Felietony

Zamurowało mnie. Od zawsze „rogate” kucyki kojarzę albo z bajkami dla dzieci, albo z plakatem „czy wiesz, co nosisz?”. Tymczasem okazuje się, że istnieją nie tylko pozytywne, ale wręcz religijne interpretacje wizerunku jednorożców.

Tradycyjnie z okazji Światowego Dnia Pokoju obchodzonego 1 stycznia papież kieruje do nas orędzie, w którym apeluje, aby postrzegać pokój jako drogę nadziei, w której nie można się lękać i bać, ale szukać dialogu i pojednania dokonując nawrócenia ekologicznego. Jak stwierdza papież „Świat nie potrzebuje pustych słów, ale przekonanych świadków, budowniczych pokoju otwartych na dialog, bez wykluczenia i manipulacji”.

Podczas wizyty duszpasterskiej zostałem zapytany, czy jestem za, czy też przeciw papieżowi Franciszkowi. Równie dobrze mogłem być zapytany, czy jestem katolikiem. Tego dnia ekskomunikowano troje Szkotów, którzy oświadczyli, że Franciszek popadł w herezję, a zatem dla nich „przestał być Piotrem”.

Nadejście Nowego Roku to moment, który prowokuje do podjęcia postanowień, jakie chcielibyśmy realizować przez kolejne 365 dni naszego życia. Postanowienia te bywają i banalne, i bardziej wymagające, jednak na pewno świadczą o tym, że coś chcielibyśmy zmienić w naszym bytowaniu, chcielibyśmy stać się lepszymi i pełniej wykorzystać przemijający czas.

Przedwojenny Wrocław szczycił się kilkoma najwyższej klasy organami koncertowymi. Nazwa „koncertowe”  była ta adekwatna, bo koncertów odbywało się tu mnóstwo. To właśnie we Wrocławiu, w Hali Stulecia zbudowano przed wojną największy na świecie instrument.

W okresie II Rzeczypospolitej Polskiej (1918-1939), w relacjach państwo - Kościół w Polsce, podstawowymi regulacjami prawnymi były: Konkordat z 1925 roku oraz Konstytucja marcowa i kwietniowa.

Jest jedno takie święto w roku, nieco niedoceniane, bo obchodzimy je w cieniu Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Jeszcze cieszą nasze oczy szopki, choinki, bombki i światełka. Jeszcze cieszą nas prezenty, niekiedy dojadamy świąteczne łakocie i szykujemy się na sylwestrową imprezę.

Nie mamy raczej w zwyczaju, by podsumowywać, na ile Adwent przyczynił się do właściwego przeżycia świąt Bożego Narodzenia. Zgoła inaczej wygląda to już z rozliczaniem się ze starego roku. W nowy zapewne zawsze wchodzimy z nadzieją i dozą pewnego niepokoju.

Za nami święta Bożego Narodzenia i chyba każdy stanął przy żłóbku w swojej parafii, a może nawet nawiedził kilka kościołów z tą myślą, aby obejrzeć żłóbek. W naszym kraju żłóbek jest nieodłącznym elementem wystroju kościołów i raczej w domach pojawia się rzadziej. Na pewno w każdym domu na święta pojawia się choinka.

W okresie II Rzeczypospolitej Polskiej (1918-1939), w relacjach państwo – Kościół w Polsce, podstawowymi regulacjami prawnymi były: Konkordat z 1925 roku oraz Konstytucja marcowa i kwietniowa. Pierwszy z tych dokumentów, tj. Konkordat, omówiliśmy w poprzednim felietonie. Stąd teraz przybliżymy obydwie Konstytucje...

Od kiedy kilkanaście lat temu na zajęciach z komunikacji społecznej usłyszałem od profesora, że telewizja bynajmniej nie jest po to, aby informować i zabawiać swoich widzów, jak mi się wcześniej wydawało, ale służy do „sprzedawania” nas, czyli publiczności nabywcom czasu reklamowego, zupełnie straciłem jakiekolwiek zainteresowanie reklamami.

 Który bóg jest, jak nasz Bóg? Jaki bóg dorównuje naszemu Bogu? Żaden. Nikt nie prześcignie naszego Boga w miłości i dobroci. Ale obok wielu różnych cech, na uwagę zasługuje jedna - nasz Bóg jest Bogiem kreatywnym. Nie odkupił nas używając siły, przemocy czy perswazji.

Francuski prof. Remi Brague, filozof i religioznawca stwierdził, że wrogość względem chrześcijaństwa jest czymś naturalnym. Dla świata istnienie chrześcijaństwa jest wyzwaniem. Wypowiedź ta związana jest z coraz liczniejszymi i bardziej odważnymi aktami profanacji we Francji.

Czas Adwentu to zarówno czas oczekiwania na radosne obchody świąt Bożego Narodzenia, ale i na powtórne przyjście Pana przy końcu czasów. Składając wyznanie wiary, nie tylko w Adwencie, świadomi jesteśmy prawdy, że Pan „przyjdzie sądzić żywych i umarłych”.

W Pieśni nad pieśniami zawarty jest raczej dobrze znany nam fragment: „Jak śmierć mocna jest miłość, a zazdrość jak grób twarda; jej żar jak żar ognia, jak płomienie.

Po okresie I Rzeczypospolitej Polskiej (966 – 1795), w relacjach państwo – Kościół w Polsce, nastąpił bolesny okres zaborów Polski. Relacje prawne na linii państwowo - kościelnej miały miejsce nie z państwem polskim, lecz z państwami zaborcami, a mianowicie Austrią, Prusami czy Rosją.

Ponieważ sam w jakiś sposób jestem w mediach obecny i przecież je tworzę, to jednak nie potrafię się powstrzymać od krytyki niektórych rodzajów aktywności moich kolegów w koloratkach.

W jednym z wywiadów Rene Girard, odwołując się do nauczania papieża Benedykta XVI, podkreślił, jak bardzo Ojciec Święty pragnął, aby dialog między rozumem a wiara? był racjonalny: „Rozum teologiczny, w którym pokłada on nadzieje?, powinien zdemistyfikować racjonalizm i fideizm”.

Jeśli aktualny trend będzie nadal postępował, już wkrótce nie będzie komu służyć do Mszy Świętej - te słowa słyszałem od wielu duszpasterzy, zaniepokojonych systematycznym spadkiem zainteresowanych służbą liturgiczną chłopców. Alarmujące wieści dochodzą z różnych diecezji w Polsce.

Czas i klimat związany z uroczystością Wszystkich Świętych pobudza do wielu refleksji. Budzi wspomnienia o tych, którzy już odeszli i kieruje nasz wzrok ku niebu, próbując ich tam dostrzec.