Słowo Boże

Iz 66, 10,12-14c; Ps 66; Ga 6, 14-18; Łk 10, 1-12.17-20. Kościół potrzebuje prawdziwych świadków. Bez wytchnienia musi całym swoim życiem odpowiadać na wołanie Chrystusa:  „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2). 

30 czerwca, 1 Krl 19, 16b.19-21; Ps 16; Ga 5, 1.13-18; Łk 9, 51-62. „Według Platona (+ 347 przed Chrystusem) człowiek osiąga wolność podejmując działania moralnie dobre i praktykując cnoty;

Największą prawdą Kościoła jest męka, śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Nie ma podobnej i większej prawdy w żadnej innej religii. Więcej, śmierć jest przewidziana wcześniej. Prorok Zachariasz, wiele wieków przed przyjściem Chrystusa przepowiedział wydarzenie, które wstrząśnie całym światem.

Prz 8, 22-31; Ps 8; Rz 5, 1-5; J 16, 12-15
Dlaczego ci katolicy nie chcą ustąpić? Wielu chrześcijan (protestanci) ustąpiło i nikt się już ich nie czepia. A katolików ktoś wciąż się czepia! A to nie mogą czegoś mówić (oczywiście w imię tolerancji).

Dz 2, 1–11; Ps 104; Rz 8, 8-17; J 14, 15-16. 23b-26. Zesłanie Ducha Świętego było dla pierwotnego Kościoła nie tylko znakiem, ale łaską i potwierdzeniem, że całemu dziełu głoszenia Ewangelii błogosławi sam Bóg.

Dz 15, 1-2.22-29; Ps 67; Ap 21, 10-14.22-23; J 14, 23-29 Czasem trzeba wejść na górę, nie tylko by zachwycić się pięknym widokiem, ale by spojrzeć na świat z innej perspektywy. Bóg specjalnie wybrał górę, by na niej się objawić (Synaj), by się przemienić (Tabor), by przekazać ludziom ważną treść (Kazanie na górze), a nawet umrzeć (Golgota).

Dz 14, 21b-27; Ps 145; Ap 21, 1-5a; J 13, 31-33a.34-35 „Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś poświęca swoje życie za przyjaciół” (J 15, 13). Te słowa Jezusa nie są jednak powodem do jakiś obaw czy lęku: „Powiedziałem wam to, aby wypełniała was moja radość i aby ta radość była doskonała” (J 15, 11).

Dz 13, 14.43-52; Ps 100; Ap 7, 9.14b-17; J 10, 27-30. Każde słowo jest warte uwagi. Nawet to, które wydaje się bez znaczenia. Często w logice Bożej jest tak, że te słowa, które świat odrzuca, albo nie chce przyjąć, mają największą wartość. 

Dz 5, 27b-32.40b-41; Ps 30; Ap 5, 11-14; J 21, 1-19. Ostatnimi czasy wiele się działo: pożar katedry Notre-Dame w Paryżu, zamachy na Sri Lance. Co rusz słyszymy o różnych wydarzeniach, które napawają nas lękiem i sprawiają, że tęsknimy za jakimiś spokojnymi i przychylnymi mam czasami. 

Drzwi zamknięte, wieczór, a Pan przychodzi do swoich uczniów. Dlaczego wybiera taką porę? Bo nie uwierzyli świadkom, którzy wcześniej widzieli zmartwychwstałego Jezusa.

Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4; J 20, 1-9. „Przede wszystkim przekazałem wam to, co sam przyjąłem, że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem, że został pogrzebany i trzeciego dnia zmartwychwstał zgodnie z Pismem. Ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu” (1Kor 15, 3-5).

Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Łk 22, 14-23,56. Kiedy czytam dzisiejszą Ewangelię zastanawiam się, dlaczego przed swoją męką Pan Jezus spożywał z uczniami Ostatnią Wieczerzę. 

Iz 43, 16-21; Ps 126; Flp 3, 8-14; J 8, 1-11. Jak to właściwie jest z tym z grzechem? Jest czy go nie ma? Coraz częściej przecież słyszymy na początku Mszy Świętej, że mamy przeprosić Pana Boga za swoje „błędy i słabości”. A co z grzechem?

Joz 5, 9a.10-12; Ps 34; 2 Kor 5, 17-21; Łk 15, 1-3.11-32 Przypowieść o synu marnotrawnym uchodzi za jeden z najpiękniejszych tekstów ukazujących miłość Boga. Pan Jezus opowiada tę przypowieść, widząc, jak faryzeusze i uczeni w Piśmie, zaczynają szemrać:

Wj 3, 1-8a.13-15; Ps 103; 1 Kor 10, 1-6.10-12; Łk 13, 1-9 „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi?

Pwt 26, 4-10; Ps 91; Rz 10, 8-13; Łk 4, 1-13. Rozpoczęliśmy Wielki Post i od razu mocne uderzenie. Abyśmy czasem sobie nie pomyśleli, że będzie lekko, to Kościół daje nam fragment Ewangelii według św. Łukasza o kuszeniu Pana Jezusa (4, 1-13). Jak to z tym szatanem właściwie jest? 

Syr 27, 4-7; Ps 92; 1 Kor 15, 54b-58; Łk 6, 39-45 „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?” (Łk 6, 39). W życiu człowieka pozbawionego zmysłu wzroku panuje głęboka ciemność. Człowiek niewidomy to człowiek niewidzący. Wolę to drugie określenie, gdyż lepiej oddaje istotę tego co stanowi nie-widzenie. Trudno wymagać od niewidzącego, aby wytyczał sobie dalekie trasy, jeżeli nie jest w stanie pokonać kilku metrów bez pomocy drugiej osoby.

1 Sm 26, 2.7-9.12-13.22-23; Ps 103; 1 Kor 15, 45-49; Łk 6, 27-38 Jeśli miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują.

Jr 17, 5-8; Ps 1; 1 Kor 15, 12.16-20; Łk 6, 17.20-26. Lektura dzisiejszej Ewangelii na pewno otwiera nam w pamięci tekst zredagowany przez św. Mateusza, który sytuuje wielką mowę Jezusa na początku działalności i rozpoczyna ją dziewięcioma błogosławieństwami. 

Iz 6, 1-2a.3-8; Ps 138; 1 Kor 15, 1-11; Łk 5, 1-11. Pismo Święte ukazując nam wielkość i wspaniałość Boga, Jego potęgę i wszechmoc, jednocześnie pokazuje postawy ludzi wobec Boga.