Słowo Boże

1 Krl 19, 4-8; Ps 34; Ef 4, 30-5, 2; J 6, 41-51 Liturgia słowa XIX Niedzieli zwykłej rozpoczyna się od dramatycznej ucieczki proroka Eliasza przed królową Izebel. Jeszcze niedawno stał on oko w oko z 450 prorokami bożka Baala. 

Lb 11, 4b-15; Ps 81; Mt 14, 13-21 „Wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówił
modlitwę uwielbienia”.

Wj 16, 2-4.12-15; Ps 78; Ef 4, 17.20-24; J 6, 24-35 Jeżeli uważnie słuchamy Ewangelii w tym roku, to pewnie zdziwiło nas to, że w kolejne niedziele czytane były fragmenty Ewangelii według Świętego Marka, a tu nagle „wyskakuje” Ewangelia według Świętego Jana. 

Syr 44, 1.10-15; Ps 132; Mt 13, 16-17. … do ziarnka gorczycy, do zaczynu… Jezus mówi w przypowieściach pokazując, że przygoda z Nim nie zaczyna się od  rzeczy wielkich.

2 Krl 4, 42-44; Ps 145; Ef 4, 1-6; J 6, 1-15. Czytania na XVII Niedzielę Zwykłą skupiają się wokół tajemnicy cudownego rozmnożenia chleba. 

Wj 14, 5-9a.10-18; Wj 15; Mt 12, 38-42. Uczeni w Piśmie i faryzeusze żądali dowodów na to, że Jezus jest Bogiem. Dziś człowiek niewiele się od nich różni. 

Jr 23, 1-6; Ps 23; Ef 2,13-18; Mk 6, 30-34. W kontekście tego, co się dzieje w Kościele w związku z pedofilią, homoseksualizmem itp., dzisiejsza Liturgia Słowa jest jak nokaut: „Pan mówi: «Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce z mojego pastwiska... 

Wj 1, 8-14.22; Ps 124; Mt 10, 34-11,1. ezus jest znakiem sprzeciwu i Jego uczeń musi się z tym liczyć. 

Am 7, 12-15; Ps 85; Ef 1, 3-14;  Mk 6, 7-13. Liturgia XV Niedzieli zwykłej kieruje nasz wzrok na temat powołania

Rdz 28, 10-22a; Ps 91; Mt 9, 18-26. Dwoje różnych ludzi, dwie różne pozycje w społeczeństwie, dwa różne osobiste problemy. Ta sama wiara. Dwa cuda Jezusa, które dokonały się dzięki tej samej wierze.

Ez 2, 2-5; Ps 123; 2 Kor 12, 7-10; Mk 6, 1-6. Po raz pierwszy w Ewangelii Jezus powraca do rodzinnego miasta. Nazaret był niewielką, pozbawioną znaczenia wioską („Czy może być coś dobrego z Nazaretu?” - J 1, 46), liczącą nie więcej niż kilkuset mieszkańców. 

Rdz 18, 16-33; Ps 103; Mt 8, 18-22 Ten lapidarny zwrot Chrystusa, który kieruje do owego młodzieńca, który staje się bohaterem dzisiejszej Ewangelii można odczytać jako klucz do zrozumienia każdego powołania.

Mdr 1, 13-15;2,23-24; Ps 30; 2 Kor 8, 7.9.13-15; Mk 5, 21-43 Liturgia XIII Niedzieli zwykłej skłania do refleksji nad życiem. Walczymy o nie, czujemy się bezradni, gdy nie możemy nic zrobić, by je odzyskać. Trudno odzyskać czas, jeszcze trudniej odzyskać tych, których Bóg zabrał. Jednak żyjemy tu i teraz. Czym więc jest życie?

Rdz 12, 1-9; Ps 33; Mt 7, 1-5 We współczesnym świecie wielu z nas jest narażonych na błędne rozumienie osądu drugiego człowieka, mamy bardzo wiele okazji do oceny człowieka tylko i wyłącznie po cechach zewnętrznych.

2 Kor 6, 1-10; Ps 98; Mt 5, 38-42 Bóg kocha wszystko co istnieje, dlatego możemy Mu ofiarować wszystko. We wszystkim możemy okazać się Jego sługami. 

Ez 17, 22-24; Ps 92;  2 Kor 5, 6-10; Mk 4, 26-34 Liturgia XI Niedzieli Zwykłej kieruje nasz wzrok na pokorę. Wielkość Boga jest wynikiem Jego pokory wobec stworzenia. Podzielił się z człowiekiem życiem, stworzył dla niego świat, a to wszystko po to, by człowiek czuł się na ziemi szczęśliwy. 

Rdz 3, 9-15; Ps 130; 2 Kor 4, 13-5, 1; Mk 3, 20-35 W Ewangelii wg św. Mateusza czytamy: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą” (Mt 7, 1-2). U św. Łukasza brzmi to tak: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

Pwt 4, 32-34.39-40; Ps 33; Rz 8, 14-17; Mt 28, 16-20 Uroczystość Najświętszej Trójcy stała się dla Kościoła ukazaniem całego ogromu miłości Boga do człowieka. Bóg jest jeden w trzech Osobach, dzięki temu żadna z Osób Trójcy Świętej nie odbiera czci bez pozostałych.