Słowo Boże

Wj 34, 4b–6.8–9; Ps: Dn 3; 2 Kor 13, 11–13; J 3, 16–18. Czy można w kilku słowach zmieścić całą tajemnicę zbawienia? 

Tb 1, 1a.2; 2, 1-9; Ps 112; Mk 12, 1 – 12. Ukazana tu winnica to Kościół. Jej właścicielem pozostaje Bóg, my jesteśmy tylko jej dzierżawcami i wykonawcami woli Pana, którą On egzekwuje przez ukochanego Syna. 

Rdz 3, 9-15.20; Ps 87; Dz 1, 12-14; J 2, 1-11
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.

Dz 2, 1–11; Ps 104; 1 Kor 12, 3b–7.12–13; J 20, 19–23 Duch Święty na pewno jest Osobą, jedną z trzech Osób Trójcy Świętej. Jest – jak uczył św. Augustyn – wynikiem miłości Ojca do Syna i Syna do Ojca, wzajemnym darem, komunią zachodzącą między Nimi, a także więzią miłości. 

Dz 19, 1-8; Ps 68; J 16, 29-33 Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.

Dz 1, 1-11; Ps 47; Ef 1, 17-23; Mt 28, 16-20 Ostatnie relacjonowane przez ewangelistę Mateusza spotkanie Jezusa z uczniami ma miejsce na nieznanej nam bliżej górze i do końca nie wiadomo, czy właśnie wtedy Chrystus wstąpił do nieba, czy ukazywał się jeszcze przez jakiś czas, by umocnić ich wiarę w autentyczność zmartwychwstania.sł

Dz 16, 11-15; Ps 149; J 15, 26-16,4a. Parakleo w języku greckim to Wspomożyciel pochodzący od Boga Ojca, a zesłany na pomoc przez Jezusa, aby nas bronić przed wszelkim zamętem myśli i wartości w świecie.

Dz 20, 17-18a.28-32.36; Ps 100; Rz 8, 31b-39; J 10, 11-16. Pasterz utożsamia się ze stadem, najemnik za honorarium jedynie zastępuje pasterza na jakiś czas, bo nie jest jego.

Dz 6, 1-7; Ps 33; 1P 2, 4-9; J 14,1-12. Delikatny uśmiech pojawia się na mojej twarzy, ilekroć słucham przedstawionych przez Ewangelistę wątpliwości Tomasza i pełnej żarliwości prośby Filipa.

Rdz 1, 26-2,3 lub Kol 3, 14-15. 17. 23-24; Ps 90; Mt 13, 54-58 Jezus przyszedł do Nazaretu, do swojej Ojczyzny, do swoich. Zebrani w synagodze wyrażają najpierw zdumienie, stawiają pytania, a potem jednak górę bierze powątpiewanie: „Skądże u Niego to wszystko?”.

Dz 2, 14a.36–41; Ps 23; 1P 2, 20b–25; J 10, 1–10  Dzisiejsze Słowo przeznaczone na IV Niedzielę Wielkanocną pozwala nam zajrzeć w głąb Jezusowego Serca. Nie ma tam osądu, ani rozliczenia, jest jednak ogromne pragnienie kochania każdego człowieka. 

 Dz 1, 3-8; Ps 126; Flp 1, 20c-30; J 12, 24-26 Ziarno rzucone w glebę zostaje przykryte warstwą ziemi, staje się niewidoczne. Po jakimś czasie zaczyna jakby gnić - obumierać w sobie, rodząc życie, które daje owoce. Obumieranie człowieka to dawanie siebie, tego co najlepsze we mnie Bogu i człowiekowi. To tracenie czegoś z siebie, ale ze względu na Boga.

Dz 2, 14.22b–28; Ps 16; 1 P 1, 17–21; Łk 24, 13–35 „Dlaczego nie polegacie na tym, co zapowiadali prorocy? Przecież oni wyraźnie wskazywali, iż jest konieczne, by Mesjasz musiał to wszystko wycierpieć…” 

Dz 4, 23-31; Ps 2; J 3, 1-8. Nikodem jako faryzeusz i dostojnik żydowski jest doskonałym patronem wszystkich sobie podobnych, a więc wykształconych w wąskiej dziedzinie, na stanowiskach i bardzo bogatych.

Dz 2, 42-47; Ps 118; 1 P 1, 3-9; J 20, 19-31. Pan przychodzi do nas mimo drzwi zamkniętych.

Dz 2, 14.22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15. W sposób niezwykle uroczysty świętujemy Zmartwychwstanie, do czego zaprasza nas i zachęca sam Jezus

Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4 lub 1Kor 5, 6b-8; J 20, 1-9.  Jestem głęboko przekonany, że trzeba rozszerzyć tekst dzisiejszej Ewangelii o zdanie, którego w czasie liturgii nie usłyszymy.

Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11 Na początku ostatniej prostej Jezus nie wygłasza żadnych kazań. Nie czyni znaków, nie naucza w przypowieściach… Idzie odwiedzić tych, których kocha, spędza czas ze swoimi przyjaciółmi.

Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Mt 26, 14-27, 66 Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał pomóc strudzonemu krzepiącym słowem. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. 

Dn 13, 14-63;  Ps 23;  J 8,1-11. Bóg nie chce grzechu i cierpi z jego powodu, ale ma cierpliwość i jest współczujący.