Temat numeru

Przed dwoma tygodniami napisałem, że z bólem przyjąłem do wiadomości decyzję Stolicy Apostolskiej o czasowym rozwiązaniu naszego kaliskiego seminarium duchownego, a wręcz z oburzeniem niektóre komentarze i osądy, które pojawiły się w mediach. Postanowiłem wrócić do tego tematu, zwłaszcza, że niektórzy autorzy ostrych i nieprzemyślanych komentarzy zaczęli się nieco mitygować.

Co czeka nas na końcu ziemskiej egzystencji po śmierci? Okazuje się, że wbrew pozorom wiadomo sporo o niebie, piekle i czyśćcu. O tym, co jest po drugiej stronie życia dowiedzieli się mistycy, których odwiedzały dusze czyśćcowe. Na podstawie ich doświadczeń powstał film „Czyściec”, który właśnie wchodzi na ekrany kin.

Fizyka i metafizyka. Natura i mistyka. Tu i tam. Życie i śmierć. Kiedy w tych dniach odwiedzamy miejsca, w których zostały złożone doczesne szczątki naszych kochanych, i tych mniej kochanych, ten dualizm staje się udziałemkażdego z nas. I nie sposób nie spróbować zmierzyć się z tym wszystkim, co jest rozciągnięte między tym co doskonale znamy, ponieważ mamy doświadczenie życia, a tym czego nie znamy, a co jest już udziałem naszych bliskich, którzy odeszli.

Do Wojowników Maryi należą mężczyźni, którzy kochają Matkę Jezusa i codziennie modlą się na różańcu. To jest ich „broń”, której używają w codziennym życiu. Chociaż niektórzy z nich na spotkaniach noszą również miecze.

Mater misericordiae, Mater spei i Solacium migrantium to nowe wezwania jakie decyzją papieża trafiły do Litanii loretańskiej, w której prosimy o modlitwę Matkę Bożą. Już wiemy jak mają one brzmieć w języku polskim. Łączą Matkę Bożą z miłosierdziem, nadzieją i migrantami.

Modlitwa różańcowa jest każdemu dobrze znana od dzieciństwa. Kojarzy się ona z październikowymi nabożeństwami w świątyniach, ale wiele osób odmawia ją w domu, także wspólnie z rodziną. Różaniec na nowo odkryto w dobie pandemii koronawirusa.

Płyny dezynfekujące, maseczki, odległość, osobne przerwy dla klas między lekcjami, czasami nawet osobne wejścia do szkół, to wszystko składa się na nową rzeczywistość w polskich szkołach. Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Edukacji Narodowej 1 września uczniowie rozpoczęli naukę w trybie stacjonarnym.

Ostatni tekst o papieskich szlakach jest kolejnym świadectwem wielkiego zamiłowania Jana Pawła II do natury, do czynnego wypoczynku, ale może w jeszcze większym stopniu ukazuje jaką wagę przywiązywał on do przyjaźni. „Środowisko”, czyli grupa krakowskich przyjaciół ciągle powraca tu jak refren i skłania do refleksji. Czy ja mam swoje „środowisko”?

Od jakiegoś czasu skanseny z ich czasem zatrzymanym w miejscu, sielskością i bliskością przyrody dają nam niezwykłe wytchnienie od codziennej gonitwy. Tym razem docieramy do Parku Etnograficznego Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, największego polskiego skansenu i jednego z piękniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Europie.

Wraz ze św. Janem Pawłem II rozważając na różańcu tajemnice światła możemy przemierzać piękne tereny północno-wschodniej Polski. To właśnie tutaj ks. Karol Wojtyła, najczęściej z grupą studentów, pływał kajakiem, wędrował z plecakiem, mieszkał w namiocie, rozmawiał z ludźmi, a przede wszystkim modlił się.

