Słowo Boże

Mdr 7, 7-11; Ps 90; Hbr 4, 12-13; Mk 10, 17-30 „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Mk 10, 17). Pewien bogaty człowiek (zob. Mk 10, 22) zadał Jezusowi to pytanie. „Zadane przezeń pytanie to jedna z możliwych form zagadnienia najgłębiej nurtującego serce każdego człowieka, nawet jeśli sobie tego nie uświadamia: «Jaki jest sens życia? Jaki jest mój ostateczny cel i jak go mogę osiągnąć?».

Jon 1, 1-2,1.11; Jon 2; Łk 10, 25-37 „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”.

Rdz 2, 18-24; Ps 128; Hbr 2, 9-11; Mk 10, 2-12 Liturgia słowa XXVII Niedzieli zwykłej skłania nas do refleksji na temat rodziny, a ściślej mówiąc na relację zachodzącą między kobietą a mężczyzną. Jej początkiem jest akt stwórczy, dzięki któremu mężczyzna otrzymał „odpowiednią dla niego pomoc” (Rdz 2, 18) - kobietę.

Za 8, 1-8; Ps 102; Łk 9, 46-50 „Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki”.

Lb 11, 25-29; Ps 19; Jk 5, 1-6; Mk 9, 38-43.45.47-48 Śpiewamy dzisiaj w Psalmie responsoryjnym: „Nakazy Pana są radością serca” (por. Ps 19, 9). Ładnie to brzmi (chodzi mi o słowa, a nie o śpiew). Ale wielu z tych, którzy przyszli na Mszę Świętą, nie zgodzi się z tymi słowami. Jaka radość? To raczej udręka. To kłody rzucane ludziom pod nogi.

Ezd 1, 1-6; Ps 126; Łk 8, 16-18 Z tej Ewangelii wynika, że każdy z nas ma się stać trochę jak gwiazda filmowa, która jest rozpoznawana przez innych. Trochę, bo mamy być większymi gwiazdami. 

Mdr 2, 12.17-20; Ps 54;  Jk 3, 16-4, 3; Mk 9, 30-37 Liturgia Słowa XXV Niedzieli zwykłej kieruje nasz wzrok na temat władzy. Sama Księga Mądrości pokazuje nam do czego zdolny jest człowiek zaślepiony władzą: „Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszemu działaniu, zarzuca nam przekraczanie Prawa, wypomina nam przekraczanie naszych zasad karności” (Mdr 2, 12).

1 Tm 2, 1-8; Ps 28; Łk 7, 1-10 Dać dobre świadectwo o drugiej osobie. W tej Ewangelii ta postawa starszyzny izraelskiej może być dla nas najtrudniejsza do zrealizowania.

Kol 1, 24-2,3; Ps 62; Łk 6, 6-11. Żyjemy w przedziwnych czasach, gdzie często wstydzimy się czynić dobro, a nie wstydzimy się czynić zła. 

Iz 35, 4-7a; Ps 146; Jk 2, 1-5; Mk 7, 31-37. Kościół doświadczony ostatnim rokiem dla niektórych z nas mógł stać się obcy. 

1 Tes 4, 13-18; Ps 96; Łk 4, 16-30. Słowa odczytywane przez Pana Jezusa z Księgi proroka Izajasza odnoszą się do Niego samego. 

Pwt 4, 1-2.6-8; Ps 15; Jk 1, 17-18.21b-22.27; Mk 7, 1-8a.14-15.21-23. Niejednokrotnie jesteśmy przerażeni ogromem zła, które „dzieje się” w tym świecie. I na ogół – niestety – doszukujemy się tego zła w innych ludziach. 

Tes 1,1-5.8b-10; Ps 149; Mt 23,13-22. Właściwie możemy odetchnąć, ponieważ owe biada i ślepcy odnosi się do nauczycieli Pisma i faryzeuszy, czyli do przewodników duchowych. Czy na pewno?

Joz 24, 1-2a.15-17.18b; Ps 34; Ef 5, 21-32; J 6, 55.60-69. Liturgia XXI Niedzieli zwykłej skłania nas do refleksji na temat wierności. Pierwsza wierność, o której mówi Słowo to wierność Bogu. 

Sdz 2,11-19; Ps 106; Mt 19,16-22. Czasami jest nam nietęgo, gdy usłyszymy od Jezusa co mamy zrobić. Podobnie było z młodzieńcem, który zachowywał przykazania i był po prostu dobry.

Ap 11, 19a; 12, 1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15, 20-26; Łk 1, 39-56 „Maryja Dziewica, która przy zwiastowaniu anielskim przyjęła sercem i ciałem Słowo Boże i dała światu Życie, jest uznawana i czczona jako prawdziwa Matka Boga i Odkupiciela.

Oz 2, 16b.17b.21-22;  Ps 45; Mt 25, 1-13 Głos o nadchodzącym oblubieńcu dociera do wszystkich. Zarówno panny, które miały oliwę, jak i te, które jej nie miały, zbudziły się słysząc wołanie. Szybko jednak się okazało, że tylko część z nich będzie mogło wyjść naprzeciw panu młodemu i ostatecznie wziąć udział w przyjęciu weselnym.

1 Krl 19, 4-8; Ps 34; Ef 4, 30-5, 2; J 6, 41-51 Liturgia słowa XIX Niedzieli zwykłej rozpoczyna się od dramatycznej ucieczki proroka Eliasza przed królową Izebel. Jeszcze niedawno stał on oko w oko z 450 prorokami bożka Baala. 

Lb 11, 4b-15; Ps 81; Mt 14, 13-21 „Wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówił
modlitwę uwielbienia”.

Wj 16, 2-4.12-15; Ps 78; Ef 4, 17.20-24; J 6, 24-35 Jeżeli uważnie słuchamy Ewangelii w tym roku, to pewnie zdziwiło nas to, że w kolejne niedziele czytane były fragmenty Ewangelii według Świętego Marka, a tu nagle „wyskakuje” Ewangelia według Świętego Jana.