Słowo Boże

Mdr 4, 7-15, Ps  148, 1 J 2, 12-17, Łk 2, 41-52. Św. Stanisław Kostka w swojej młodości i świętości umiłował mądrość i najwyższe dobro, które przez Maryję odkrył w Jezusie.

Syr 27, 30–28, 7; Ps 103; Rz 14, 7–9; Mt 18, 21–35. Przebaczenie jest trudną sztuką miłości. Nie dokonuje się z dnia na dzień.

Kol 1, 24 -2,3, Ps 62, Łk 6, 6-11. Chrystus jest centrum wszystkiego i powinien być w centrum naszego życia. 

Ez 33, 7–9; Ps 95; Rz 13, 8–10; Mt 18, 15–20. Warto rozszerzyć lekturę dzisiejszej Ewangelii o kilka wcześniejszych wersetów, w których Chrystus kreśli obraz radości pasterza z powodu odnalezienia zabłąkanej owcy, a właściwie – owcy, która została zwiedziona, oszukana i wyprowadzona podstępem z trzody. 

1 Tes 4, 13-18; Ps 96; Łk 4, 16-30. Jezus naucza w synagodze trudnej dla Nazarejczyków prawdy. Jest ona na tyle niewygodna, że chcą Go zabić.

Jr 20, 7–9; Ps 63; Rz 12, 1–2; Mt 16, 21–27 Kiedyś uczestnicząc w pewnych rekolekcjach usłyszałem taką oto historię. Był sobie mały sznurek, który szukał przyjaciela. Idąc drogą spotkał róże. „Czy mógłbym zostać waszym przyjacielem?” – odezwał się do nich podekscytowany spotkaniem. 

1 Tes 1, 1-5.8b-10; Ps 149; Mt 23, 13-22 W dzisiejszej Ewangelii Jezus zwraca nam bardzo mocno uwagę na autentyczność naszej wiary. Czy faktycznie moja wiara opiera się na żywej relacji z Bogiem, który jest Panem i Zbawicielem?

Iz 22, 19–23; Ps 138; Rz 11, 33–36; Mt 16, 13–20 Podobno organizatorzy pielgrzymek do Ziemi Świętej rzadko umieszczają w programie odwiedziny starożytnego miasta Banjas, które leży u podnóża góry Hermon na Wzgórzach Golan daleko na północy państwa Izrael. 

Sdz 2, 11-19; Ps 106; Mt 19, 16-22. Dlaczego pytamy o dobro? Jeśli to powinno być naturalne w człowieku. 

Iz 56, 1.6–7; Ps 67; Rz 11, 13–15.29–32; Mt 15, 21–28. Może ktoś z nas modlił się w jakiejś intencji i odniósł wrażenie jakby nie został przez Boga wysłuchany.

Pwt 10, 12-22; Ps 147; Mt 17, 22-27. Chrześcijaństwo zakłada wolność, chciałbym taką mieć, choćby od pieniędzy.

1 Krl 19, 9a.11–13a; Ps 85; Rz 9, 1–5; Mt 14, 22–33. Pierwszą myślą, która kołacze mi w głowie podczas lektury dzisiejszej Ewangelii jest pytanie „Dlaczego?”

Lb 11, 4b-15; Ps 81; Mt 14, 13-21 Nic dziwnego, że tłumy podążały za Jezusem: chciały coś uzyskać, albo też tylko ze zwykłej ciekawości, żeby zobaczyć coś nadzwyczajnego.

Dn 7, 9-10.13-14; Ps 97; 2 P 1, 16-19; Mt 17, 1-9 Liturgiczne święto Przemienia Pańskiego, przypadające w tym roku w niedzielę odkrywa przed nami piękno Słowa Bożego, które stanowi prawdziwą ucztę duchową.

Wj 32, 15-24.30-34; Ps 106; Mt 13, 31-35 Trzeba radykalnie zmienić kryteria myślenia i mówienia o Kościele. Bo nieraz przykładamy do niego miarę zupełnie nieadekwatną: najczęściej – procent frekwencji i sukcesy, którymi może się wykazać parafia.

1 Krl 3, 5.7–12; Ps 119; Rz 8, 28–30; Mt 13, 44-52 słEwangelista Mateusz dwie z usłyszanych dziś (w dłuższej wersji Ewangelii) przypowieści o królestwie Boga - o skarbie i perle - zapisał jako jedyny z niezwykle ważnego powodu.

Wj 14, 5-9a.10-18; Wj 15; Mt 12, 38-42 Znaki i cuda towarzyszą nam w drodze wiary. Największym cudem jest obecność Jezusa w Eucharystii. Ciągłe szukanie potwierdzenia, że Bóg mnie kocha, akceptuje, zamyka na pozytywne postrzeganie świata.

Mdr 12, 13.16–19; Ps 86; Rz 8, 26–27; Mt 13, 24-30 Słowo Boże przeznaczone na XVI Niedzielę zwykłą jest pełne nadziei, która powinna charakteryzować wszystkich ludzi. 

Wj 1, 8-14.22; Ps 124; Mt 10, 34-11,1  Słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii napawają lękiem. Jezus, Książę Pokoju, Emmanuel, przynosi miecz… Ogień i miecz od zawsze kojarzą nam się z wyniszczeniem i złem.

Iz 55, 10–11; Ps 65; Rz 8, 18–23; Mt 13, 1-9 Pierwszym, co rzuca się w oczy podczas lektury pierwszej z cyklu przypowieści spisanych przez św. Mateusza, jest autentyczna rozrzutność w dawaniu łaski każdemu i bez wymierzania.