Słowo Redaktora

Pierwszy tekst w Nowym Roku jest zawsze okazją od kilku refleksji. Nie da się ukryć, że podczas poprzedniego roku moja perspektywa jakby się zawężyła, a jednocześnie rozszerzyła. Wiem, brzmi to nieszczególnie, ale spróbuję wyjaśnić. Zawężyła się, ponieważ z dominującej u mnie wcześniej perspektywy diecezjalnej, w k

Przyznam się, że nie bardzo lubię, kiedy nasze czasopismo, które jest dwutygodnikiem wychodzi na tydzień przed Świętami i to bez względu na to, czy chodzi o Boże Narodzenie czy o Wielkanoc, bo nie wiadomo czy podtrzymywać jeszcze klimat oczekiwania i przygotowania, czy zanurzyć się od razu w radość przeżywanego misterium Pana B

Adwent jest dla mnie zawsze czasem przypomnienia o płodności Kościoła. Właśnie tak. Za każdym razem, kiedy odwiedzam kościół katedralny w mojej ulubionej miejscowości Lucca we Włoszech przyglądam się słynnemu obrazowi przedstawiającemu Ostatnią Wieczerzę namalowanemu przez mistrza Tintoretto. Kiedy byłem tam po raz pierwszy

Pewnie do wyborów w Stanach Zjednoczonych trzeba się będzie odnieść w jakiejś szerszej wypowiedzi, ale dzisiaj chciałbym chociaż w kilku słowach podzielić się pierwszymi, luźnymi refleksjami. Czy cieszę się, że wygrał Donald Trump? Muszę udzielić wypowiedzi wymijającej, ale oddającej moje szczere pragnienia i w konsekwencj

Jest inny świat, tak wiem gdzieś tuNie za lasami tam, po prostu on jest tuI czuję płonie światło tuż obok nasTak czuję światło płonieI złoty deszcz, a tęcza tęcz nad głowąWystarczy tylko spojrzeć

Jesteśmy na pielgrzymce jubileuszowej we Włoszech. Kiedy okazało się, że w niedzielę, w którą mieliśmy zamiar być w Rzymie na „Aniele Pańskim“ z papieżem Franciszkiem jest Msza kanonizacyjna siedmiu nowych świętych, nie ukrywam, że trochę kręciłem nosem. Wiadomo, taka Msza trwa znacznie dłużej, bazylika jest za

Poprosiły mnie koleżanki z redakcji, abym dzisiejszego wstępniaka koniecznie poświecił „Czarnemu protestowi” czy też „Czarnemu marszowi”. Tak, kiedy piszę te słowa jest poniedziałek. „Czarny poniedziałek”. Dzień, który środowiska nie dostrzegające różnicy między „ciążą a piep

Podczas spotkania Kręgu Biblijnego zastanawialiśmy się, jak to możliwe, że Matka Teresa z Kalkuty, chociaż przez niemal 50 lat przeżywała swoją „noc ciemną“, czyli nie czuła obecności Boga, potrafiła się ciągle uśmiechać i mieć ten uśmiech dla wszystkich. Może jeszcze konkretniej: poświęciła swoje życie Jezusowi

Kiedy 21 lat temu zostałem księdzem i wikariuszem jednej z kaliskich parafii, znalazłem się w sporym mieście, w którym nie znałem praktycznie nikogo. Do domu było dość daleko, księży zbyt wielu nie znałem i w sposób zupełnie naturalny, aby nie powiedzieć niezauważalny czy nieuświadomiony dla siebie samego, otworzyłem

Św. Jan Paweł II w liście apostolskim przygotowującym do obchodów Jubileuszu roku 2000 Tertio millenio adveniente, napisał między innymi takie słowa: “Wyraz „Jubileusz” mówi o radości. Chodzi tu nie tylko o radość czysto wewnętrzną, ale o radość, która objawia się także na zewnątrz, albowiem p

Kiedy w 2006 roku papież Benedykt XVI przybył do naszego kraju, zachodni dziennikarze zachodzili w głowę, jak ta ksenofobiczna Polska może szczerze i gorąco oklaskiwać Niemca. Z kolei podczas wizyty papieża Franciszka na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie we francuskim „Le Figaro” napisano, że papież Franciszek przybywa

Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Przyznam się, że ciężko mi pisać o tym niesamowitym wydarzeniu, bo nawet biorąc pod uwagę fakt, że do Związku Socjalistycznej MŁODZIEŻY Polskiej w czasach komuny przyjmowano do 35. roku życia, to ja nawet wtedy z moimi 47. wiosnami na karku, na kategorię „młodzież” bym się już nie z

Pewnie nie jeden z Was myśli, że tytuł mnie zdradza i będzie o Obamie. Uhm. Jeden z moich pierwszych wstępniaków w „Opiekunie” był poświęcony Barackowi Obamie, świeżo wybranemu wówczas prezydentowi Stanów Zjednoczonych. Pisałem, że nie jest to polityk z mojej bajki, przerażające były zwłaszcza jego p

Wybaczcie, dzisiaj spojrzymy na rzeczywistość trochę z perspektywy mojego prywatnego podwórka. Bardzo prywatnego. Czasami ktoś mnie pyta, dlaczego używam obu imion, które rodzice wybrali dla mnie zanim mnie zanieśli do kościoła, aby mnie ochrzcić? Odpowiedź wydaje się być zawarta już w samym pytaniu: skoro rodzice wybrali

Trzy wydarzenia są kanwą do tego tekstu. Pierwsze z nich było nieplanowane i zmusiło mnie do opuszczenia innego ważnego wydarzenia, które bardzo by się nam tutaj przydało, ale cóż? Tak bywa. Tajemniczo, prawda? A jeśli jeszcze dodam, że mam wielką nadzieję, iż adresatem tego wstępniaka jest może jedna osoba, a może dwi

Przed dwoma tygodniami pisałem, że po chrystocentrycznym okresie Wielkiego Postu i Wielkanocy jesteśmy tak „wygłodzeni” obecności Maryi, że w maju z wielką radością rzucamy się w Jej objęcia. Dzisiaj pora na kolejną porcję majowych refleksji, bo to również czas Pierwszych Komunii Świętych, a ja się muszę przyzna

„A teraz maj i maj i maj/ dokoła się święci/ od wonnych bzów szalonych bzów/ wprost w głowie się kręci” - napisał poeta i słusznie, ale nam w maju kręci się w głowach przede wszystkim od zakochania. W Maryi. Pewnie, że mamy też sierpień, a w nim wielkie uroczystości maryjne, mamy październik z modlitwą r&

To pięknie brzmiące tytułowe pytanie można przetłumaczyć jako „Dla czyjego dobra?” I stawiam to pytanie oczywiście w kontekście obchodzonej właśnie 1050. rocznicy chrztu Polski, choć nie tylko, jak się na końcu okaże.

W całym Kościele mamy dzisiaj uroczystość Zwiastowania Pańskiego, oprócz tego mamy też Dzień Świętości Życia, trwamy w Tygodniu Miłosierdzia, a na dodatek w Kaliszu mieliśmy jeszcze Dzień Świętości Kapłańskiego Życia. Niesamowita kumulacja, znacznie ciekawsza niż te z totolotka, które tak bardzo pobudzają wielu d

Cytowanie samego siebie nieszczególnie mi się podoba, ale żeby nikt nie pomyślał, że próbuję „sprzedać” kilka razy te same treści, muszę nadmienić, że kilka lat temu pisałem w tym miejscu o czymś co nosi nazwę risus paschalis, czyli śmiech paschalny. Chodziło o średniowieczny zwyczaj datowany na ten sam ok