Beskid Śląski, Podgórze Cieszyńskie, Pszczyńsko - Rybnickie, Bytomsko- Tarnogórskie, Lublinieckie, Zagłebie Dąbrowskie, to tereny znajdujące się na Górnym Śląsku. Odwiedzić je wszystkie jednego dnia byłoby ciężko. Ale kiedy udamy się do Parku Etnograficznego w Chorzowie, staje się to możliwe i co więcej - wizyta w tym miejscu przeniesie nas w czasie.

Wędrówki po górach Karol Wojtyła traktował jak formę duszpasterstwa turystycznego, bo wtedy wychodził na spotkanie temu, czym żył człowiek i wiązał to z Chrystusem. Jednym z pierwszych ulubionych górskich pasm papieża były Gorce.

Kontynuujemy naszą wędrówkę po skansenach w Polsce. Dziś chcemy zaprosić naszych czytelników do Wielkopolskiego Parku Etnograficznego w Dziekanowicach, gdzie poznamy życie naszych przodków. Budynki mieszkalne z unikatowym wyposażeniem, kościół, szkoła, karczma, wiatraki, kuźnia, owczarnia tworzą niepowtarzalny klimat. Ich dopełnieniem są pola uprawne, ogrody warzywne oraz sady.

Karola Wojtyłę znamy najczęściej jako papieża Jana Pawła II. Jednak wcześniej został wikariuszem w Niegowici tak małej,że nie dojeżdżał do niej autobus PKS. Odwiedzał również klasztor cystersów w Mogile, a potem wspierał dążenia mieszkańców Nowej Huty, miasta bez Boga. Jako młody biskup razem z nimi walczył o budowę kościoła.

Chodzi o to, żeby odpoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką, bo wtedy nie będzie naprawdę wypoczynkiem. Chodzi o to, ażeby był spotkaniem: z przyrodą, górami, morzem i lasem. Człowiek w umiejętnym obcowaniu z przyrodą odzyskuje spokój, wycisza się wewnętrznie – uczył już jako głowa Kościoła św. Jan Paweł II, o którym nie bez powodu mówiło się papież pielgrzym.

Wizytą w Kłóbce rozpoczynamy nasz tegoroczny wakacyjny cykl poświęcony polskim parkom etnograficznym, dzięki którym możemy poznać dawne życie mieszkańców naszego kraju.
Miejscowość położona wśród pagórków, lasów i jezior nazywana jest Perłą Kujaw. W skansenie w Kłóbce zobaczymy obiekty architektury wiejskiej i kościół, ale również dwór, w którym mieszkała narzeczona Fryderyka Chopina.

23 czerwca – w Dniu Ojca – rozpoczynamy  Nowennę do Świętego Józefa przed zawierzeniem narodu polskiego i Kościoła w Polsce Świętemu Józefowi. Aktu zawierzenia dokona 2 lipca w Narodowym Sanktuarium w Kaliszu ks. abp Marek Jędraszewski, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Nastąpi to podczas comiesięcznej modlitwy za rodziny i w obronie życia.

Samookaleczenia to problem, który w ostatnich czasach zdaje się narastać wręcz lawinowo, ale nadal jest owiany pewną tajemnicą i niezrozumieniem. Postaram się uporządkować nieco państwa wiedzę na ten temat i podpowiedzieć, jak pomóc osobom, które dokonują samookaleczeń.

Krew oddana przez krwiodawców często ratuje życie innych ludzi. Dlatego są tacy, również w naszej diecezji, którzy dzielą się tym bezcennym darem. W czerwcu, w dniu urodzin prof. Landsteinera obchodzimy ich święto, czyli Międzynarodowy Dzień Krwiodawcy.

O tej uroczystości popularnie mówimy Boże Ciało i tego dnia koncentrujemy się na Najświętszym Sakramencie niesionym w monstrancji w procesji i dobrze. A jednak w liturgicznej nazwie tej uroczystości jest jeszcze drugi człon. Przypomina nam o Najświętszej Krwi, którą Jezus przelał za każdego z nas. Czy w Kościele o tym zapomnieliśmy?