1 Kor 15, 1-8; Ps 19; J 14, 6-14 Staramy się znaleźć odpowiedzi na podstawowe pytania: Jak żyć?, Czym się kierować?. Stawiamy wiele pytań, bo potrzebujemy pewności i jasności jako osoby i członkowie rozmaitych społeczności.
Dz 10, 25-26.34-35.44-48; Ps 98; 1 J 4, 7-10; J 15, 9-17 Nasze codzienne doświadczenie kruchości życia przypominają nam, że potrzebujemy nieustannego odnawiania Jezusowego zapewnienia o bliskości i niekończących się dowodów na to, że nie jesteśmy nieznaczącym pyłkiem we wszechświecie.
Dz 9, 26-31; Ps 22; 1 J 3, 18-24; J 15, 1-8. Patrząc na dzisiejsze Słowo odnoszę wrażenie, że nie jest ono dane nam po to, abyśmy je tylko wysłuchali.
Dz 11, 1-18; Ps 42; J 10, 1-10. Trwamy nadal w niedzielnym uwielbieniu Boga, który wskazuje nam na Swojego Syna jako Dobrego Pasterza.
Dz 4, 8-12; Ps 118; 1 J 3, 1-2; J 10, 11-18. Warto spojrzeć dziś nieco szerzej na wydarzenia, dla których komentarzem Jezusa jest przedstawienie siebie jako dobrego pasterza.
Dz 6, 8-15; Ps 119; J 6, 22-29 W trakcie naszego życia zależy nam na wielu osobach i sprawach. Przez te wszystkie sprawy realizujemy nasze powołanie do życia w naszym stanie, zawodzie czy społeczeństwie.
Dz 3, 13-15.17-19; Ps 4; 1 J 2, 1-5; Łk 24, 35-48 Zmartwychwstanie Pana było dla uczniów szokiem, mimo że Pan Jezus przygotowywał ich do tego wydarzenia. Widzieli cuda, wskrzeszenia, a jednak nie byli gotowi przyjąć faktu zmartwychwstania.
Iz 7, 10-14; Ps 40; Hbr 10, 4-10; Łk 1, 26-38 Trwanie przy Bogu przynosi nam prawdziwy pokój. Doskonałym potwierdzeniem tej prawdy jest Maryja, która dzięki Bogu i wespół z Nim realizowała Boże macierzyństwo.sł
Dz 4, 32-35; Ps 118; 1 J 5, 1-6; J 20, 19-31 Dobrze jest spojrzeć na dzisiejszą liturgię Słowa przez tytuł Niedzieli Białej (lub Przewodniej), w którym zaakcentowane jest doświadczenie miłosierdzia przez tych, którzy po brzegi wypełnieni niewiarą nagle patrzyli na Zmartwychwstałego.
Dz 2, 14.22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15. Dlaczego do Galilei? Bo tam się wszystko zaczęło. Tam Jezus ich powołał, tam ich nauczał, tam dokonał cudów, tam w Niego uwierzyli i za Nim poszli.
Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4; J 20, 1-9. Wszyscy czekali na poranek zmartwychwstania. Czekali uczniowie ukryci w Wieczerniku, czekali wierni Kościoła po czterdziestodniowym okresie Wielkiego Postu.
Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11. Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych.
Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Mk 14, 1-15, 47. Dzisiejsze Słowo chce nas zachęcić do spojrzenia na wydarzenia najbliższego tygodnia przez przysłowiową dziurkę od klucza.
Dn 13, 1-9.15-17.19-30.33-62; Ps 23; J 8, 1-11 „Pan jest łagodny i miłosierny”, jest „nieskory do gniewu”. Znam tę prawdę. Wiem, że Bóg nie potępia żadnego grzesznika, jednak każdemu z nich mówi jasno i wyraźnie
Jr 31, 31-34; Ps 51; Hbr 5, 7-9;J 12, 20-33 Gdyby Pan ukazał się w swojej chwale całemu światu, czy więcej ludzi, by w Niego uwierzyło? Izrael widział znaki i cuda, a jednak gardził Bogiem.
Iz 65, 17-21; Ps 30; J 4, 43-54. W nadziei już jestem nowym człowiekiem. Już dziś mogę śpiewać „pieśń nową”, w której stare i znane melodie nabierają zupełnie nowego znaczenia, które otrzymują nową moc.
Wj 20, 1-17; Ps 19; 1 Kor 1, 22-25; J 2, 13-25 Liturgie wielkopostne powoli nabierają tempa – teksty czytań i modlitw stają się gwałtowniejsze, by sprowokować nas do wytężonego wysiłku na drodze, której celem jest stanięcie w Wigilię Paschalną we wspólnocie Kościoła i świadome
Syr 51, 13-20; Ps 16; J 15, 9-17. Bycie przyjaciółmi Jezusa to piękna relacja. Chrystus nie tylko jest Bogiem, Panem, Zbawicielem, Odkupicielem, ale też moim przyjacielem, i to najwierniejszym.
Wj 20, 1-17; Ps 19; 1 Kor 1, 22-25; J 2, 13-25. Ludzkie życie jest oparte na różnego rodzaju przepisach i zasadach, których nie zawsze chcemy się trzymać.
Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38. Okazanie miłosierdzia to pochylenie się nad bliźnim bez osądzania i potępiania.