Księga Wyjścia (25)

Księga Wyjścia (25)

Józefowe opowieści, 
rymem wprost z biblijnych treści 
Jezus znał je od kołyski, 
posłuchajmy zatem wszyscy

Jozue wykonał rozkaz,
Jednak, by zwycięstwu sprostać,
Mojżesz na szczyt góry wszedł
I tam zrobił ważną rzecz.
Wziął do ręki laskę Boga
I trzymając ją w swych dłoniach,
Bardzo długo w górze trzymał,
Więc Izrael bój wygrywał.
Lecz, gdy ręce mu zdrętwiały,
To wrogowie wygrywali.
By zwyciężyć mógł Izrael,
Przyniesiono wielki kamień
I go na nim posadzono.
Dalej trzymał laskę Bożą
A że miał wygodne miejsce
I trzymano go za ręce,
Laska ciągle uniesiona,
Pomagała zniszczyć wroga.
I tak wojsko izraelskie,
Mogło cieszyć się zwycięstwem.
Naród był tym urzeczony,
Pan Bóg zaś, zadowolony,
Mojżeszowi rzekł: Masz dzisiaj,
W księdze wszystko to opisać.
Niechaj cały świat się dowie,
Że nie warto walczyć z Bogiem.
Staniesz zatem się pisarzem
I mej chwały kronikarzem.
To kolejna misja twoja.
Wiem, że także jej podołasz.
Niech Jozue też zna treści,
Które w księdze tej zamieścisz.
Walczył przecież znakomicie,
Narażając swoje życie,
By Izrael, lud wybrany,
Ludem był niepokonanym.
Wszyscy zaś Amalekici,
Zrujnowani i pobici.
Potem Mojżesz, w dziękczynieniu,
Wybudował Bogu swemu,
Ołtarz, który w rzeczy samej,
Zwał się: „Pan jest mym sztandarem”.
Bo gdy Bóg jest na sztandarach,
Człowiek nie pokona Pana.

Romcio Tomcio