Ziemia Święta

W Sychem Jakub po raz kolejny usłyszał słowo Boga. Tym razem Bóg wzywał go do powrotu do Betel. Tam miał zamieszkać i zbudować Bogu ołtarz.

Po przekroczeniu Jordanu Jakub znalazł się na ziemi obiecanej przez Boga jemu i jego przodkom. Teraz wędrował przez nią z całą rodziną.

Świt rozproszył mrok jaki otaczał Jakuba. Jakkolwiek by rozumieć to, co wydarzyło się minionej nocy, teraz dalszą drogę rozpoczynał nazwany nowym imieniem Izrael. Niósł w sobie powołanie jakim obdarzył go Bóg.

Promienie wschodzącego słońca były świadkami pożegnania Lota z jego córkami i wnukami. Odchodząc obdarzył ich swym błogosławieństwem i udał się na północ, do Charanu. Jakub zaś rozpoczął dalszą wędrówkę w stronę swej rodzinnej ziemi.

Wraz z przyjściem na świat najmłodszego syna zrodziła się w sercu Jakuba tęsknota za domem rodzinnym. Odżyły w nim wspomnienia.

Po siedmiu latach pracy na rzecz Labana uczucia Jakuba nie zmieniły się. Pragnął on pojąć za żonę młodszą z córek ? Rachelę. W obliczu prośby o jej rękę Laban zaprosił wszystkich sąsiadów i wyprawił ucztę weselną.

Pozbawienie Ezawa ojcowskiego błogosławieństwa podzieliło obydwu braci. Ezaw nie mógł pogodzić się z tą sytuacją i zaczął nienawidzić Jakuba. Jego zawiść posunęła się do tego stopnia, że zamierzał zabić swego brata.

Jakub i Ezaw szybko przestali być chłopcami i stali się mężczyznami. Przysłowie powiada ?małe dzieci, mały kłopot. Duże dzieci, duży kłopot?. Choć pewnie nie zawsze tak jest, to prawdziwości tych słów doświadczyli Rebeka i Izaak.

Próba, jakiej na górze Moria Bóg poddał Abrahama, zamyka czas kształtowania się wiary Patriarchy. Z tego miejsca powracał on z obietnicą licznego potomstwa, które pokona swych nieprzyjaciół i cieszyć się będzie szczęściem,za jakim tęsknią wszystkie narody.

Rozmowa z ks. Krzysztofem P. Kowalikiem, autorem książki ,,Śladami Jezusa, wędrówki po Ziemi Świętej?, przewodnikiem pielgrzymek po Ziemi Świętej i wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego w Kaliszu.

Mimo, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, to człowiekowi zdarza się popełniać te same błędy, choć czasem w innych okolicznościach.

Dzieło biblijne im. Jana Pawła II

Powrót Hagar i narodziny Ismaela mogły wydawać się Abramowi spełnieniem obietnicy. Jest ojcem syna. Po trzynastu latach wszystko przybrało jednak inny obrót.

Bóg po raz kolejny złożył Abramowi obietnicę potomka. Potwierdził ją przymierzem. Tymczasem fakty wydają się temu wszystkiemu przeczyć. Żona Abrama, Saraj w dalszym ciągu nie rodzi. Jej łono jest zamknięte na dar życia.

Czy można uwierzyć w Bożą obietnicę potomstwa licznego, jak gwiazdy na niebie doświadczając własnej bezdzietności i starości?

Ukazując kraj Kanaanu Abramowi Bóg powiedział, iż tę ziemię daje jego potomstwu. Jakby tego nie było mało, że ziemia jest zajęta przez obce narody, że zbudowane są na niej potężne twierdze strzegące miast, granic i dróg, to jeszcze bezdzietny człowiek słyszy, że tę ziemię będą zamieszkiwać jego dzieci. Czy słowa