Beletrystyka

Ludzie nieco się zdziwili, kiedy Mateusz zamiast jak zawsze przed Mszą św. udać się do konfesjonału pomaszerował prosto przed ołtarz z mikrofonem bezprzewodowym w dłoni. Ich zdumione, ale i zaciekawione spojrzenia na chwilę zbiły Mateusza z tropu i zapomniał języka w gębie.

Mateusz sam odmówił modlitwę ministrantów przed Mszą św., jakoś mocniej niż zwykle szarpnął dzwonkiem przy drzwiach, chyba trochę ze złości, że nie było żadnego ministranta i wyszedł do ołtarza. Rzucił okiem na kościół, był wypełniony ludźmi, ale w św. Magdalenie to naprawdę nie była wielka sztuka, bo k

Piesza pielgrzymka to nigdy nie był gorący temat w Strzywążu. Owszem, było zawsze kilkanaście osób, może nawet do dwudziestu, które można nazwać starymi pielgrzymami i one rzeczywiście od wielu lat chodzą na Jasną Górę z różnymi grupami. Bo parafia w Strzywążu jako taka nigdy swojej grupy nie miała, ani

- Proszę księdza, mogę prosić o kilka minut rozmowy? - chłopiec mógł mieć 25 lat, ale minę miał tak poważną, że wyglądał na 30.

Darek zostawił ich po kilkunastu minutach, a i Gienek Maliński szybko się wymówił czekającą w domu żoną. Mateusz został sam z Anią i powoli zmierzali ku plebanii.

„Dobrze, że założyłem te stare adidasy, bo bym się w tym błocie utopił” - pomyślał Mateusz chodząc po placu budowy razem ze starym kowalem Zdzisławem Malińskim, który od czasu pielgrzymki do Kołymki stał się jego prawą ręką, gdy chodzi o dzieło budowy kościoła i nie tylko. Kiedy zebrali się kolejny raz na ci

Siedzieli ponownie w ich luksusowym autobusie i od kilku godzin podróżowali właściwie bez żadnej animacji. Mateusz jedynie poprowadził poranne modlitwy, a zaraz po nich autokar wypełnił się najpierw cichym szmerem rozmów, a potem coraz głośniejszym gwarem. Dwa duże, plazmowe telewizory, które tyle rozrywki im dostarc

Kiedy weszli do kościoła w Kołymce Mateuszowi o mało nie pękło serce ze wzruszenia, a może z żalu, zwłaszcza jak spojrzał na łzy toczące się po policzkach jego parafian, którzy na pewno byli wzruszeni, ale też i chyba zrozpaczeni: to był naprawdę cud, że kościół się jeszcze nie zawalił. Jego stan był fatalny pod

- Chciałbym, zanim pan Janusz wrzuci pierwszy bieg i wyruszymy w naszą pielgrzymkę do ziemi ojców, skierować modlitwę do Pana Boga. Ja głęboko wierzę, że w życiu nie ma przypadków. I wierzę, że to nie przypadek, że budowa naszego nowego kościoła tak długo się opóźniała. Wierzę, że nie jest przypadkiem, że

- Jak przeżyję ten najbliższy miesiąc, to mogę powiedzieć, że wiem, co to znaczy być proboszczem – powiedział Mateusz do kolegów księży z dekanatu podczas obiadu odpustowego u kanonika Mścisławskiego w parafii św. Filipa.

- Mam nadzieję, że to w niczym nie przeszkadza, abyśmy zjedli razem tę kolację - powiedział spokojnie Mateusz.

- Naprawdę zrobiłeś w kościele imprezę po Wigilii Paschalnej? - nie mógł się nadziwić Maciek.

Dotychczasowy przebieg Świąt wyczerpał go całkowicie, podobnie jak w poprzednich latach. A nawet gorzej, ponieważ po raz pierwszy sam musiał się zająć wszystkim i miał wrażenie, jakby się postarzał o trzy lata. Momentami żałował, że ksiądz Darek nie został z nim choćby na Święta. A najgorsze było jeszcze przed nim. To znaczy

- Szczęść Boże, księże Mateuszu, biskup Zdzisław z tej strony. Ma ksiądz chwilę, żeby porozmawiać? - głos w słuchawce był niewyraźny i choć Mateusz zaledwie kilka razy słyszał nowego Biskupa Ordynariusza na żywo, to był przekonany, że to kolejny żart jego serdecznego przyjaciela Macieja, który świetnie naśladował gł

Mateusz otrzymywał coraz więcej znaków świadczących, że rzeczywiście budowa nowego kościoła nabierała tempa, choć oczywiście zdawał sobie sprawę, że to dopiero początki początków. A znaki przychodziły bynajmniej nie tylko „z góry”, ale jeśli można tak powiedzieć również „z dołu&rdq

Mateusz usiadł w swoim ciągle pustym, pozbawionym mebli salonie, wpatrując się na przemian w buzujący w kominku ogień i przepiękny krucyfiks będący od niedawna jedyną ozdobą gołych, ceglastych ścian. Obydwa te rozpalające serce, a także ciało obiekty jego zachwytu były pamiątkami z zakończonej wczoraj pierwszej kolędy w jego par

Mateusz przez dłuższą chwilę nie mógł z siebie wydobyć głosu, a i Stefan zamilkł, jakby się zorientował, że może jednak nieco się zagalopował. Jednak kiedy Mateusz otworzył usta, Stefan powstrzymał go gestem dłoni.

Święta dostarczyły Mateuszowi licznych tematów do rozmyślań, głównie pozytywnych. Jakkolwiek w dalszym ciągu znakomita większość parafian okazywała mu nieufną obojętność, a może obojętną nieufność, to jednak trzeba przyznać, że podczas świątecznych Mszy Świętych mały kościółek Świętej Magdaleny p?

Wigilia. Dzień, który Mateusz nauczył się ponownie kochać nie bez trudności. Od kiedy zabrakło rodziców, to właśnie ten dzień najintensywniej przywoływał ich wspomnienie i ciągle odżywały w pamięci wigilijne wieczory, podczas których mama zawsze płakała. Czasami bywało oczywiste dlaczego płakała, bo problemy

Mateusz rozglądał się po przytulnym mieszkanku wikariusza i nawet przez chwilę pomyślał, że i jemu przydałby się taki sponsor, co to rzuciłby okiem na plebanię, przysłał ekipę budowlaną i na własny koszt wyremontował. A jakby jeszcze do tego kościół wybudował...