Słowo Boże

Ez 37, 12–14; Ps 130; Rz 8, 8–11; J 11, 3-7. 17. 20-27. 33b-45 Tak mówi Pan Bóg: «Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. 

2 Sm 7, 4-5a. 12-14a; Ps 89; Rz 4, 13. 16-18. 22 Mt 1, 16. 18-21.24a. Jak bardzo św. Józef był wsłuchany w Boga, skoro nawet we śnie rozpoznał Jego głos?

1 Sm 16, 1b.6–7.10–13b; Ps 23; Ef 5, 8–14; J 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38. Słowo Boże to nic innego jak ludzka historia sprzęgnięta z planem Bożego odkupienia.

2 Krl 5, 1-15a; Ps 42; Łk 4, 24-30. Można oburzać się na mieszkańców Nazaretu, że nie rozpoznali w Jezusie Mesjasza i wyrzucili Go z miasta. 

Wj 17, 3–7; Ps 95; Rz 5, 1–2.5–8; J 4, 5-15. 19b-26. 39a. 40-42. Pierwsza z trzech potężnych katechez, które Kościół głosił na etapie bezpośredniego przygotowania do przyjęcia chrztu, opiera się na tekście dzisiejszej Ewangelii.

Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38 Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Wasz Ojciec.
Jezus uczy nas, jak mamy postępować, dając nam za wzór miłosierdzie Ojca. Miłosierdzie Boga obejmuje nas wszystkich, bez względu na to, jacy jesteśmy. I tacy bądźmy – kochajmy tych, których trudno kochać, tych, którzy nas oczerniają czy prześladują. Prośmy: daj nam Jezu serce otwarte i zdolne do bycia człowiekiem miłosiernym.

 Rdz 12, 1–4a; Ps 33; 2 Tm 1, 8b–10; Mt 17, 1–9 Kiedy spojrzymy całościowo na nasze życie, to dostrzeżemy, że jesteśmy cały czas w drodze. Nawet, gdy stoimy to nasz organizm cały czas pracuje. Jeżeli oddychamy, czujemy, widzimy, to stale jesteśmy w drodze. Mając taki obraz siebie – o czym zapewne rzadko myślimy – to pokuśmy się o refleksję: skoro człowiek jest w permanentnej drodze, to dokąd zmierza?

Kpł 19, 1-2.11-18; Ps 19; Mt 25, 31-46 Bóg jest obecny we mnie. Tę prawdę potwierdza fakt, że stworzył mnie i wszystkich ludzi na swój obraz i podobieństwo.

Rdz 2, 7–9; 3, 1–7; Ps 51; Rz 5, 12–19; Mt 4, 1–11 Zawsze kiedy rozpoczynam Wielki Post, jestem zafascynowany tym, że Jezus pości 40 dni i nocy. Już tłumaczę. Wiem, że to może być znaczenie symboliczne - 40 lat Izraelici przebywali na pustyni, 40 dni i nocy padał deszcz podczas biblijnego potopu.

Syr 1, 1-10; Ps 93; Mk 9, 14-29. Chcesz wzruszyć Boga: uwierz w Niego. Chcesz mieć go w ręku: zaufaj Mu. Takie to proste.

Kpł 19, 1-2.17-18; Ps 103; 1 Kor 3, 16-23; Mt 5, 38-48. „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19, 2). Słysząc słowo świętość myślimy o ludziach, których życie było idealne. 

Rdz 4, 1-15. 25; Ps 50; Mk 8, 11-13. Faryzeusze dokonują klasycznej prowokacji. Pod tytułem zrób coś ekstra, a my w ciebie uwierzymy, urośniesz w naszych oczach.

Syr 15, 15-20; Ps 119; 1 Kor 2, 6-10; Mt 5, 17-37. Dzisiejsza liturgia jest zaproszeniem, by usiąść na kilka chwil między uczniami Jezusa i pozwolić sobie na słuchanie Jego słów bez dodatkowego komentarza. 

Rdz 1, 1-19; Ps 104; Mk 6, 53-56 Zdrowie nie jest darem bezwartościowym, ale daje pewne perspektywy przyszłości. Wiążemy z nim nasze plany i nadzieje. O tym dobrze wiedziały tłumy podążające za Jezusem. 

Iz 58, 7–10; Ps 112; 1 Kor 2, 1–5; Mt 5, 13–16 Życie jest darem wtedy, kiedy dzielisz się nim z innymi. Przestaje nim być wtedy, gdy zamykasz się na drugiego człowieka, myśląc, że życie jest tylko dla ciebie. Uczymy się tego od Boga, który swoje życie ofiarował za każdego z nas. Dlatego On sam uczy nas dzisiaj w pierwszym czytaniu: „Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków” (Iz 58, 7).

Hbr 11, 32-40; Ps 31; Mk 5, 1-20 Choroby, które dotykają człowieka często odsłaniają pewną prawdę. Kto jest moim przyjacielem, komu mogę się zwierzyć w trudnej sytuacji. Chory z dzisiejszej Ewangelii słyszy wyjątkowe słowa. 

So 2, 3; 3, 12-13; Ps 146; 1 Kor 1, 26-31; Mt 5, 1-12a
„Ewangelia Mateusza dzieli się na pięć części, którą to strukturę ma odsłaniać refren: «Gdy Jezus skończył» (7, 28; 11, 1; 13, 53; 19, 1; 26, 1). Formuła ta pojawia się w Ewangelii pięciokrotnie, każdorazowo po wygłoszeniu przez Jezusa większej mowy” (C. Mitch, E. Sri, Ewangelia według św. Mateusza. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego, Poznań 2019, s. XXV).

Hbr 9, 15.24-28; Ps 98; Mk 3, 22-30. Faryzeusze byli zazdrośni o wielki tłum, który słuchał Jezusa, więc chcieli go zniszczyć poprzez oszczerstwo.

Iz 8, 23b-9, 3; Ps 27; 1 Kor 1, 10-13.17; Mt 4, 12-23. Każdy dzień ma swój zachód słońca. Świat pogrąża się w całkowitej ciemności.

Hbr 5, 1-10; Ps 110; Mk 2, 18-22. Post, o którym toczy się spór w danym fragmencie Ewangelii, był dodatkową praktyką uczniów Jana i faryzeuszów, który jak wierzyli miał przyspieszyć przyjście wyczekiwanego Mesjasza.