Historia

W 1283 roku w świątyni kaliskich franciszkanów odbyła się konsekracja Jakuba Świnki na siedemnastego z rzędu arcybiskupa gnieźnieńskiego.

Ziemia kaliska wraz z jej stołecznym grodem na Zawodziu na trwałe wpisała się w początki chrześcijaństwa w państwie pierwszych Piastów. Gród ten być może był też miejscem, z którego książę Kazimierz Odnowiciel prowadził w połowie XI stulecia odbudowę państwa zniszczonego w latach trzydziestych tegoż wieku w

Kaliski gród wczesnośredniowieczny już od przełomu X i XI stulecia odgrywał ważną rolę w chrystianizacji południowo-wschodniej części Wielkopolski.

Wkrótce po chrzcie Mieszka I rozpoczęła się chrystianizacja jego państwa. Jej trud spoczywał na barkach biskupa Jordana, rezydującego od 968 roku w Poznaniu, po którego śmierci w 982 roku nad dalszym niesieniem nowej wiary czuwał kolejny biskup - Unger...

Każdy z tych herbów ma swoją historię, która splata się nie tylko z historią tego czy innego miasta czy miasteczka, ale przede wszystkim z wiarą jego mieszkańców lub założycieli. Każde z godeł jest też śladem tego, co wydarzyło się 1050 lat temu, śladem chrztu Polski, śladem nieba.

Dziesięć i pół wieku temu, 14 kwietnia 966 roku, książę Mieszko - władca nadwarciańskiego kraju, zwanego we wczesnośredniowiecznych przekazach „krajem Mieszka” lub „krajem króla Północy”, przyjął chrzest. Było to bardzo ważne wydarzenie, ale nie oznaczało ono równoczesnego wprowadze

Dziesięć i pół wieku temu, w roku 966 od narodzenia Chrystusa, książę Mieszko - władca plemiennego kraju, obejmującego swym zasięgiem teren dzisiejszej Wielkopolski, przyjął chrzest. Było to niezwykle doniosłe wydarzenie w naszych ojczystych dziejach, ale niestety nic o nim bliższego nie wiemy.

Dzięki staraniom zakonów oraz takich ludzi, jak Bartolomeo Las Casas udało się ochronić Indian przed despotycznymi zapędami konkwistadorów. O cudownym nawróceniu milionów tubylców i wyzwaniach, jakie w związku z tym piętrzyły się przed misjonarzami opowiada żywot pierwszego biskupa.

O grobie Chrystusa zwykle mówi się jako o jedynym w dziejach, który pozostał pusty. Tymczasem w historii chrześcijaństwa pojawia się przecież jeszcze jeden pusty grób. Nie mamy tylko pewności, czy znajduje się w Jerozolimie, czy w Efezie.

Zbrojnej ekspansji islamu oparła się Europa i co bardzo interesujące, najważniejszym działaniom mającym powstrzymać muzułmański podbój, towarzyszyły zwykle wielkie cuda.

Z łatwością rozpoznajemy takie nazwiska jak Krzysztof Kolumb, Hernan Cortes czy Francisco Pizarro. Ludzie ci kojarzą nam się z odwagą, ale również, szczególnie w przypadku dwóch ostatnich panów, z niesłychanym okrucieństwem.

Z Karoliną Wichowską, autorką książki ?Łączka?, o poszukiwaniu szczątków polskich bohaterów na warszawskich Powązkach, o ich rodzinach i pracy wolontariuszy.

Archiwalne zdjęcie odważnych żołnierzy, którzy zostali nazwani Cichociemnymi?

Przy okazji opowieści o wyprawach krzyżowych, warto przypomnieć zapomnianą już nieco historię o tym, jak ze swoją własną misją wyruszył w dobie krucjat do muzułmanów św. Franciszek z Asyżu.

Wielu historyków zarzuca krzyżowcom, iż ich główną motywacją do wzięcia udziału w danej krucjacie była chęć zdobycia bogactwa, władzy, tytułów szlacheckich, ziemi czy własnych haremów.

Spory o to, kogo pochowano w podziemiach poznańskiej katedry zapewne nie ustaną nigdy, jednak wiele wskazuje na to, że byli to pierwsi władcy Polski - Mieszko I i Bolesław Chrobry. Możemy zatem uznać, że tutaj, w poznańskiej katedrze, znajdują się źródła polskości i chrześcijaństwa w naszym kraju.

Czas mijał, a konflikt muzułmańsko-chrześcijański narastał, mimo prób zażegnania go i pertraktacji w sprawie odbudowy zniszczonej bazyliki. W roku 1056 z Jerozolimy deportowano 300 chrześcijan, a europejscy pielgrzymi otrzymali zakaz wstępu do świątyni Grobu Pańskiego.

U progu XXI wieku archeolodzy dokonali w Poznaniu przełomowego odkrycia. Obok kościoła NMP na Ostrowie Tumskim znaleźli siedzibę Mieszka I z X wieku z kaplicą urządzoną przez Dobrawę, jego chrześcijańską żonę. To tu zaczęło się państwo Polskie i chrześcijaństwo na naszych ziemiach.

Nim słynny kalif Omar ibn al-Khattab zajął w 638 roku Jerozolimę, w 614 roku Betlejem najechali Persowie. Zamierzali zniszczyć bazylikę Narodzenia, gdy jednak dostrzegli mozaiki przedstawiające Mędrców ze Wschodu w perskich strojach, opuścili świątynię i więcej do niej nie wrócili.

Ekspansji islamu, jaka miała miejsce w VII i VIII stuleciu, nie dorównywały nawet legendarne podboje Aleksandra Wielkiego. Zasady dogmatyczne nowej religii były proste i celowały ku transcendencji Boga. Prosty był kult, który nie wymagał ani duchownych ani liturgii. Moralność na płaszczyźnie osobistej ograniczała się w zas