Słowo Boże

 Rdz 12, 1–4a; Ps 33; 2 Tm 1, 8b–10; Mt 17, 1–9 Kiedy spojrzymy całościowo na nasze życie, to dostrzeżemy, że jesteśmy cały czas w drodze. Nawet, gdy stoimy to nasz organizm cały czas pracuje. Jeżeli oddychamy, czujemy, widzimy, to stale jesteśmy w drodze. Mając taki obraz siebie – o czym zapewne rzadko myślimy – to pokuśmy się o refleksję: skoro człowiek jest w permanentnej drodze, to dokąd zmierza?

Kpł 19, 1-2.11-18; Ps 19; Mt 25, 31-46 Bóg jest obecny we mnie. Tę prawdę potwierdza fakt, że stworzył mnie i wszystkich ludzi na swój obraz i podobieństwo.

Rdz 2, 7–9; 3, 1–7; Ps 51; Rz 5, 12–19; Mt 4, 1–11 Zawsze kiedy rozpoczynam Wielki Post, jestem zafascynowany tym, że Jezus pości 40 dni i nocy. Już tłumaczę. Wiem, że to może być znaczenie symboliczne - 40 lat Izraelici przebywali na pustyni, 40 dni i nocy padał deszcz podczas biblijnego potopu.

Syr 1, 1-10; Ps 93; Mk 9, 14-29. Chcesz wzruszyć Boga: uwierz w Niego. Chcesz mieć go w ręku: zaufaj Mu. Takie to proste.

Kpł 19, 1-2.17-18; Ps 103; 1 Kor 3, 16-23; Mt 5, 38-48. „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19, 2). Słysząc słowo świętość myślimy o ludziach, których życie było idealne. 

Rdz 4, 1-15. 25; Ps 50; Mk 8, 11-13. Faryzeusze dokonują klasycznej prowokacji. Pod tytułem zrób coś ekstra, a my w ciebie uwierzymy, urośniesz w naszych oczach.

Syr 15, 15-20; Ps 119; 1 Kor 2, 6-10; Mt 5, 17-37. Dzisiejsza liturgia jest zaproszeniem, by usiąść na kilka chwil między uczniami Jezusa i pozwolić sobie na słuchanie Jego słów bez dodatkowego komentarza. 

Rdz 1, 1-19; Ps 104; Mk 6, 53-56 Zdrowie nie jest darem bezwartościowym, ale daje pewne perspektywy przyszłości. Wiążemy z nim nasze plany i nadzieje. O tym dobrze wiedziały tłumy podążające za Jezusem. 

Iz 58, 7–10; Ps 112; 1 Kor 2, 1–5; Mt 5, 13–16 Życie jest darem wtedy, kiedy dzielisz się nim z innymi. Przestaje nim być wtedy, gdy zamykasz się na drugiego człowieka, myśląc, że życie jest tylko dla ciebie. Uczymy się tego od Boga, który swoje życie ofiarował za każdego z nas. Dlatego On sam uczy nas dzisiaj w pierwszym czytaniu: „Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków” (Iz 58, 7).

Hbr 11, 32-40; Ps 31; Mk 5, 1-20 Choroby, które dotykają człowieka często odsłaniają pewną prawdę. Kto jest moim przyjacielem, komu mogę się zwierzyć w trudnej sytuacji. Chory z dzisiejszej Ewangelii słyszy wyjątkowe słowa. 

So 2, 3; 3, 12-13; Ps 146; 1 Kor 1, 26-31; Mt 5, 1-12a
„Ewangelia Mateusza dzieli się na pięć części, którą to strukturę ma odsłaniać refren: «Gdy Jezus skończył» (7, 28; 11, 1; 13, 53; 19, 1; 26, 1). Formuła ta pojawia się w Ewangelii pięciokrotnie, każdorazowo po wygłoszeniu przez Jezusa większej mowy” (C. Mitch, E. Sri, Ewangelia według św. Mateusza. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego, Poznań 2019, s. XXV).

Hbr 9, 15.24-28; Ps 98; Mk 3, 22-30. Faryzeusze byli zazdrośni o wielki tłum, który słuchał Jezusa, więc chcieli go zniszczyć poprzez oszczerstwo.

Iz 8, 23b-9, 3; Ps 27; 1 Kor 1, 10-13.17; Mt 4, 12-23. Każdy dzień ma swój zachód słońca. Świat pogrąża się w całkowitej ciemności.

Hbr 5, 1-10; Ps 110; Mk 2, 18-22. Post, o którym toczy się spór w danym fragmencie Ewangelii, był dodatkową praktyką uczniów Jana i faryzeuszów, który jak wierzyli miał przyspieszyć przyjście wyczekiwanego Mesjasza.

Iz 49, 3.5-6; Ps 40; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 29-34. W czasie każdej Mszy Świętej, „kapłan przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno mówi: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. 

Hbr 1, 1-6; Ps 97; Mk 1, 14-20 Jan siedzi w więzieniu, a Jezus go nie ratuje?! Przeciwnie, rozpoczyna swoją publiczną działalność, powołując uczniów. Może gromadzi ludzi, żeby odbić Jana z więzienia?

Iz 42, 1-4.6-7; Ps 29; Dz 10, 34-38; Mt 3, 13-17  Bóg ze swoją uzdrawiającą miłością pochyla się nad naszym życiem, aby przynieść nam pokój i miłość. Kiedy posłał Jezusa na świat chciał przekonać go o swojej stałej obecności i opiece. Dlatego wyposażył Syna we wszystkie dary, które mogły uczynić Jego misję nie tylko skuteczną, ale również wiarygodną.

Poniedziałek, 2 stycznia
1 J 2, 22-28; Ps 98; J 1, 19-28 To pytanie zadają Janowi Chrzcicielowi ci, którzy myśleli, że od nich wszystko powinno zależeć. Jan nie wchodzi w buty kogoś kim nie jest. Odpowiada zgodnie z prawdą, odwołując się do proroctw ze Starego Testamentu.

Lb 6, 22-27; Ps 67; Ga 4, 4-7; Łk 2, 16-21 Wkraczamy w nowy rok z Bożym błogosławieństwem: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Lb 6, 24-26). Bóg chce błogosławić, ale nie oznacza to, że będzie błogosławił nam, gdy żyjemy w grzechu, gdy się od Niego odwracamy, gdy się z Nim nie spotykamy w Eucharystii. Trzeba też pamiętać, że to błogosławieństwo nie musi oznaczać powodzenia we wszystkich sprawach tu na ziemi. Ale przejdźmy do Ewangelii.

Dz 6, 8-10; 7, 54-60; Ps 31; Mt 10, 17-22. Zastanawiam się, jak to jest, kiedy Duch mówi przez człowieka.