Słowo Boże

Iz 49, 3.5-6; Ps 40; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 29-34. W czasie każdej Mszy Świętej, „kapłan przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno mówi: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. 

Hbr 1, 1-6; Ps 97; Mk 1, 14-20 Jan siedzi w więzieniu, a Jezus go nie ratuje?! Przeciwnie, rozpoczyna swoją publiczną działalność, powołując uczniów. Może gromadzi ludzi, żeby odbić Jana z więzienia?

Iz 42, 1-4.6-7; Ps 29; Dz 10, 34-38; Mt 3, 13-17  Bóg ze swoją uzdrawiającą miłością pochyla się nad naszym życiem, aby przynieść nam pokój i miłość. Kiedy posłał Jezusa na świat chciał przekonać go o swojej stałej obecności i opiece. Dlatego wyposażył Syna we wszystkie dary, które mogły uczynić Jego misję nie tylko skuteczną, ale również wiarygodną.

Poniedziałek, 2 stycznia
1 J 2, 22-28; Ps 98; J 1, 19-28 To pytanie zadają Janowi Chrzcicielowi ci, którzy myśleli, że od nich wszystko powinno zależeć. Jan nie wchodzi w buty kogoś kim nie jest. Odpowiada zgodnie z prawdą, odwołując się do proroctw ze Starego Testamentu.

Lb 6, 22-27; Ps 67; Ga 4, 4-7; Łk 2, 16-21 Wkraczamy w nowy rok z Bożym błogosławieństwem: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Lb 6, 24-26). Bóg chce błogosławić, ale nie oznacza to, że będzie błogosławił nam, gdy żyjemy w grzechu, gdy się od Niego odwracamy, gdy się z Nim nie spotykamy w Eucharystii. Trzeba też pamiętać, że to błogosławieństwo nie musi oznaczać powodzenia we wszystkich sprawach tu na ziemi. Ale przejdźmy do Ewangelii.

Dz 6, 8-10; 7, 54-60; Ps 31; Mt 10, 17-22. Zastanawiam się, jak to jest, kiedy Duch mówi przez człowieka.

Iz 52, 7-10; Ps 98; Hbr 1, 1-6; J 1, 1-18. Boże Narodzenie to dar Ojca dla świata, który na nowo daje nam swojego Syna, byśmy uwierzyli, że cały czas jest pośród nas.

Sdz 13, 2-7.24-25a; Ps 71; Łk 1, 5-25. Jak mamy pytać Boga? Czym różni się pytanie Zachariasza od pytania Maryi: „Jak się to stanie skoro nie znam męża?”.

Iz 7, 10-14; Ps 24; Rz 1, 1-7; Mt 1, 18-24. Świat śpiewa: „Coraz bliżej święta, coraz bliżej święta!”. 

Lb 24, 2-7.15-17a; Ps 25; Mt 21, 23-27 Arcykapłani i starsi ludu odpowiedzialni byli za kondycję duchową Narodu Wybranego, ale na przestrzeni dziejów Izraela nigdy z wiernością Prawu dobrze nie było. Czasy, w których Jezus stanął na ziemi, też naznaczone były upadkiem obyczajów.

Iz 35, 1-6a.10; Ps 146; Jk 5, 7-10; Mt 11, 2-11 Trzecia Niedziela Adwentu przyjęła w Kościele nazwę Gaudete. Słowo pochodzi z języka łacińskiego i dosłownie oznacza radujcie się. Kiedy weźmiemy do ręki czytania przeznaczone na tę właśnie niedzielę, widzimy dlaczego taka nazwa. W pierwszym czytaniu pojawiają się słowa: „Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy” (Iz 35, 1-2).

W cyklu katechez o tym, że Bóg zawsze wyprzedza człowieka w miłości, dzisiaj bohater nieoczywisty i kontrowersyjny - Apostoł, który jest synonimem zdrady i zaprzedania: Judasz. Postaramy się zobaczyć, w jaki sposób Chrystus pierwszy umiłował (1J 4, 19) także jego.

Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26
...widząc ich wiarę.
Nawet za komuny oficjalnie powtarzano: „W zdrowym ciele zdrowy duch”. Dziś zdaje się, że na piedestał stawia się kondycję fizyczną, a gdy zaszwankuje system nerwowy, nagle budzi się refleksja, że człowiek to byt cielesno-duchowy.

Iz 11, 1–10; Ps 72; Rz 15, 4–9; Mt 3, 1–12 Rozpoczęliśmy kolejny Adwent w naszym życiu; chciałoby się westchnąć: „Który to już raz!”. Znowu będziemy słyszeć, że adwent to czas przygotowania na spotkanie z Jezusem, znowu będziemy wsłuchiwać się w słowa proroka Izajasza i będziemy wpatrywać się w Jana Chrzciciela. Czy to coś w nas zmieni? Czy się wreszcie obudzimy?

Iz 2, 1-5; Ps 122; Rz 13, 11-14; Mt 24, 37-44. Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. 

Ap 14, 1-3.4b-5; Ps 24; Łk 21, 1-4. Są takie chwile, kiedy lubimy obserwować miejsca, osoby, zdarzenia. 

2 Sm 5, 1-3; Ps 122; Kol 1, 12-20; Łk 23, 35-43. Gdyby ktoś nie znał Jezusa i Jego Ewangelii, to z pewnością zdziwiłby się, że kiedy świętujemy Jego królowanie, to czytamy o ukrzyżowaniu Chrystusa.

Ap 1, 1-4;2, 1-5a; Ps 1; Łk 18, 35-43 Ważne jest to, co mówimy do drugiego człowieka. Niewidomy nie mógł kierować się wzrokiem, dlatego kierował się tym, co słyszał. Słysząc tłum zapytał ludzi, co się dzieje. Oni odpowiedzieli, że zbliża się Jezus.

Ml 3, 19-20a; Ps 98; 2 Tes 3, 7-12; Łk 21, 5-19 Pan Bóg nigdy nie wypowiada przypadkowych słów. Wszystko co robi realizuje zgodnie z planem zbawienia. Podobnie jest w dzisiejszym Słowie, które nie należy do łatwych. Bóg nie mówi tym razem o miłości, ale śle nam upomnienie, a nawet woła o opamiętanie.