Słowo Boże

Dz 2, 14a.36–41; Ps 23; 1P 2, 20b–25; J 10, 1–10  Dzisiejsze Słowo przeznaczone na IV Niedzielę Wielkanocną pozwala nam zajrzeć w głąb Jezusowego Serca. Nie ma tam osądu, ani rozliczenia, jest jednak ogromne pragnienie kochania każdego człowieka. 

 Dz 1, 3-8; Ps 126; Flp 1, 20c-30; J 12, 24-26 Ziarno rzucone w glebę zostaje przykryte warstwą ziemi, staje się niewidoczne. Po jakimś czasie zaczyna jakby gnić - obumierać w sobie, rodząc życie, które daje owoce. Obumieranie człowieka to dawanie siebie, tego co najlepsze we mnie Bogu i człowiekowi. To tracenie czegoś z siebie, ale ze względu na Boga.

Dz 2, 14.22b–28; Ps 16; 1 P 1, 17–21; Łk 24, 13–35 „Dlaczego nie polegacie na tym, co zapowiadali prorocy? Przecież oni wyraźnie wskazywali, iż jest konieczne, by Mesjasz musiał to wszystko wycierpieć…” 

Dz 4, 23-31; Ps 2; J 3, 1-8. Nikodem jako faryzeusz i dostojnik żydowski jest doskonałym patronem wszystkich sobie podobnych, a więc wykształconych w wąskiej dziedzinie, na stanowiskach i bardzo bogatych.

Dz 2, 42-47; Ps 118; 1 P 1, 3-9; J 20, 19-31. Pan przychodzi do nas mimo drzwi zamkniętych.

Dz 2, 14.22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15. W sposób niezwykle uroczysty świętujemy Zmartwychwstanie, do czego zaprasza nas i zachęca sam Jezus

Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4 lub 1Kor 5, 6b-8; J 20, 1-9.  Jestem głęboko przekonany, że trzeba rozszerzyć tekst dzisiejszej Ewangelii o zdanie, którego w czasie liturgii nie usłyszymy.

Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11 Na początku ostatniej prostej Jezus nie wygłasza żadnych kazań. Nie czyni znaków, nie naucza w przypowieściach… Idzie odwiedzić tych, których kocha, spędza czas ze swoimi przyjaciółmi.

Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Mt 26, 14-27, 66 Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał pomóc strudzonemu krzepiącym słowem. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. 

Dn 13, 14-63;  Ps 23;  J 8,1-11. Bóg nie chce grzechu i cierpi z jego powodu, ale ma cierpliwość i jest współczujący.

Ez 37, 12–14; Ps 130; Rz 8, 8–11; J 11, 3-7. 17. 20-27. 33b-45 Tak mówi Pan Bóg: «Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. 

2 Sm 7, 4-5a. 12-14a; Ps 89; Rz 4, 13. 16-18. 22 Mt 1, 16. 18-21.24a. Jak bardzo św. Józef był wsłuchany w Boga, skoro nawet we śnie rozpoznał Jego głos?

1 Sm 16, 1b.6–7.10–13b; Ps 23; Ef 5, 8–14; J 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38. Słowo Boże to nic innego jak ludzka historia sprzęgnięta z planem Bożego odkupienia.

2 Krl 5, 1-15a; Ps 42; Łk 4, 24-30. Można oburzać się na mieszkańców Nazaretu, że nie rozpoznali w Jezusie Mesjasza i wyrzucili Go z miasta. 

Wj 17, 3–7; Ps 95; Rz 5, 1–2.5–8; J 4, 5-15. 19b-26. 39a. 40-42. Pierwsza z trzech potężnych katechez, które Kościół głosił na etapie bezpośredniego przygotowania do przyjęcia chrztu, opiera się na tekście dzisiejszej Ewangelii.

Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38 Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Wasz Ojciec.
Jezus uczy nas, jak mamy postępować, dając nam za wzór miłosierdzie Ojca. Miłosierdzie Boga obejmuje nas wszystkich, bez względu na to, jacy jesteśmy. I tacy bądźmy – kochajmy tych, których trudno kochać, tych, którzy nas oczerniają czy prześladują. Prośmy: daj nam Jezu serce otwarte i zdolne do bycia człowiekiem miłosiernym.

 Rdz 12, 1–4a; Ps 33; 2 Tm 1, 8b–10; Mt 17, 1–9 Kiedy spojrzymy całościowo na nasze życie, to dostrzeżemy, że jesteśmy cały czas w drodze. Nawet, gdy stoimy to nasz organizm cały czas pracuje. Jeżeli oddychamy, czujemy, widzimy, to stale jesteśmy w drodze. Mając taki obraz siebie – o czym zapewne rzadko myślimy – to pokuśmy się o refleksję: skoro człowiek jest w permanentnej drodze, to dokąd zmierza?

Kpł 19, 1-2.11-18; Ps 19; Mt 25, 31-46 Bóg jest obecny we mnie. Tę prawdę potwierdza fakt, że stworzył mnie i wszystkich ludzi na swój obraz i podobieństwo.

Rdz 2, 7–9; 3, 1–7; Ps 51; Rz 5, 12–19; Mt 4, 1–11 Zawsze kiedy rozpoczynam Wielki Post, jestem zafascynowany tym, że Jezus pości 40 dni i nocy. Już tłumaczę. Wiem, że to może być znaczenie symboliczne - 40 lat Izraelici przebywali na pustyni, 40 dni i nocy padał deszcz podczas biblijnego potopu.

Syr 1, 1-10; Ps 93; Mk 9, 14-29. Chcesz wzruszyć Boga: uwierz w Niego. Chcesz mieć go w ręku: zaufaj Mu. Takie to proste.