Słowo Boże

Iz 35, 1-6a.10; Ps 146; Jk 5, 7-10; Mt 11, 2-11 Trzecia Niedziela Adwentu przyjęła w Kościele nazwę Gaudete. Słowo pochodzi z języka łacińskiego i dosłownie oznacza radujcie się. Kiedy weźmiemy do ręki czytania przeznaczone na tę właśnie niedzielę, widzimy dlaczego taka nazwa. W pierwszym czytaniu pojawiają się słowa: „Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy” (Iz 35, 1-2).

W cyklu katechez o tym, że Bóg zawsze wyprzedza człowieka w miłości, dzisiaj bohater nieoczywisty i kontrowersyjny - Apostoł, który jest synonimem zdrady i zaprzedania: Judasz. Postaramy się zobaczyć, w jaki sposób Chrystus pierwszy umiłował (1J 4, 19) także jego.

Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26
...widząc ich wiarę.
Nawet za komuny oficjalnie powtarzano: „W zdrowym ciele zdrowy duch”. Dziś zdaje się, że na piedestał stawia się kondycję fizyczną, a gdy zaszwankuje system nerwowy, nagle budzi się refleksja, że człowiek to byt cielesno-duchowy.

Iz 11, 1–10; Ps 72; Rz 15, 4–9; Mt 3, 1–12 Rozpoczęliśmy kolejny Adwent w naszym życiu; chciałoby się westchnąć: „Który to już raz!”. Znowu będziemy słyszeć, że adwent to czas przygotowania na spotkanie z Jezusem, znowu będziemy wsłuchiwać się w słowa proroka Izajasza i będziemy wpatrywać się w Jana Chrzciciela. Czy to coś w nas zmieni? Czy się wreszcie obudzimy?

Iz 2, 1-5; Ps 122; Rz 13, 11-14; Mt 24, 37-44. Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. 

Ap 14, 1-3.4b-5; Ps 24; Łk 21, 1-4. Są takie chwile, kiedy lubimy obserwować miejsca, osoby, zdarzenia. 

2 Sm 5, 1-3; Ps 122; Kol 1, 12-20; Łk 23, 35-43. Gdyby ktoś nie znał Jezusa i Jego Ewangelii, to z pewnością zdziwiłby się, że kiedy świętujemy Jego królowanie, to czytamy o ukrzyżowaniu Chrystusa.

Ap 1, 1-4;2, 1-5a; Ps 1; Łk 18, 35-43 Ważne jest to, co mówimy do drugiego człowieka. Niewidomy nie mógł kierować się wzrokiem, dlatego kierował się tym, co słyszał. Słysząc tłum zapytał ludzi, co się dzieje. Oni odpowiedzieli, że zbliża się Jezus.

Ml 3, 19-20a; Ps 98; 2 Tes 3, 7-12; Łk 21, 5-19 Pan Bóg nigdy nie wypowiada przypadkowych słów. Wszystko co robi realizuje zgodnie z planem zbawienia. Podobnie jest w dzisiejszym Słowie, które nie należy do łatwych. Bóg nie mówi tym razem o miłości, ale śle nam upomnienie, a nawet woła o opamiętanie.

2 Mch 7, 1-2.9-14; Ps 17; 2 Tes 2, 16-3, 5; Łk 20, 27-38 „Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania” (Łk 20, 27). Kościół daje nam te słowa tuż po uroczystości Wszystkich Świętych i wspomnieniu Wszystkich Wiernych Zmarłych. Te dwa dni były wręcz namacalnym wyznaniem wiary w zmartwychwstanie. 

W kolejnym odcinku naszego cyklu: „… pierwszy nas umiłował” (1J 4,19) kolej na apostoła Andrzeja. Urodził się w Betsaidzie nad Jeziorem Galilejskim, ale z czasem zamieszkał w Kafarnaum, razem z rodziną swego brata Szymona.

Flp 2,1-4; Ps 131; Łk 14,12-14. Wielu uzależnia swoją wartość od przynależności do elit, zwraca uwagę na towarzystwo, w jakim się obraca. 

Mdr 11, 22-12, 2; Ps 145; 2 Tes 1, 11-2,2; Łk 19, 1-10. Bóg potrafi przemówić do każdego człowieka, nawet tego, który w ludzkim odczuciu to słowo zmarnuje.

Ef 4, 32-5,8; Ps 1; Łk 13, 10-17. Doświadczamy różnych słabości, z których chcemy się uwolnić, ale z definicji „niemoc” oznacza, że nie mamy siły, by samemu się z nich wyzwolić, dlatego potrzebujemy pomocy z zewnątrz. 

Syr 35,12-14.16-18; Ps 34; 2 Tm 4,6-9.16-18; Łk 18,9-14. Tyle tego się dzieje! Pozostaje jednak zasadnicze pytanie: dla kogo tak naprawdę to robimy i o kogo w tym chodzi?

Ef 2, 1-10; Ps 100; Łk 12, 13-21 Ktoś anonimowy prosi Jezusa o wstawiennictwo w sprawach materialnych. Jezus od razu odpowiada, że Jego misja dotyczy innych spraw. 

Ga 4, 22-24.26-27.31-5,1; Ps 113; Łk 11, 29-32. Znak proroka Jonasza: śmierć i zmartwychwstanie.

2 Krl 5, 14-17; Ps 98; 2 Tm 2, 8-13; Łk 17, 11-19. „Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię. Moje sumienie to poświadcza w Duchu Świętym, że odczuwam w sobie wielki smutek i nieustanny ból. Wolałbym sam być odłączony od Chrystusa dla moich braci,

Ga 1, 6-12; Ps 111; Łk 10, 25-37. Wiem, z własnego doświadczenia, ile razy człowiek chce się usprawiedliwić.