Słowo Boże

Pnp 8, 6-7; Ps 63; J 20, 1.11-18 Marię Magdalenę widzimy przede wszystkim obok Chrystusa w wielkanocny poranek. Nie ulega wątpliwości, że do grobu przyprowadziło ją wielkie przywiązanie do Mistrza. 

Jr 23, 1-6; Ps 23; Ef 2, 13-18; Mk 6, 30-34 Relacja z Jezusem jest dynamiczna. Apostołowie odchodzą kilka wersów wcześniej, by głosić Ewangelię, działają z mocą i po jakimś czasie wracają do Jezusa. Mówią Mu o wszystkim, opowiadają o sobie. Mistrz jest zainteresowany. 

Iz 1, 11-17; Ps 50; Mt 10, 34-11, 1  Życie chrześcijańskie to nie jest heroiczny akt, który realizuje się w jednej chwili, to nie podnoszenie ciężarów! To ciężar, który należy nieść co dzień. To krzyż, który każdy z nas nosi na ramionach.

Am 7, 12-15; Ps 85; Ef 1, 3-14; Mk 6, 7-13 Słysząc dzisiejszy fragment Ewangelii św. Marka jak bumerang wraca do mnie właściwie jedno pytanie: „Jak to się mogło udać?”

Oz 2, 16.17b-18.21-22; Ps 145; Mt 9, 18-26. Jezus najpierw wskrzesza córkę przełożonego synagogi, a następnie uzdrawia kobietę cierpiącą na krwotok. 

Am 2, 6-10.13-16; Ps 50; Mt 8, 18-22. Jezus mówi wprost, aby zostawić to, co za nami i pogrzebać. 

Mdr 1, 13-15;2,23-24; Ps 30; 2 Kor 8, 7.9.13-15; Mk 5, 21-43. Dzisiejsza liturgia Słowa nie pozostawia wątpliwości – „Bóg nie uczynił śmierci i nie cieszy się ze zguby żyjących” (Mdr 1, 13).

Iz 49, 1-6; Ps 139; Dz 13, 22-26; Łk 1, 57-66.80. Zachariasz wypełnia Bożą wolę, która została mu przekazana podczas posługi w świątyni. 

Hi 38, 1.8-11; Ps 107; 2 Kor 5, 14-17; Mk 4, 35-41. Nasze życie niejednokrotnie przypomina łódź z dzisiejszej Ewangelii (por. Mk 4, 35-41), w której człowiek siedzi i dryfuje po wielkich wodach tego świata. 

1 Krl 21, 1b-16; Ps 5; Mt 5, 38-42. Święty Brat Albert Chmielowski znany jest szczególnie ze słów: „być dobrym jak chleb, powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”.

Ez 17, 22-24; Ps 92; 2 Kor 5, 6-10; Mk 4, 26-34 Wśród najpoważniejszych lęków, z którymi musimy się mierzyć w życiu, jest strach doświadczenia destabilizacji sytuacji życiowej, lęk przed zmianą – szczególnie taką, która wywraca „do góry nogami” dotychczasowy świat

Ż1 Krl 17, 1-6; Ps 121; Mt 5, 1-12 Życie niejednokrotnie daje nam w przysłowiową kość. Kiedy jedne problemy odchodzą, pojawiają się nowe.

Rdz 3, 9-15; Ps 130; 2 Kor 4, 13-5,1; Mk 3, 20-35 W dzisiejszym słowie Bożym przemawiają do mnie trzy słowa: usłyszałem, przestraszyłem się i ukryłem.

2 P 1, 1-7; Ps 91; Mk 12, 1-12 W nocy wszystko wydaje się być owiane grozą, nagła choroba, zła wiadomość, najście intruza. Za dnia również zdarzają się sytuacje trudne, niczym lecące strzały, które zmierzają w naszym kierunku, aby nas ugodzić.

Pwt 5, 12-15; Ps 81; 2 Kor 4, 6-11; Mk 2, 23-3, 6
Czym właściwie jest „szabat Boga”? Dzisiejsza liturgia Słowa z pieczołowitością szuka odpowiedzi na postawione wyżej pytanie i zaprasza nas do zatrzymania się pomiędzy nakazem z piątego rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa a zachowaniem Jezusa, który przedstawia siebie jako PANA Szabatu.

Pwt 4, 32-34.39-40; Ps 33; Rz 8, 14-17; Mt 28, 16-20 Słowo dzisiejszej niedzieli zaprasza nas do pewnej refleksji nad przeszłością. Spojrzenie wstecz ma stanowić coś w rodzaju bilansu strat i zysków nad naszym życiem. Choć dotyczy Izraela i jego historii to jednak może posłużyć i nam do zbadania swojego serca. 

Rdz 3, 9-15.20; Ps 87; Dz 1, 12-14; J 2, 1-11
Jan nie zastanawiał się, nie czekał ani minuty, jego reakcja na słowa Jezusa była natychmiastowa. Zabrał Maryję do siebie, zapewne do swojego domu chociaż nie musiał, po prostu chciał, to wynikało z jego miłości do Syna Bożego i Jego Matki.

Dz 2, 1–11; Ps 104; Ga 5, 16-25; J 15, 26-27; 16, 12-15 Mówią niektórzy, że wszystko można znieść i do wszystkiego można się przyzwyczaić – stąd dobrze nam wszystkim znana nieufność wobec rewolucyjnych zmian.

Dz 19, 1-8; Ps 68; J 16, 29-33 Ojcem dla sierot i wdów opiekunem jest Bóg w swym świętym mieszkaniu. Czy patrzymy na Boga jak na Ojca? Do tego zachęca nas Jezus, gdy pytany przez Apostołów o to, by nauczył ich się modlić, każe im modlić się słowami: „Ojcze nasz”.

Dz 1, 1-11; Ps 47; Ef 4, 1-13; Mk 16, 15-20 Słowo Boże kolejnej niedzieli, tym razem niedzieli Wniebowstąpienia Pańskiego otwiera przed nami niebo i zaprasza do przeżycia momentu wstąpienia do Ojca Syna Bożego.