Słowo Boże

I z 65, 17-21; Ps 30; J 4, 43-54 Może zdarza nam się mieć pokusę stwierdzenia – gdybym tylko żył za czasów Chrystusa... Ale co zrobił dwa tysiące lat temu urzędnik królewski? 

Joz 5, 9a.10-12; Ps 34; 2 Kor 5, 17-21; Łk 15, 1-3.11-32 Dzisiejszą Ewangelię nazywa się czasem: O marnotrawnym Ojcu. Bardzo trafny jest ten tytuł, podkreśla niesamowitą miłość Ojca, który jest rozrzutny w miłowaniu i przebaczaniu.

2 Krl 5, 1-15a; Ps 42; Łk 4, 24-30 Warto nam przypominać tę prawdę, że dusza każdego z nas pragnie Boga. Tak często jesteśmy okłamywani, a także samych siebie okłamujemy, że gdy tylko takie czy inne pragnienie się ziści, będę szczęśliwy. 

Wj 3, 1-8a.13-15; Ps 103; 1 Kor 10, 1-6.10-12; Łk 13, 1-9 Teksty liturgiczne wielkopostnych dni coraz mocniej dotykają tematu, który wybuchnie jaskrawo w Wielkim Tygodniu niezwykle istotnym pytaniem o sens cierpienia jednocześnie nie pozwalając na szastanie prostymi odpowiedziami. 

Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38. Jezus wyjaśnia nam, że każdy znajdzie się kiedyś „u siebie”.

Rdz 15, 5-12.17-18; Ps 27;  Flp 3, 17-4,1; Łk 9, 28b-36. Dobrze jest słyszeć Boga i wiedzieć, że On też słucha. Szczególnie kiedy przychodzi cierpienie lub zbliża się śmierć.

Kpł 19, 1-2.11-18; Ps 19; Mt 25, 31-46. Jezus zwracając się do uczniów formułuje centralne orędzie. 

Pwt 26, 4-10; Ps 91; Rz 10, 8-13; Łk 4, 1-13. Wierzę, że chociaż rok w rok ten opis zwycięstwa Jezusa nad demonem otwiera nam czas Wielkiego Postu, to jednak dla wielu scena przedstawiona przez ewangelistów jest okazją.

Syr 17, 24-29; Ps 32; Mk 10, 17-27 Ludzie często ulegają pokusie myślenia, że do zbawienia wystarczy być „dobrym człowiekiem”. Stąd postawione przez młodzieńca w dzisiejszej Ewangelii pytanie, co mam czynić? 

Syr 27, 4-7; Ps 92; 1 Kor 15, 54b-58; Łk 6, 39-45 Jezus mówi w przypowieściach, by ludzie zrozumieli Jego przekaz. Oczywiście niektórzy słuchacze pozostaną na poziomie zewnętrznego spojrzenia na tekst, ale znajdą się tacy, którzy odnajdą w słowach Mistrza siebie.sł

Syr 1, 1-10; Ps 93; Mk 9, 14-29  Ten rodzaj można wyrzucić tylko modlitwą i postem.

1 Sm 26, 2.7-9.12-13.22-23; Ps 103; 1 Kor 15, 45-49; Łk 6, 27-38 Saul wyruszył ku pustyni Zif, a wraz z nim trzy tysiące doborowych Izraelitów, aby wpaść na trop Dawida na pustyni Zif. Dawid wraz z Abiszajem zakradli się w nocy do obozu; Saul właśnie spał w środku obozowiska, a jego dzida była wbita w ziemię obok głowy. 

Rdz 4, 1-15.25; Ps 50; Mk 8, 11-13. My wszyscy czekamy na znaki od Pana, a tymczasem są one obecne wszędzie.

Jr 17, 5-8; Ps 1; 1 Kor 15, 12.16-20; Łk 6, 17.20-26. Może dla kogoś z czytających takie „czepianie się” szczegółów jest mało profesjonalne. Może także wydawać się, że w rozważaniu słowa należy mówić o tematach ponadczasowych i ciągle wspominać o życiu wiecznym, o niebiańskich sprawach.

Rdz 1, 1-19; Ps 104; Mk 6, 53-56. Syn Boga robi rzeczy niezwykłe. Albo uwierzysz, albo nie. Musisz się określić, kim jest dla ciebie Jezus Chrystus i czy ufasz Mu. Teraz ode mnie zależy, czy w pełni ufam Panu.

Iz 6, 1-2a.3-8; Ps 138; 1 Kor 15, 1-11; Łk 5, 1-11. Niezwykle piękne są przedstawione w dzisiejszej liturgii spotkania odsłaniające przed nami różne przestrzenie osobistej relacji z Bogiem i kolejnych etapów drogi do świętości, na którą składa się naturalnie trud związany z wędrowaniem.

Hbr 11, 32-40; Ps 31; Mk 5, 1-20 Poszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dekapolu wszystko, co Jezus mu uczynił.

Ml 3, 1-4; Ps 24; Hbr 2, 14-18; Łk 2, 22-40 Oczyszczenie Maryi było rytualnym obrzędem, który „przywracał” kobietę po urodzeniu dziecka, do pierwotnych funkcji w społeczeństwie i rodzinie. Matka Boża w swoim posłuszeństwie poddaje się temu obrządkowi, chce być posłuszna do końca.

Hbr 9, 15.24-28; Ps 98; Mk 3, 22-30 Czy Chrystus był ofiarą? Tak. Ale nie ofiarą losu, jak się potocznie mówi, On był ofiarą z samego siebie dla każdego z nas, ofiarą przebłagalną dla Boga Ojca. Jezus wciąż ponawia tę ofiarę aż do końca świata. W jaki sposób?

Ne 8, 1-4a.5-6.8-10; Ps 19; 1 Kor 12, 12-30; Łk 1, 1-4; 4, 14-21 W Niedzielę Słowa Bożego dobrze jest przypomnieć sobie, że usłyszana lub przeczytana Ewangelia przychodzi „nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was wierzących” (1 Tes 2, 13).