Temat numeru

Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych? (Mt 4, 4) ? powiedział Jezus. Chodziło Mu o to, by nigdy nie zabrakło nam zarówno Chleba życia, czyli Jezusowego Ciała, jak i Jego słowa. Od soboty będzie o to dbać siedmiu nowych kapłanów.

Oczywiście Matka Boża jest jedna, ale są różne, wybrane przez nią, miejsca wyjątkowych spotkań Maryi z ludźmi. Dla Polaków takim miejscem stała się Jasna Góra z wizerunkiem Królowej Polski. Właśnie za wstawiennictwem Pani Jasnogórskiej zdarzył się cud w niewielkiej miejscowości...

Chcielibyśmy, żeby początki chrześcijaństwa w środkowo-wschodniej Europie wyglądały tak, jak w czasach Nowego Testamentu, kiedy poganie po usłyszeniu Dobrej Nowiny od Apostołów zachwycali się nową wiarą, przyjmowali chrzest i dołączali do wspólnot żyjących duchem Chrystusa.

Gdyby Katarzyna ze Sieny żyła obecnie, trafiłaby na pierwsze strony gazet jako kobieta wyjątkowa, która poucza królów, biskupów i papieży, walczy o pokój w Europie, czy godzi skłócone miasta. Może doszukiwano by się w jej życiu kłamstw, bo przecież była tylko nieuczoną córką farbiarza.

- Czy nie widzisz tych wszystkich wspaniałych autostrad? - Nie, nie widzę... - A nie widzisz, jak Polska w tej Europie kwitnie, nie ma korupcji, marnotrawstwa, a wszyscy są szczęśliwi i zarabiają jak Niemcy i Holendrzy? - No jakoś nie widzę... - No to włącz sobie TVN24!

Jeśli zapytamy przypadkowego młodego przechodnia, czy Jan Paweł II jest dla niego autorytetem, większość odpowie: ,,tak?. Kiedy jednak inaczej sformułujemy pytanie i zapytamy, kto rzeczywiście jest dla niego autorytetem, odpowiedź nie będzie już taka oczywista...

Ostatnie konklawe zaowocowało nam wysypem ,,ekspertów?, znawców tematyki kościelnej i autorytetów moralnych. Są to często autorytety, powiedziałbym, nietykalne. To znaczy, że nie wolno ich dotknąć palcem z jednej przyczyny: bo nam palec wpadnie do środka. Tak, bo w środku jest pustka...

Jeden z mych współbraci, odpowiedzialny za Redakcję Katolicką Polskiej Telewizji, w przeddzień wyboru jednoznacznie sygnalizował, że nowym papieżem będzie ks. kardynał Bergoglio, inny natomiast starał się, z mizernym oczywiście skutkiem, przekonywać o tym współbraci.

Nie będę pisał o tym, co już zostało powiedziane tysiąc razy, czyli że kardynał Bergoglio jeździł do pracy metrem i sam sobie gotował, jednocześnie rezygnując z przysługujących mu: limuzyny, rezydencji i kucharza. Natomiast troszkę zajrzymy za kulisy tego wyboru...

W pierwszej części naszej rozmowy doszliśmy do wniosku, że ludzie są zniewoleni doczesnością, że nie podnoszą wzroku ku niebu. Chciałbym, abyśmy teraz dotknęli konkretnych zagrożeń, zwłaszcza tych, które dotyczą dzieci i młodzieży.

Czym jest dla mnie liturgia Wigilii Paschalnej? Po telefonie z prośbą o napisanie paru słów na ten temat sporo zastanawiałem się, jaką dać odpowiedź, czy w ogóle podjąć się napisania tego tekstu, który zawsze będzie bardzo subiektywny?

W Wielki Piątek Kościół nie celebruje Mszy Świętej. W tym dniu wierni gromadzą się w kościołach, aby uczestniczyć w pięknej i bogatej w znaki liturgii męki Pańskiej, podczas której rozważa się tajemnicę męki i śmierci Chrystusa na krzyżu.

Odkąd pamiętam, był to ulubiony dzień Świętego Triduum. Najpierw był ulubiony bo, bo wiadomo, najkrótszy. W Wielki Piątek już się trochę dłużyło, a Wigilia Paschalna, no co Wam będę mówił?

W naszym poprzednim spotkaniu rekolekcyjnym rozmawialiśmy o rozlicznych dobrodziejstwach wynikających z częstego i pełnego miłości wystawiania się na promienie Miłości. Nasze szanse zaś zdecydowanie podnosi uczestnictwo w Eucharystii i od Eucharystii zaczniemy naszą refleksję...

Istnieją trzy rzeczy, bracia, na których stoi wiara, wspiera się pobożność i trwa cnota. Są to: modlitwa, post i uczynki miłosierdzia. To, o co kołata modlitwa, zjednywa post, a osiąga miłosierdzie. Modlitwa, uczynki miłosierdzia i post - te trzy rzeczy stanowią jedno i dają sobie wzajemnie życie.

Przemiennie Pańskie

Przyzwyczaiła nas wiara, że Duch Święty szczególnie strzeże papieża i daje mu łaskę mądrości. Przyzwyczaiła nas pewność, że jego decyzja jest w Kościele najważniejsza, a gdy chodzi o kwestię wiary i moralności - nawet nieomylna...

Spowiedź to najintymniejszy z sakramentów, dotyczy najgłębszych sfer i na dodatek zmusza do stanięcia w prawdzie o samym sobie. Kto z nas to lubi? Podobno nikt. Dlatego stanięcie w prawdzie nie jest łatwe, potrzeba trudu, ale warto.

Jak wiadomo, coraz popularniejsze stają się ostatnio różnego rodzaju zjazdy jubileuszowe w ramach klasy z podstawówki, ogólniaka, czy ze studiów. I chcę się z Wami podzielić pewnym spostrzeżeniem, jak najbardziej pozytywnym dla mnie, ale niestety smutnym w swoim ogólnym wydźwięku.

Chyba największą pokusą współczesnego świata jest właśnie moda na bycie neutralnym (światopoglądowo, politycznie) i tolerancyjnym (wobec wszystkiego właściwie). Tymczasem ten, kto pozostaje neutralny w walce dobra ze złem, opowiada się po stronie zła.