Słowo Boże

Ez 1, 2-5.24-28c; Ps 148; Mt 17, 22-27. Żaden król nie nakładał podatków na swoich synów, a zatem Boży Syn jest całkowicie wolny od płacenia podatku na Boży dom – świątynię.

1 Krl 19, 4-8; Ps 34; Ef 4, 30-5,2; J 6, 41-51. Opisana dziś przez ewangelistę Jana reakcja obecnych w synagodze w Kafarnaum na deklarację Jezusa: „Jestem chlebem, który zstąpił z nieba”, może nas sprowokować do znalezienia odpowiedzi na jedno z fundamentalnych pytań na drodze wiary – KIM JEST JEZUS? 

Jr 28, 1-17; Ps 119; Mt 14, 22-36; Mt 14, 13-21 Ewangelia ukazuje nam, że tłum ludzi, który podążał za Jezusem, aby słuchać Jego słowa i znaleźć w nim uzdrowienie, nie zawiódł się na Nim, nawet kiedy Jezus chciał odejść na osobność.

Wj 16, 2-4.12-15; Ps 78; Ef 4, 17.20-24; J 6, 24-35 Bardzo lubię te fragmenty Ewangelii, w których Jezus wyprzedza uczniów i tłum gromadzący się wokół Niego. Ludzie, którzy w końcu odnajdują Jezusa, pełni zaskoczenia, zdziwieni są, że On już „tutaj” jest. Taki właśnie jest nasz Pan.

1 J 4, 7-16; Ps 34; J 11,19-27 Kiedy Marta czyni piękne rzeczy, bo chce jak najlepiej przyjąć Gościa w swoim domu. To Maria siada przy Nim i wsłuchuje się w Jego słowo.

2 Krl 4, 42-44; Ps 145; Ef 4, 1-6; J 6, 1-15 Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. 

Pnp 8, 6-7; Ps 63; J 20, 1.11-18 Marię Magdalenę widzimy przede wszystkim obok Chrystusa w wielkanocny poranek. Nie ulega wątpliwości, że do grobu przyprowadziło ją wielkie przywiązanie do Mistrza. 

Jr 23, 1-6; Ps 23; Ef 2, 13-18; Mk 6, 30-34 Relacja z Jezusem jest dynamiczna. Apostołowie odchodzą kilka wersów wcześniej, by głosić Ewangelię, działają z mocą i po jakimś czasie wracają do Jezusa. Mówią Mu o wszystkim, opowiadają o sobie. Mistrz jest zainteresowany. 

Iz 1, 11-17; Ps 50; Mt 10, 34-11, 1  Życie chrześcijańskie to nie jest heroiczny akt, który realizuje się w jednej chwili, to nie podnoszenie ciężarów! To ciężar, który należy nieść co dzień. To krzyż, który każdy z nas nosi na ramionach.

Am 7, 12-15; Ps 85; Ef 1, 3-14; Mk 6, 7-13 Słysząc dzisiejszy fragment Ewangelii św. Marka jak bumerang wraca do mnie właściwie jedno pytanie: „Jak to się mogło udać?”

Oz 2, 16.17b-18.21-22; Ps 145; Mt 9, 18-26. Jezus najpierw wskrzesza córkę przełożonego synagogi, a następnie uzdrawia kobietę cierpiącą na krwotok. 

Am 2, 6-10.13-16; Ps 50; Mt 8, 18-22. Jezus mówi wprost, aby zostawić to, co za nami i pogrzebać. 

Mdr 1, 13-15;2,23-24; Ps 30; 2 Kor 8, 7.9.13-15; Mk 5, 21-43. Dzisiejsza liturgia Słowa nie pozostawia wątpliwości – „Bóg nie uczynił śmierci i nie cieszy się ze zguby żyjących” (Mdr 1, 13).

Iz 49, 1-6; Ps 139; Dz 13, 22-26; Łk 1, 57-66.80. Zachariasz wypełnia Bożą wolę, która została mu przekazana podczas posługi w świątyni. 

Hi 38, 1.8-11; Ps 107; 2 Kor 5, 14-17; Mk 4, 35-41. Nasze życie niejednokrotnie przypomina łódź z dzisiejszej Ewangelii (por. Mk 4, 35-41), w której człowiek siedzi i dryfuje po wielkich wodach tego świata. 

1 Krl 21, 1b-16; Ps 5; Mt 5, 38-42. Święty Brat Albert Chmielowski znany jest szczególnie ze słów: „być dobrym jak chleb, powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”.

Ez 17, 22-24; Ps 92; 2 Kor 5, 6-10; Mk 4, 26-34 Wśród najpoważniejszych lęków, z którymi musimy się mierzyć w życiu, jest strach doświadczenia destabilizacji sytuacji życiowej, lęk przed zmianą – szczególnie taką, która wywraca „do góry nogami” dotychczasowy świat

Ż1 Krl 17, 1-6; Ps 121; Mt 5, 1-12 Życie niejednokrotnie daje nam w przysłowiową kość. Kiedy jedne problemy odchodzą, pojawiają się nowe.

Rdz 3, 9-15; Ps 130; 2 Kor 4, 13-5,1; Mk 3, 20-35 W dzisiejszym słowie Bożym przemawiają do mnie trzy słowa: usłyszałem, przestraszyłem się i ukryłem.

2 P 1, 1-7; Ps 91; Mk 12, 1-12 W nocy wszystko wydaje się być owiane grozą, nagła choroba, zła wiadomość, najście intruza. Za dnia również zdarzają się sytuacje trudne, niczym lecące strzały, które zmierzają w naszym kierunku, aby nas ugodzić.