Słowo Boże

Rz 4, 20-25; Łk 1; Łk 12, 13-21
Gdzie jest moje bogactwo? U Boga czy w świecie? Swoim ubóstwem ubogać świat.  

Iz 45, 1.4–6; Ps 96; 1 Tes 1, 1–5b; Mt 22, 15-21 A Chrystus swoim pytaniem prowadzi nas jeszcze dalej… Anonimowy autor z początku V wieku w komentarzu do dzisiejszej Ewangelii napisze: „Oddajcie wasze bogactwa cezarowi, a dla Boga zachowajcie niewinność sumienia, w którym można kontemplować obraz Boży.

Rz 1, 1-7; Ps 98; Łk 11, 29-32. Słuchacze domagają się od Jezusa poparcia głoszonej nauki znakiem.

Iz 25, 6-10a; Ps 23; Flp 4, 12-14. 19-20; Mt 22, 1-14. Pewien człowiek zapragnął spotkać Pana Jezusa. Modlił się przez wiele lat, prosząc, by ten znakomity Gość przyszedł do jego domu. 

Jon 1, 1-2, 1.11; Jon 2; Łk 10, 25-37. Pytanie o miłość i wieczność jest wciąż aktualne. 

Iz 5, 1–7; Ps 80; Flp 4, 6–9; Mt 21, 33–43. Czy człowiekowi naprawdę wszystko się należy? Od czasu do czasu słyszy się wojownicze postulaty „uciemiężonych” prawem (naturalnym, Boskim czy jakimkolwiek innym), że można sobie pozwolić na wszystko. 

Wj 23, 20-23; Ps 91; Mt 18, 1-5.10 Bóg nie chce, abyśmy czuli się samotni, dlatego posyła nam swoich Aniołów, aby nam towarzyszyli w życiu. Aniołowie mówią w imieniu Boga o ważnych sprawach. 

Ez 18, 25–28; Ps 25; Flp 2, 1-11; Mt 21, 28–32. Kiedy synowie dorośli, ojciec rzekł do nich: „Moi kochani, przyszedł już czas, abyście poznali kraj, w którym żyjecie. Idźcie od wioski do wioski, ale zostawiajcie znaki na drodze, aby kiedyś można było znowu tam wrócić”. 

Iz 55, 6-9; Ps 145; Flp 1, 20c-24.27a; Mt 20, 1-16a. Przyzwyczailiśmy się do tego, że słowa i postępowanie Jezusa niekiedy szokują, a na pewno nie są tak oczywiste, jak byśmy się tego spodziewali.

Ezd 1, 1-6; Ps 126; Łk 8, 16-18. Mamy uszy, przeważnie sprawne i zdrowe. Różne są źródła słów. Najważniejsze Słowo Boga. 

Mdr 4, 7-15, Ps  148, 1 J 2, 12-17, Łk 2, 41-52. Św. Stanisław Kostka w swojej młodości i świętości umiłował mądrość i najwyższe dobro, które przez Maryję odkrył w Jezusie.

Syr 27, 30–28, 7; Ps 103; Rz 14, 7–9; Mt 18, 21–35. Przebaczenie jest trudną sztuką miłości. Nie dokonuje się z dnia na dzień.

Kol 1, 24 -2,3, Ps 62, Łk 6, 6-11. Chrystus jest centrum wszystkiego i powinien być w centrum naszego życia. 

Ez 33, 7–9; Ps 95; Rz 13, 8–10; Mt 18, 15–20. Warto rozszerzyć lekturę dzisiejszej Ewangelii o kilka wcześniejszych wersetów, w których Chrystus kreśli obraz radości pasterza z powodu odnalezienia zabłąkanej owcy, a właściwie – owcy, która została zwiedziona, oszukana i wyprowadzona podstępem z trzody. 

1 Tes 4, 13-18; Ps 96; Łk 4, 16-30. Jezus naucza w synagodze trudnej dla Nazarejczyków prawdy. Jest ona na tyle niewygodna, że chcą Go zabić.

Jr 20, 7–9; Ps 63; Rz 12, 1–2; Mt 16, 21–27 Kiedyś uczestnicząc w pewnych rekolekcjach usłyszałem taką oto historię. Był sobie mały sznurek, który szukał przyjaciela. Idąc drogą spotkał róże. „Czy mógłbym zostać waszym przyjacielem?” – odezwał się do nich podekscytowany spotkaniem. 

1 Tes 1, 1-5.8b-10; Ps 149; Mt 23, 13-22 W dzisiejszej Ewangelii Jezus zwraca nam bardzo mocno uwagę na autentyczność naszej wiary. Czy faktycznie moja wiara opiera się na żywej relacji z Bogiem, który jest Panem i Zbawicielem?

Iz 22, 19–23; Ps 138; Rz 11, 33–36; Mt 16, 13–20 Podobno organizatorzy pielgrzymek do Ziemi Świętej rzadko umieszczają w programie odwiedziny starożytnego miasta Banjas, które leży u podnóża góry Hermon na Wzgórzach Golan daleko na północy państwa Izrael. 

Sdz 2, 11-19; Ps 106; Mt 19, 16-22. Dlaczego pytamy o dobro? Jeśli to powinno być naturalne w człowieku. 

Iz 56, 1.6–7; Ps 67; Rz 11, 13–15.29–32; Mt 15, 21–28. Może ktoś z nas modlił się w jakiejś intencji i odniósł wrażenie jakby nie został przez Boga wysłuchany.