Słowo Boże

1 Kor 2, 1-5; Ps 119, 97- 102; Łk 4, 16-30. Słowo Boga jest początkiem wszystkiego. Ono porusza do działania.

Syr 3, 17-18.20.28-29; Ps 68; Hbr 12, 18-19.22-24a; Łk 14, 1.7-14. Choć Jezus „darł koty” z faryzeuszami, to nie uchylał się od spotkań z nimi.

Iz 9, 1-3, 5-6; Ps 113; Łk 1, 26-38. Drzwi tego świata otwarte są na oścież. Ani nie musimy ich otwierać, ani tym bardziej wyważać.

Iz 66, 18–21; Ps 117; Hbr 12, 5–7.11–13; Łk 13, 22–30. Każdy człowiek nosi w sobie własną historię. Jest ona wynikiem doświadczeń, a także odniesień do osób w formie budowanych relacji. 

Ap 11, 19a;12,1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15, 20-26; Łk 1, 39-56. Gdy Maryja doświadcza Boga, nie zostawia tej radości dla siebie, ale dzieli się szczęściem z Elżbietą, śpiewając Bogu pieśń uwielbienia.

Jr 38, 4-6.8-10; Ps 40; Hbr 12, 1-4;Łk 12, 49-53. Słowa Pana Jezusa nie należą do słów łatwych i przyjemnych.

Mdr 18, 6-9; Ps 33; Hbr 11, 1-2.8-19; Łk 12, 32-48 „Noc wyzwolenia oznajmiono wcześniej naszym ojcom, by nabrali otuchy, wiedząc dobrze, jakim przysięgom zawierzyli” (Mdr 18, 6). Noc wbrew temu co możemy o niej sądzić potrafi być wybawieniem.

Jr 28, 1-17; Ps 119; Mt 14, 22-36; Mt 14, 13-21 Widzimy dziś zapowiedź Wieczernika, odsłania się rąbek serca Bożego, które lituje się nad tłumem. Otwiera się na ludzi, którzy zadają sobie sporo trudu, aby nakarmić swoje wnętrze, może pustkę.

Koh 1, 2; 2, 21-23; Ps 90; Kol 3, 1-5.9-11;  Łk 12, 13-21 Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?» Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”

2 Kor 4, 7-15; Ps 116B; Mt 20, 20-28 Ile w nas jest egoizmu, zapatrzenia w siebie, przekonania, że inni się mylą, nie my. Ile w nas reformatorskich zapędów zmieniania żony, męża, sąsiadów, polityków, Kościoła, duchownych, świata. 

Rdz 18, 20-32; Ps 138; Kol 2, 12-14; Łk 11, 1–13 Sięgając do czytań przeznaczonych na XVII Niedzielę Zwykłą natrafiamy na niezwykły obraz walki Boga o człowieka. Na pierwszy rzut oka wydaje się jakoby oskarżycielem był Bóg, a obrońcą Abraham. Jednak wczytując się w tekst pierwszego czytania (por. Rdz 18, 20-32), zauważamy, że Bóg również jest obrońcą. Dzieje się tak, ponieważ nie chce zagłady mieszkańców Sodomy i Gomory.

Rdz 18, 1-10a; Ps 15; Kol 1, 24-28; Łk 10, 38-42 29 lipca, Kościół katolicki wspomina święte rodzeństwo: Martę, Marię i Łazarza. Byli oni bliskimi znajomymi Pana Jezusa; mieszkali w miejscowości Betania, która znajdowała się 3 km na wschód od Jerozolimy.

Prz 2, 1-9; Ps 34; Dz 4, 32-35; Mt 19, 27-29. Piotr twardo stąpa po ziemi. On i uczniowie zostawili wszystko (rodziny, swoje zawody) dla Chrystusa. Ale co w zamian…? 

Pwt 30, 10-14; Ps 69. Liturgia XV Niedzieli Zwykłej skupia nasz wzrok na temacie miłości: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego” (Łk 10, 27). 

Oz 2, 16.17b-18.21-22; Ps 145; Mt 9, 18-26. Czasami słyszymy to ironiczne powiedzenie: Jak trwoga to do Boga! 

Iz 66, 10,12-14c; Ps 66; Ga 6, 14-18; Łk 10, 1-12.17-20. We Mszy Świętej prosimy dzisiaj Pana Boga, abyśmy „osiągnęli wieczne szczęście” (fragment kolekty, czyli pierwszej modlitwy mszalnej). 

Am 2, 6-10.13-16; Ps 50; Mt 8, 18-22
Lecz Jezus mu odpowiedział: Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!
Niedawno w szpitalu, w którym posługuję jako kapelan, zapytałem pewnego młodego chłopaka czy bardzo boi się tego, że być może niedługo umrze. Odpowiedział: „Trochę tak, ale bardziej szkoda mi mamy, bo kiedy zachorowałem to nas zostawiła.

1 Krl 19, 16b.19-21; Ps 16; Ga 5,1.13-18; Łk 9, 51-62 W pierwszych swoich wierszach Słowo Boże ukazuje nam powołanie Elizeusza (por. 1 Krl 19, 19). Był rolnikiem, dlatego jak to przystało na człowieka obcującego z ziemią, wiedział co to ciężka i mozolna praca. Jego ręce w wyniku podnoszenia ciężkich rzeczy były zapewne zniszczone. Wiedział, co to znaczy wstawać skoro świt, by rozpocząć swoją codzienną orkę.

2 Krl 17, 5-8.13-15a.18; Ps 60; Mt 7, 1-5 Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Funkcjonowanie pośród ludzi i dla ludzi polega również na zdolności rozeznawania i wartościowania.