Słowo Boże

Dz 1, 1-11; Ps 47; Hbr 9, 24-28; 10, 19-23; Łk 24, 46-53 Słowo Boże przeznaczone na uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego kieruje nasz wzrok na rzeczywistość Nieba, dlatego spróbujmy odpowiedzieć dzisiaj na pytanie: co to jest Niebo? 

Dz 16, 11-15; Ps 149; J 15, 26-16, 4a Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi,

Dz 15, 1-2.22-29; Ps 67; Ap 21, 10-14.22-23; J 14, 23-29. Bóg chce w nas zamieszkać (por. J 14, 23). Do tego potrzeba miłości i zachowywania Bożych przykazań (por. tamże). 

Ap 12, 10-12a; Ps 34; 1 Kor 1, 10-13.17-18; J 17, 20-26. Urzekająca modlitwa o jedność. Jezus w obliczu odejścia nie skupia się na sobie. 

Dz 14, 21b-27; Ps 145; Ap 21, 1-5a; J 13, 31-33a.34-35. Czytania przeznaczone na V Niedzielę Wielkanocną zapraszają nas do „wytrwania w wierze” (Dz 14, 22).

Dz 20, 17-18a.28-32.36; Ps 100; Rz 8, 31b-39; J 10, 11-16. Tym, co odróżnia pasterza od najemnika jest relacja do owiec. 

Dz 13, 14.43-52; Ps 100; Ap 7, 9.14b-17; J 10, 27-30. „Służcie Panu z weselem, stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. 

Dz 6, 8-15, 1a; Ps 119; J 6, 22-29 Szukaliście mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Patrzę na Szczepana i na otaczający go tłum. Właściwie od tamtych czasów nic się nie zmieniło.

Dz 5, 27b-32.40b-41; Ps 30; Ap 5, 11-14; J 21, 1-19 Liturgia Słowa III Niedzieli Wielkanocnej ukazuje nam po raz kolejny prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa. Pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich to jedna wielka apologia, czyli obrona prawdy o Jezusie, której Apostołowie byli gotowi bronić nawet za cenę własnego życia.

1 P 5, 5b-14; Ps 89; Mk 16, 15-20
Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.
Pozostajemy w atmosferze spotkań uczniów ze zmartwychwstałym Panem. Ileż emocji, od niedowierzania, przez strach i nieufność, aż po euforię, radość, entuzjazm. Prawda o zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią potrzebuje czasu, aby zagościć na dobre w sercu ucznia.

Dz 5, 12-16; Ps 118; Ap 1, 9-11a.12-13.17-19; J 20, 19-31  „Bajka: 1. «opowiadanie o treści fantastycznej»; 2. pot. «wiadomość, opowiadanie zmyślone»; 3. «krótki utwór, przeważnie wierszowany, o charakterze satyrycznym i dydaktycznym»”. Takie znaczenie słowa „bajka” podaje internetowy Słownik języka polskiego PWN. Dlaczego dzisiaj od tego zacząłem?

Dz 2, 14.22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15. Według sztuki pogrzebowej na wschodzie ciało zmarłej osoby trzeba pochować do wieczora w dniu jej śmierci. 

Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4 lub 1 Kor 5, 6b-8; J 20, 1-9. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego otwiera nas na największą tajemnicę Boga, który dla człowieka jest w stanie zrobić wszystko. 

Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11. Czemu Kościół nie przyjmuje uchodźców, czemu nie otwiera domów rekolekcyjnych, seminariów, domów zakonnych? 

Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Łk 22, 14-23,56. Dzisiaj czytamy dłuższy fragment Ewangelii: są to prawie dwa rozdziały Ewangelii wg Świętego Łukasza. I co tu wybrać? Na czym się zatrzymać i skupić?

Dn 13, 1-9.15-17.19-30.33-62; Ps 23; J 8, 1-11 I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz.
Tyle razy doświadczamy zła, krzywdy, niesprawiedliwości. Szukamy obrońcy, kogoś, kto by stanął po naszej stronie. Dlatego przychodzimy do Boga. 

Iz 43, 16-21; Ps 126; Flp 3, 8-14; J 8, 1-11 Spotkanie z Bożym przebaczeniem jest największym doświadczeniem w życiu. Nawet Psalmista nie może wyjść z zachwytu, stąd mówi dalej: „Gdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy. Usta nasze były pełne śmiechu, 

Iz 65, 17-21; Ps 30; J 4, 43-54 Dziś słyszymy o cudzie, który Jezus uczynił drugi raz w Kanie Galilejskiej. Tym razem dotyczył sprawy bardzo tragicznej i poważnej. Postawa urzędnika królewskiego z nią uczy nas zaufania słowu Bożemu. 

Choć nie znamy się za bardzo na Piśmie Świętym, to przypowieść o synu marnotrawnym zna każdy. Pokazuje ona nam Boga takiego, jakiego chcemy: pełnego miłości i miłosierdzia, który nie pamięta złego, ale pochyla się nad człowiekiem. Zacznijmy jednak od początku.

2 Krl 5, 1-15a; Ps 42; Łk 4, 24-30. Jezus wyszedł z pustyni mocny w Duchu. Wyszedł po walce, poście, modlitwie i udaje się do Galilei.