trochę rozmawialiśmy między sobą i stwierdziliśmy, że to jednak nie jest do końca w porządku, że ksiądz ciągle załatwia jakieś pieniądze na nasze zimowe wyjazdy, a my się wcale nie angażujemy – powiedział z bardzo poważną miną Wiktor, prezes ministrantów w parafii Strzywąż, a Mateusz mało się n

Właściwie to sam nie wiedział, czy ma się z tego cieszyć, czy nie, ale fakty były niezaprzeczalne. Po raz pierwszy, odkąd był w Strzywążu, nikt się nie zgłosił, aby wziąć udział w wieczerzy wigilijnej dla samotnych na plebanii.

Mateusz nerwowo spojrzał na zegarek. Dochodziła godzina szesnasta. Jeżeli nie natrafi na jakieś problemy na drodze, wróci do swojej parafii godzinę przed Mszą Świętą. Teoretycznie miał więc czas, aby wejść do kościoła franciszkanów, gdzie był stały konfesjonał i rozpocząć Adwent i nowy rok liturgiczny, jak Pan B&oa

Proszę księdza, to jest oczywiście bardzo ważna sprawa! - mężczyzna, choć nietrzeźwy, starał się przybrać poważny wygląd.- Z całą pewnością - odpowiedział Mateusz z nieukrywaną ironią, której jednak niemal natychmiast pożałował, ponieważ nie powinien okazywać swojej frustracji. Jakby nie było, jako kapłan posłany

Mateusz usiadł do konfesjonału bardzo z siebie dumny, że już na pół godziny przed Mszą Świętą mógł być do dyspozycji dla wszystkich potrzebujących. I nawet nie musiał w międzyczasie odmawiać brewiarza, bo dziwnym trafem nikt się dzisiaj nie pojawił w kancelarii parafialnej, a więc mógł sobie spokojnie odprawi