Słowo Boże

Pwt 6, 2-6; Ps 18; Hbr 7, 23-28; Mk 12, 28b-34. Zanim z ust wykształconego faryzeusza padnie pytanie o fundament relacji z Bogiem.

Ef 2, 19-22; Ps 19; Łk 6, 12-19 Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu.

Jr 31, 7-9; Ps 126; Hbr 5, 1-6; Mk 10, 46b-52. Ryzyko jest wpisane w wiarę. Nie chodzi tu o jakąś wątpliwość, czy Bóg jest czy nie, ale chodzi o pewien radykalizm.

Ef 2, 1-10; Ps 100; Łk 12, 13-21. Spadek jest darem. Ktoś pracuje całe życie, gromadzi majętności, by w obliczu śmierci przekazać je osobie, której chce.

Iz 53,10-11; Ps 33; Hbr 4, 14-16; Mk 10, 35-45. Jak to możliwe, że Bóg chce czyjegoś cierpienia i co to za „pragnienie”, które ma spełnić ebed IHWH (sługa Pana)?

Rdz 2, 18-24; Ps 128; Hbr 2, 9-11; Mk 10, 2-16. „Wolno czy nie wolno? – Oto jest pytanie…” Parafraza słów otwierających najsłynniejszy monolog Hamleta była pierwszą myślą, która przyszła mi do głowy po lekturze dzisiejszej Ewangelii. 

Hi 1, 6-22; Ps 17; Łk 9, 46-50 Większość ludzi nie chce należeć do tych „najmniejszych” - ostatnich, pomijanych, z którymi nikt się nie liczy. 

Lb 11, 25-29; Ps 19; Jk 5, 1-6; Mk 9, 38-43.45.47-48 Dzisiejsza Ewangelia przysparza nam wiele trudności. Często przywoływana jest w chwilach, gdy chce się usprawiedliwić „nie bycie” kogoś np. na Eucharystiach, czy w kościele; tzw. wierzę w Boga, a nie w Kościół. Jak to jednak jest naprawdę z tym słowem? 

Prz 3, 27-35; Ps 15; Łk 8, 16-18. „Słuchaj” było pierwszym przykazaniem dla Żydów. My także doskonale wiemy, że wiara rodzi się ze słuchania. 

Mdr 2, 12.17-20; Ps 54; Jk 3, 16-4,3; Mk 9, 30-37. „(…) wziął dziecko, postawił je między nimi, przytulił do siebie i…” niczego więcej nie było trzeba. 

1 Kor 11, 17-26.33; Ps 40; Łk 7, 1-10. Jakże często podobne słowa wybrzmiewają w trudnych chwilach w naszych sercach. 

Iz 50,5-9a; Ps 116; Jk 2,14-18; Mk 8,27-35. To miejsce, które wybrał Jezus nie jest przypadkowe. Zabiera swoich uczniów na dno piekła.

1 Kor 5, 1-8; Ps 5; Łk 6, 6-11. Te kilka słów i  serce otwarte na Jezusa zmieniły życie i uzdrowiły człowieka z uschłą ręką. 

Iz 35,4-7a; Ps 146; Jk 2,1-5; Mk 7,31-37. Długą drogę przeszedł Jezus, by spotkać bohatera dzisiejszej Ewangelii by uwolnić uczniów od pokusy zamknięcia w jałowych dyskusjach i sporach, które nie przynosiły namacalnego owocu miłości.

1 Kor 2, 1-5; Ps 119 Łk 4, 16-30
Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Jakże te słowa są prawdziwe, sam ich doświadczyłem na własnej skórze.

Pwt 4, 1-2.6-8; Ps 15; Jk 1, 17-18.21b-22.27; Mk 7, 1-8a.14-15.21-23 Myślę, że możemy zrozumieć faryzeuszy. Było dla nich trudne, by zrozumieć tą „nowość” Jezusa. Oni od maleńkości uczeni byli, by postępować wg przepisów i że tak będą czcić Boga. 

Prz 8,22-35; Ps 48; Ga 4,4-7; J 2,1-11. Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje, jaki ogrom łask wylewa na nas Bóg. Skąd to wiemy?

Joz 24, 1-2a.15-17.18b; Ps 34; Ef 5, 21-32; J 6, 55.60-69 Od wielu lat drąży moje serce wypowiedź Jozuego zapisana w dzisiejszym pierwszym czytaniu: „(…) rozstrzygnijcie dziś, komu chcecie służyć, czy bóstwom, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Rzeki, czy też bóstwom Amorytów, w których kraju zamieszkaliście” (Joz 24,15). 

Ez 24, 15-24; Pwt 32; Mt 19, 16-22. Młody człowiek szuka odpowiedzi na fundamentalne dla każdego z nas pytanie – jak dążyć do osiągnięcia pełni życia w obfitości i to takiego, które nigdy się nie skończy.

Prz 9, 1-6; Ps 34; Ef 5, 15-20; J 6, 51-58. Nie trzeba uatrakcyjniać Jezusa, tylko trzeba Go poznać.