Z uśmiechem

Bardzo chciałem wysilić się na oryginalność i napisać cały odcinek pt. „dzisiaj nie będę pisał o” po czym wymienić całą serię tematów, którymi żyje przestrzeń medialna, z których wszyscy mają bekę, albo którymi są przerażeni.

Moi drodzy, ciągle jeszcze trwa okres wielkanocnej radości, maj się „święci” dookoła, wiosna wreszcie przedziera się przez chmury i postanowiłem, że dzisiaj będziemy się po prostu uśmiechać z radością zamiast podśmiechiwać się, jak to mamy tutaj w zwyczaju.

Nie ukrywam, miałem dzisiaj wielką chrapkę, aby zająć się trochę komisją do spraw Pegazusa. No bo jak tu się nie powyzłośliwiać, kiedy usłyszałem stwierdzenie niezastąpionego pana Bodnara, że właściwie to nie było żadnych, uwaga, podkreślam, żadnych nielegalnych podsłuchów, bo na wszystkie, podkreślam, wszystkie (!) wydały zgodę sądy.

Dzisiaj może zaczniemy od spraw religijnych, czyli porozmawiamy o... zmianach klimatycznych. Ale was zaskoczyłem, co? Ale takie mamy czasy, że do pewnych spraw nakazuje się nam podchodzić z religijną wiarą, choć niby podpierają się badaniami.

Dzisiaj będzie o polityce, więc jeśli ktoś nie lubi, zdecydowanie odradzam lekturę. A wcale tak nie miało być, bo ja sam trzymam się tak daleko od polityki, jak tylko mogę.

Czemu ja w ogóle dzisiaj piszę o Ameryce? Bo właśnie przeczytałem tekst opublikowany przez Georgea Weigla, którego znamy ze świetnej biografii Jana Pawła II, na temat administracji pana Bidena, która w obliczu narastających zagrożeń zajmuje się, no czym? Tak! Zgadli państwo. Genderami.

W Wielkim Poście dobrze byłoby dokonać jakichś wyrzeczeń prawda?

Dzisiaj chciałbym zacząć od sprawy wcale nieśmiesznej i chodzi mi o finalizację prac nad projektem nowelizacji Prawa farmaceutycznego, który przewiduje dostęp do antykoncepcji awaryjnej, czyli tzw. pigułki „dzień po” bez recepty dla osób, które ukończyły 15 lat.

Jak alarmują media, w miejscowości Kerpen (diecezja kolońska) w jednym z katolickich ośrodków typu „Kita” (przedszkola oferujące całodzienną opiekę nad dziećmi) planowano budowę pomieszczenia do… masturbacji.

Kilka lat temu napisałem tutaj parę słów o dość kuriozalnej szopce bożonarodzeniowej, która pojawiła się wówczas na Placu Świętego Piotra w Rzymie i dzisiaj po raz kolejny ten sam temat przenosi nas na Półwysep Apeniński.

Właśnie głośno się zrobiło o tym, że Kalifornia jest pierwszym stanem USA, który nakazuje dużym sprzedawcom detalicznym wystawiania zabawek i artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci w sposób... neutralny pod względem płci.

Dzisiaj trochę poprzyglądamy się temu, co dzieje się w naszym ukochanym Kościele, zwłaszcza że powoli dobiega końca rok duszpasterski, który przynajmniej w Polsce miał takie piękne hasło, czy też temat przewodni: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Ale przyglądać się będziemy trochę szerzej. 

Ta sprawa w Polsce nigdy nie miała wielkiego wydźwięku, głównie z tego powodu, że nigdy nie mieliśmy kolonii, z których można by było sprowadzać niewolników, więc wielka akcja Black Lives Matter nie przewalcowała Polski, jak to się stało właśnie w Ameryce, gdzie wszystko się zaczęło. Pewnie się zastanawiacie, dlaczego dzisiaj poruszam ten temat.

W centroprawicowym Die Welt można było przeczytać, że „wynik wyborów w Polsce jest błogosławieństwem w tych trudnych czasach”.

Nie ukrywam, że mam dzisiaj silne pokusy, aby dotknąć tematów, które same się nasuwają, ale są dość niebezpieczne i mogą mnie zaprowadzić na grunt, na którym nie chcę się znaleźć.

Nie lubię listopada. Jakoś bardzo mi się dłuży ten miesiąc. Zacznie się już niedługo, a jego pierwsze dni to bardzo ważny czas. Najpierw radujemy się, że mamy aż tylu orędowników w niebie, czyli świętych, a zaraz potem wspominamy naszych wszystkich zmarłych.

Św. Józef miał warsztat stolarski i od czasu do czasu robił w nim zabawki dla małego Jezusa. Jakie na przykład? Przeczytajcie!

Jesień zawitała do nas na dobre. Jesienią swój czas mają oczywiście grzybiarze. Wrócić do domu z koszykiem pełnym grzybów to powód do dumy i wielka frajda. Pamiętam mojego wujka, który, no cóż… Chcąc zrobić wrażenie na sąsiadach wkładał do koszyka pogniecione gazety, a na wierzchu układał znalezione grzyby.

W historii relacji ludzi i zwierząt, a ludzi i psów zwłaszcza, występowało mnóstwo antropomorfizacji. Chociaż wszyscy to traktują jako niezwykle naiwne, to przecież to widzenie w zwierzętach ludzi jest głęboko uzasadnione.

Tak, dzisiaj po raz kolejny słoma wyjdzie z moich butów i objawi się również moja szowinistyczna, żeby nie powiedzieć faszystowska natura i niczym Rejtan rzucę się na ziemię, aby stanąć na przeszkodzie nowego wspaniałego świata.