Słowo Boże

1 Sm 3, 3b-10.19 Ps 40 1 Kor 6, 13c-15a.17-20 J 1, 35-42 „(To wam oznajmiamy), co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna” (1J 1, 1-4).

Słowo Boże na każdy dzień ( 11 - 16 stycznia)
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.

Iz 55, 1-11; Ps: Iz 12; 1 J 5, 1-9; Mk 1, 7-11Żyjemy w czasach, kiedy nieraz mówi się: „nie ma nic za darmo”. Patrząc z perspektywy dzisiejszej, słowa z pierwszego czytania mogą wydawać się trudne do zrozumienia, gdyż Bóg mówi: „Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko!” (Iz 55, 1).

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: „Oto Baranek Boży”.
Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.

Syr 24, 1-2.8-12; Ps 147B; Ef 1, 3-6.15-18; J 1, 1-18 „Gdy wszystko było pogrążone w głębokim milczeniu, a noc w swym biegu dosięgła połowy drogi, wszechmocne Słowo Twoje, Panie, zstąpiło z nieba, z królewskiego tronu”. To są słowa antyfony na wejście z dzisiejszej Mszy Świętej. Mamy więc „milczenie” i „połowę nocy”, czyli „ciszę” i „ciemność”. I w tę „ciszę” oraz „ciemność” zstępuje „wszechmocne Słowo Boże”, Jezus Chrystus.

Iz 61, 1-2a. 10-11; Ps: Łk 1; 1 Tes 5, 16-24; J 1, 6-8.19-28 Słowo Boże dzisiejszej niedzieli jest przepełnione duchem świadectwa, jakie charakteryzowało pierwszych chrześcijan. Dawać świadectwo, że Jezus jest Synem Bożym w czasach rzymskich kończyło się śmiercią. Przyznać się do Jezusa jeszcze kiedy chodził po ziemi było równoznaczne z opuszczeniem synagogi.

Iz 40, 1-5.9-11; Ps 85; 2 P 3, 8-14; Mk 1, 1-8 „Głos się rozlega: «Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały»” (Iz 40, 3-5).

Ty, Panie, jesteś naszym ojcem, odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasze stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa.

Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia.

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach, sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: «Pokój i bezpieczeństwo» – tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie umkną.

Mądrość jest wspaniała i nie więdnie, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich.

Żydzi uważali, że Tora (Prawo żydowskie zawarte w pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu) zawiera 613 przykazań (micwot), w tym 248 pozytywnych przykazań (rób to) i 365 negatywnych (nie rób). Trudno było się w tym wszystkim połapać. Poza tym jak zachować wszystkie te przykazania? Czy w związku z tym można było osiągnąć zbawienie?

Żydzi uważali, że Tora (Prawo żydowskie zawarte w pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu) zawiera 613 przykazań (micwot), w tym 248 pozytywnych przykazań (rób to) i 365 negatywnych (nie rób). Trudno było się w tym wszystkim połapać. Poza tym jak zachować wszystkie te przykazania? Czy w związku z tym można było osiągnąć zbawienie?

Wielu ludzi przychodziło do Pana Jezusa, jedni szukali u Niego ratunku, podczas gdy inni próbowali podchwycić Go na słowach i upokorzyć. Dla jednych był Mesjaszem, a dla drugich kimś kto zwyczajnie przeszkadza. Dzisiaj, czytając słowa niedzielnej Ewangelii, możemy zauważyć, że mamy do czynienia z drugą grupą ludzi. Do ich grona zaliczała się elita duchowa Izraela: arcykapłani, faryzeusze i uczeni w Piśmie. Oczywiście zdarzały się wyjątki, ale nie było ich wiele. 

Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.

Iz 5, 1–7; Ps 80; Flp 4, 6–9; Mt 21, 33–43 Chwilę wcześniej Jezus z ogromnym smutkiem powiedział do arcykapłanów i starszych ludu, że tak kurczowo trzymają się swojej wersji historii zbawienia, że ani znak obecności i słowa Jana Chrzciciela, ani lawina nawróceń poborców podatków i prostytutek nie mają żadnego wpływu na zmianę myślenia i wejście w pokutę. Im się po prostu wszystko należy…

Ez 18, 25–28; Ps 25; Flp 2, 1-11; Mt 21, 28–32 „[Jezus] uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 8-11).

Iz 55, 6-9; Ps 145; Flp 1, 20c-24.27a; Mt 20, 1-16a Chwilę wcześniej Jezus z ogromnym smutkiem powiedział do arcykapłanów i starszych ludu, że tak kurczowo trzymają się swojej wersji historii zbawienia, że ani znak obecności i słowa Jana Chrzciciela, ani lawina nawróceń poborców podatków i prostytutek nie mają żadnego wpływu na zmianę myślenia i wejście w pokutę. Im się po prostu wszystko należy…

Syr 2, 30–28, 7; Ps 103; Rz 14, 7–9; Mt 18, 21–35 Już kiedyś o tym wspominałem (ale wiadomo, że powtarzanie jest matką uczących się), apostoł Mateusz spisał Ewangelię dla Żydów i pokazał Jezusa jako nowego Mojżesza. 

Ez 33, 7–9; Ps 95; Rz 13, 8–10; Mt 18, 15–20 Warto rozszerzyć lekturę dzisiejszej Ewangelii o kilka wcześniejszych wersetów, w których Chrystus kreśli obraz radości pasterza z powodu odnalezienia zabłąkanej owcy, a właściwie (będąc wiernym tekstowi oryginalnemu) – owcy, która została zwiedziona, oszukana i wyprowadzona podstępem z trzody.