Beletrystyka

- Widzi ksiądz, jak to nieraz Pan Bóg sobie to wszystko wykoncypuje? - zapytał Ksiądz Proboszcz Mateusza, kiedy ten ostatni wrócił około 20.00 z kolędy. Proboszcz jeszcze się nie czuł najlepiej, dlatego tego popołudnia został w domu, a cały jego odcinek kolędowy został przesunięty na sobotę. Za to przywitał Mateusza ko

Święta pokazały po raz kolejny, że w przypadku Księdza Proboszcza sprawdza się nieprawdziwa jeśli chodzi o wino (a przynajmniej źle zrozumiana) zasada, że „im starsze tym lepsze”. Choć wszyscy koledzy się dziwili, Mateusz nie miałby nic przeciwko pracy z Księdzem Proboszczem przez kolejne lata, jeśli byłaby taka konieczno

Tak jak z wielkim smutkiem, i co tu ukrywać rozczarowaniem, Mateusz wchodził w święta Bożego Narodzenia, tak z wielką radością je teraz wspominał. Z radości nawet przywalił kilka razy łbem w ścianę, powtarzając sobie na głos:

Jasna i ta druga strona księży(ca) - część XCI

Kiedy Mateusz usłyszał, że chłopak, który jest ojcem dziecka Weroniki ma na imię Ahmed, omal nie zemdlał. Natychmiast stanęły mu przed oczami wszystkie, a dokładnie trzy przypadki, kiedy to miał do czynienia z młodymi kobietami, które zakochiwały się w Arabach. Trzy zupełnie odmienne sytuacje, jedna w Polsce, dwie we Wł

- Księże Mateuszu, nawet ksiądz nie wie, jak jestem księdzu wdzięczna! - Weronika krzyczała do słuchawki tak głośno, że Mateusz musiał trzymać swoją komórkę 20 centymetrów od ucha. - Nie miałam pojęcia, że ksiądz im wszystko powie, sam ksiądz mówił, że z tym muszę sobie poradzić sama, ale strasznie księd

- Ale, księże Mateuszu, cóż to się stało, że po tylu latach, tak zupełnie niespodziewanie ksiądz do nas przychodzi? – zapytała pani Raszkiewicz ze zmarszczonym czołem przyglądając się Mateuszowi, który zdjął kurtkę i usiadł w fotelu. Pan Raszkiewicz natomiast poszedł do kuchni zrobić kawę i ciągle dobiegały

Jasna i ta druga strona księży(ca) - część LXXXVII

Kiedy wychodzili z Łukaszem od egzorcysty, po trzeciej i chyba ostatniej, przynajmniej na razie, wizycie, Mateusz poczuł jak mu telefon wibruje w kieszeni. Ponieważ jednak trwało to tylko chwilę zrozumiał, że chodziło o wiadomość tekstową, którą postanowił zobaczyć później. Nie chciał przerywać tej radosnej chwili. Ł

Jasna i ta druga strona księży(ca) - część LXXXV?

Gdyby taką historię opowiedział mu na przykład Maciej, albo Rysiek, którego wszyscy koledzy zgodnie uznawali za największego „picera” na roku, Mateusz nigdy by w to nie uwierzył. A tymczasem, to się zdarzyło właśnie jemu. Był poniedziałkowy wieczór i jak zawsze z grupą młodzieży siedzieli w kościele na coty

„’Leżę na trawie i nic nie robię’ - jakbym prowadził pamiętnik albo informował moich friends na Facebooku o każdym ziewnięciu i każdej głupocie, która przeleci mi przez przedsionek mózgu, jak to robią moi uczniowie, to właśnie tak by to wyglądało w tej chwili” - pomyślał Mateusz z westchnieniem

„To dopiero obciach! Ja stary pielgrzym, a cierpię jak jakiś nowicjusz“ – myślał Mateusz siedząc obok swojego plecaka. Właśnie dobiegał końca pierwszy dzień pielgrzymowania na Jasną Górę, a Mateusz czuł się jak Mojżesz, który w swej starości doszedł do rzeki, znad której widać było Ziemię O

- Pielgrzymką zajmuje się ksiądz wikariusz, ale on teraz wyjechał,

- Proszę księdza, chciałabym porozmawiać – powiedziała cicho Marzena. Mateusz przyjrzał się jej i wyczytał jakiś smutek w jej oczach. Pomyślał, że może lepiej zakończyć najpierw dyżur w parafialnej kancelarii, a potem z nią porozmawiać.

Co tu ukrywać, całe to zamieszanie związane ze zmianami w diecezji, nie pozostało bez znaku w świadomości Mateusza. Rzeczywiście, chyba za bardzo nastawił się na to, że zostanie proboszczem i choć przecież ostatecznie sam był w jakimś sensie kowalem własnego losu, bo to on zasugerował biskupowi, że bez żadnych problemów mo?

- A, jest jeszcze trzecia sprawa – zagaił Ksiądz Biskup. – Ten włoski biskup, jak on się nazywał? Giuseppe? Z tej diecezji, gdzie ksiądz pracował podczas studiów…

- Ksiądz Mateusz, słucham – powiedział Mateusz z trudem tłumiąc ziewanie i zdziwienie telefonem o tak późnej porze, była niemal jedenasta w nocy.

Jeżeli Mateusz czegoś się bał w kapłańskim życiu to przede wszystkim rutyny. Kiedy był jeszcze klerykiem i śledził codzienny rytm życia, w którym każdy dzień był taki sam jak poprzedni, trochę się obawiał, że mu się to wszystko znudzi. Porównując życie księdza z życiem męża i ojca wydawało mu się, że w życ

Że niezbadane są wyroki Boże i ścieżki Jego, zupełnie inne od ludzkich, Mateusz wiedział od dawna, niemniej za każdym razem, kiedy doświadczał tego na własnej skórze, zachwycał się jak dziecko. Tak było i tym razem. Pan Bóg znowu zabrał mu coś, co zbyt egoistycznie i posesywnie uważał za swoje, a potem oddał mu o wi