Z uśmiechem

Nowy wspaniały świat, równość, wolność i braterstwo wszystkie te wspaniałości prą do przodu.

Chyba nie muszę Wam mówić, że nasz święty papież Jan Paweł II jest ostatnio pod poważnym obstrzałem, bo wielu osobom marzy się „odjaniepawlenie” naszej Ojczyzny, albo chociaż „zdekanonizowanie”, czyli cofnięcie kanonizacji.

Wiecie co to jest? Ano w taki sposób księża biskupi i inni uczestnicy celebrowali Eucharystię podczas owego spotkania. Tak, tak, przy tych biureczkach w jakiejś sali konferencyjnej.

Nigdy nie zapomnę niesamowitego występu brytyjskiej pary Jayne Torvill i Christopera Deana, którzy w 1984 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie wykonali taniec do „Boléro” Maurice’a Ravela.

Nie ukrywam, że do Nowego Jorku mam sentyment i to wielki, bo dla takiego wiejskiego plebana jak ja, możliwość spędzenia w tym mieście kilkunastu miesięcy to była gratka nie lada i choć miało to miejsce wiele lat temu, ciągle są to żywe wspomnienia.

Ostatnio pojawił się w naszej rubryce pan Putin i byłem przekonany, że na dłuższy czas będziemy mieć z nim spokój, choć Putin i spokój w jednym zdaniu brzmią dziwnie.

Dzisiaj zaczniemy od Kanady. Przypomnę, że chodzi o jedno z tych miejsc na świecie, gdzie ponoć żyje się najlepiej. Ostatnio świat obiegły informacje, że tam rzeczywiście może i żyje się najlepiej, bo jak komuś żyje się źle, bo na przykład jest zbyt biedny, to może poprosić o... eutanazję.

Jestem świeżo po rekolekcjach. Tak, tak, księża też poddają się rekolekcjom, nie tylko je głoszą, a takim plebanom ze wsi, jak ja, są one szczególnie potrzebne, żeby nie zgnuśnieć. I podczas tych rekolekcji – uwaga, teraz użyję ulubionego słowa mojego kochanego biskupa - „wybrzmiało” wiele żalu na temat tego, czego nas w seminarium nie nauczono! Bo podczas rekolekcji kapłańskich, oprócz tego, że się słucha to jeszcze jest czasami okazja, żeby się trochę pokonfrontować.

Czasami słyszę pretensje, że zbyt często sobie tutaj dworuję z lewicy, a prawicę oszczędzam...

Odkąd zaczął się węglowy zawrót głowy w związku z napaścią Rosji na Ukrainę ciągle czekam na informacje o zwiększeniu wydobycia tej kopaliny w naszym kraju, wszak przecież „leżymy” na węglu...

Śledztwo w sprawie zakupu przez UE szczepionek przeciw Covid-19. 

Ostatnio pojawiła się przekazywana przez różne portale społecznościowe informacja, jakoby szefowa Amnesty International, pani Agnes Callamard, wezwała Ukrainę, a właściwie jej wojska, „by nie strzelali do nowo zmobilizowanych wojsk rosyjskich, ponieważ zabijanie nieprzeszkolonych żołnierzy byłoby bardzo niesprawiedliwe”.

Miałem się dzisiaj zająć pewnym wydarzeniem, które nazwano Kampusem Przyszłości, czy jakoś tak, chociaż najczęściej mówiono o nim jako o „Kampusie Trzaskowskiego”.

Długo zastanawiałem się, czy mam coś na ten temat wspomnieć, czy może jeszcze trochę poczekać, przynajmniej do momentu, kiedy sam zapoznam się z treścią najsłynniejszego w Polsce podręcznika. 

Kiedyś znacznie łatwiej było sobie żartować z różnych rzeczy i sytuacji, bo wyjąwszy Pana Boga i kilka innych nielicznych spraw z Panem Bogiem związanych, na każdą inną sytuację śmieszną czy patetyczną można było reagować śmiechem i zdrowo ją wykpić.

Czy ja wam mówiłem, że mam wielki sentyment do Włochów? Na pewno mówiłem i pomimo wszystkich paradoksów, które tylko u nich istnieją, sytuacja się nie zmienia. Uwielbiam Włochów, ale nie jestem wobec nich bezkrytyczny.

Trochę się zastanawiałem, czy zająć się tym tematem, chodzi mi mianowicie o kampanię billboardową z hasłem „Gdzie są te dzieci?” Nawet was wtajemniczę, że temat podsunęła mi znajoma, jak najbardziej katoliczka, a ja w pierwszej chwili zgłupiałem, bo nie wiedziałem, czy mam tę kampanię pochwalić, czy zganić.

Spędziłem kilka dni w Borach Tucholskich, z czego przez trzy dni poruszałem się siłą własnych mięśni. Dwa dni spędzone na rowerze i jeden dzień w kajakach. Mówię wam, wspaniała sprawa! Wbrew nawet moim własnym oczekiwaniom organizm zareagował całkiem przyzwoicie i mimo braku treningu nie było żadnych zakwasów. I mogłem się cieszyć pięknem natury ile dusza zapragnęła.

2 czerwca, arcybiskup Tuluzy, niejaki Guy de Kérimel, skierował list do swoich seminarzystów prosząc, żeby... nie nosili sutanny. Naprawdę!

Już trochę czasu minęło od ostatniego „posiedzenia” Forum Gospodarczego w Davos, ale nie miałem wcześniej okazji, aby wtrącić moje trzy grosze na temat tej dziwnej organizacji, która za nic nie ponosi żadnej odpowiedzialności, a chciałaby o wszystkim decydować za nas.