Słowo Boże

1 Tes 4, 13-18; Ps 96; Łk 4, 16-30. Słowa odczytywane przez Pana Jezusa z Księgi proroka Izajasza odnoszą się do Niego samego. 

Pwt 4, 1-2.6-8; Ps 15; Jk 1, 17-18.21b-22.27; Mk 7, 1-8a.14-15.21-23. Niejednokrotnie jesteśmy przerażeni ogromem zła, które „dzieje się” w tym świecie. I na ogół – niestety – doszukujemy się tego zła w innych ludziach. 

Tes 1,1-5.8b-10; Ps 149; Mt 23,13-22. Właściwie możemy odetchnąć, ponieważ owe biada i ślepcy odnosi się do nauczycieli Pisma i faryzeuszy, czyli do przewodników duchowych. Czy na pewno?

Joz 24, 1-2a.15-17.18b; Ps 34; Ef 5, 21-32; J 6, 55.60-69. Liturgia XXI Niedzieli zwykłej skłania nas do refleksji na temat wierności. Pierwsza wierność, o której mówi Słowo to wierność Bogu. 

Sdz 2,11-19; Ps 106; Mt 19,16-22. Czasami jest nam nietęgo, gdy usłyszymy od Jezusa co mamy zrobić. Podobnie było z młodzieńcem, który zachowywał przykazania i był po prostu dobry.

Ap 11, 19a; 12, 1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15, 20-26; Łk 1, 39-56 „Maryja Dziewica, która przy zwiastowaniu anielskim przyjęła sercem i ciałem Słowo Boże i dała światu Życie, jest uznawana i czczona jako prawdziwa Matka Boga i Odkupiciela.

Oz 2, 16b.17b.21-22;  Ps 45; Mt 25, 1-13 Głos o nadchodzącym oblubieńcu dociera do wszystkich. Zarówno panny, które miały oliwę, jak i te, które jej nie miały, zbudziły się słysząc wołanie. Szybko jednak się okazało, że tylko część z nich będzie mogło wyjść naprzeciw panu młodemu i ostatecznie wziąć udział w przyjęciu weselnym.

1 Krl 19, 4-8; Ps 34; Ef 4, 30-5, 2; J 6, 41-51 Liturgia słowa XIX Niedzieli zwykłej rozpoczyna się od dramatycznej ucieczki proroka Eliasza przed królową Izebel. Jeszcze niedawno stał on oko w oko z 450 prorokami bożka Baala. 

Lb 11, 4b-15; Ps 81; Mt 14, 13-21 „Wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówił
modlitwę uwielbienia”.

Wj 16, 2-4.12-15; Ps 78; Ef 4, 17.20-24; J 6, 24-35 Jeżeli uważnie słuchamy Ewangelii w tym roku, to pewnie zdziwiło nas to, że w kolejne niedziele czytane były fragmenty Ewangelii według Świętego Marka, a tu nagle „wyskakuje” Ewangelia według Świętego Jana. 

Syr 44, 1.10-15; Ps 132; Mt 13, 16-17. … do ziarnka gorczycy, do zaczynu… Jezus mówi w przypowieściach pokazując, że przygoda z Nim nie zaczyna się od  rzeczy wielkich.

2 Krl 4, 42-44; Ps 145; Ef 4, 1-6; J 6, 1-15. Czytania na XVII Niedzielę Zwykłą skupiają się wokół tajemnicy cudownego rozmnożenia chleba. 

Wj 14, 5-9a.10-18; Wj 15; Mt 12, 38-42. Uczeni w Piśmie i faryzeusze żądali dowodów na to, że Jezus jest Bogiem. Dziś człowiek niewiele się od nich różni. 

Jr 23, 1-6; Ps 23; Ef 2,13-18; Mk 6, 30-34. W kontekście tego, co się dzieje w Kościele w związku z pedofilią, homoseksualizmem itp., dzisiejsza Liturgia Słowa jest jak nokaut: „Pan mówi: «Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce z mojego pastwiska... 

Wj 1, 8-14.22; Ps 124; Mt 10, 34-11,1. ezus jest znakiem sprzeciwu i Jego uczeń musi się z tym liczyć. 

Am 7, 12-15; Ps 85; Ef 1, 3-14;  Mk 6, 7-13. Liturgia XV Niedzieli zwykłej kieruje nasz wzrok na temat powołania

Rdz 28, 10-22a; Ps 91; Mt 9, 18-26. Dwoje różnych ludzi, dwie różne pozycje w społeczeństwie, dwa różne osobiste problemy. Ta sama wiara. Dwa cuda Jezusa, które dokonały się dzięki tej samej wierze.

Ez 2, 2-5; Ps 123; 2 Kor 12, 7-10; Mk 6, 1-6. Po raz pierwszy w Ewangelii Jezus powraca do rodzinnego miasta. Nazaret był niewielką, pozbawioną znaczenia wioską („Czy może być coś dobrego z Nazaretu?” - J 1, 46), liczącą nie więcej niż kilkuset mieszkańców. 

Rdz 18, 16-33; Ps 103; Mt 8, 18-22 Ten lapidarny zwrot Chrystusa, który kieruje do owego młodzieńca, który staje się bohaterem dzisiejszej Ewangelii można odczytać jako klucz do zrozumienia każdego powołania.

Mdr 1, 13-15;2,23-24; Ps 30; 2 Kor 8, 7.9.13-15; Mk 5, 21-43 Liturgia XIII Niedzieli zwykłej skłania do refleksji nad życiem. Walczymy o nie, czujemy się bezradni, gdy nie możemy nic zrobić, by je odzyskać. Trudno odzyskać czas, jeszcze trudniej odzyskać tych, których Bóg zabrał. Jednak żyjemy tu i teraz. Czym więc jest życie?