Biblia

Pierwsza próba, jakiej Izraelici doświadczyli na pustyni, dała im możliwość nie tylko odkrycia mocy Boga. Po owym wydarzeniu Bóg wypowiedział słowa odkrywające jego znaczenie. Przed Izraelem otwierała się do przebycia droga złożona z doświadczeń, które miały go nauczyć słuchania Boga. To był fundament dla jego życia.

Wydarzenia nad wodami morza Trzcin (jak nazywali je Hebrajczycy) stały się punktem wyjścia do dalszej drogi. Powracające fale, które zalały wojska Egipcjan stały się bramą. Zamykała ona drogę powrotną do ziemi niewoli.

Niewiele uwagi poświęcamy im w czasie świąt Bożego Narodzenia, a jednak to właśnie bohaterowie drugiego planu jako pierwsi oddali Bogu chwałę i doskonale wpisują się w rozpoczynający się rok duszpasterski z hasłem: ?Idźcie i głoście!?, bo to dzięki nim wielu dowiedziało się, co miało miejsce w Betlejem.

O poranku Izraelici po raz kolejny spojrzeli w stronę Egiptu, patrząc w kierunku morza. Tym razem stali na jego drugim brzegu. Przed ich oczyma rozpościerał się nowy obraz. Tak jak poprzednio widzieli fale morskie, ale teraz stali na drugim brzegu. Przekroczyli odmęty wód, które wydawały im się barierą nie do przejścia.

Nie wiem, czy każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że żyjemy w czasach ostatecznych, czekając na powtórne przyjście Jezusa. Zanim Syn Boży przyjdzie sądzić żywych i umarłych pojawią się znaki, a Pan przyjdzie wszystko „czyniąc nowe”.

Choć Egipcjanie nie mogli zbliżyć się do Hebrajczyków, to ci wręcz czuli ich oddech na swoich plecach. Jak długo będzie możliwy do zachowania dystans, jaki oddzielał ich od wojsk faraona? Przecież przed nimi rozciągała się tafla morza.

Wszystko zaczęło się od spojrzenia, które Izraelici skierowali w stronę Egipcjan. Tym samym przestali patrzeć w kierunku ziemi obiecanej im przez Boga. Stracili ją z pola widzenia. Nie spoglądali także ku niebu, w stronę Boga. Od tego momentu zaczęli widzieć jedynie uzbrojonych żołnierzy.

Po tej nocy wszystko wydawało się być oczywistym. Egipt stał się przeszłością, zamkniętym rozdziałem. Jego budowle i mieszkańcy pozostały za plecami maszerujących Hebrajczyków.

Noc nazywana potem nocą Paschy przyniosła Izraelitom to, o czym śnili od pokoleń - spełnienie obietnic Boga. Tym razem jednak nie było to już tylko marzenie. Ruszali przecież w stronę ziemi, którą Pan obiecał Abrahamowi.

Poszczególne znaki czynione przez Mojżesza na rozkaz Boga miały wskazywać na niezwykłą moc Boga. Spadały one na Egipt, jak krople na skałę. Upadek każdej z nich z osobna wydaje się w żaden sposób nie zaznaczać na twardym kamieniu...

Jak daleko może sięgać zaślepienie człowieka? Jak głęboko może być osadzona w jego sercu pycha? Kolejne doświadczenia jakie spotykały faraona i Egipt odsłaniają niezgłębione obszary ludzkiego buntu względem Boga i Jego woli.

Boże wezwanie skierowane do faraona i znak jakiego dokonał Mojżesz pozostały bez echa. Faraon pozostał nieczuły i obojętny na słowa Boga. Jego serca nie poruszyła nawet trudna sytuacja ludu Egiptu, który był zmuszony szukać wody by zaspokoić swe pragnienie, gdyż woda Nilu nie nadawała się do picia. Nie mniej spotkanie Mojżesz

Misja, jaką Mojżesz otrzymał od Boga, przypomniała mu o jego pochodzeniu. Po raz kolejny musiał odpowiedzieć sobie na pytanie, kim jest. Wcześniej znaczna część jego życia upłynęła na dworze egipskim.

Mówi się, że grzeczne dziewczynki idą do nieba, a niegrzeczne tam, gdzie chcą. A jednak niebo jest także (a może przede wszystkim?) dla niegrzecznych dziewczynek. Kard. Tagle pisał, iż do nieba dostają się nie ludzie dobrzy, ale zbawieni.

Na drodze dzieła zbawienia, jakiego Bóg pragnął dokonać poprzez Mojżesza pojawiła się kolejna kobieta. Tym razem była to córka faraona. Przyszła nad rzekę w towarzystwie swoich służących. Chciała się wykąpać.

W jednym z listów do siedmiu Kościołów, których autorem jest sam Jezus, a które znajdziemy na początku Apokalipsy Świętego Jana, przeczytamy taką pretensję: „mam tobie za złe, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości” (Ap 2, 4). Mówiąc „pierwotna miłość” Jezus ma na myśli

Na Stację Kongresową 14 maja, do Pleszewa zostały zaproszone dekanaty: pleszewski, czermiński, gołuchowski i stawiszyński.

Duch Święty posługuje się natchnionym słowem Pisma Świętego, aby pomóc nam zrozumieć codzienne problemy w świetle mądrości Bożej. Księgi biblijne co prawda powstawały na przestrzeni wielu wieków w różnych społeczeństwach i okolicznościach, ale natura ludzka nie zmienia się.

Noc Abrahama, jedno z najgorszych doświadczeń w wierze: ?Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę?. Co patriarcha na to? Jaki dramat rozgrywa się w jego duszy?

Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Józef Egipski