Zjednoczenie serc

Zjednoczenie serc 

Spotkania Żywego Różańca w parafii mają być czasem formacji serc, dotknięcia łaską Ducha Świętego, usłyszenia tego, co Pan mówi do Kościoła, a nie wymiany poglądów i narzekania.

„Ten, kto przyjmuje dar słowa, dar Ducha Świętego i dar pokoju, staje się przyjacielem Jezusa, misjonarzem Kościoła, bratem lub siostrą ubogich oraz narzędziem powszechnego braterstwa i pokoju. Bł. Paulina Jaricot stała się tym wszystkim, ponieważ przyjęła te dary Boże. Teraz przyszła kolej na nas”. Tymi słowami zakończył swoją homilię kard. Luis Antonio Tagle w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej naszej założycielki.

Wspólnota Żywego Różańca to grupa osób, które codziennie odmawiają dziesiątkę Różańca. Składa się ona z tzw. „róż” lub „kół” (nazwa nie ma tu znaczenia, zależy od regionu, w którym działa – u nas najczęściej używamy określenia „róża”). Każda róża składa się z 20 osób – tylu, ile jest tajemnic różańcowych (przez wiele wieków była to liczba 15; odkąd św. Jan Paweł II dołączył do Różańca tajemnice światła, pełna róża liczy 20 osób, choć istnieje ona również w formie tradycyjnej - piętnastoosobowej). Warto modlić się we wspólnocie, ponieważ odmawiając dziesiątkę Różańca, każdy, kto należy do róży, uczestniczy w duchowych owocach całego Różańca. Bł. Paulina pisała: „Podczas gdy ktoś zobowiązany do uczczenia tajemnicy Wcielenia Syna Bożego prosi o cnotę pokory dla grzesznika, za którego modli się cała piętnastka, ktoś inny, komu przypada rozmyślanie nad misterium śmierci Zbawiciela, prosi dla tego samego grzesznika o żal za grzechy, jeszcze inny – o ducha pokuty (…). I tak wszyscy członkowie, mając udział w dziele nawracania grzesznika, cieszą się wspólnie z jego powrotu. Takie zjednoczenie serc w jedności tajemnic daje Różańcowi szczególną moc w nawracaniu grzeszników”.

Raz w miesiącu wspólnota Żywego Różańca winna spotkać się razem na tzw. „zmianie tajemnic różańcowych”. Jak wygląda takie spotkanie? Najpierw warto się razem pomodlić – odmówić np. dziesiątkę Różańca. Potem ksiądz opiekun wygłasza krótką konferencję formacyjną. To bardzo ważne, bo wiara – jak pisał św. Paweł, apostoł - „rodzi się ze słuchania Słowa” (por. Rz 10, 17). Dlatego podczas tej konferencji powinniśmy pochylić się nad jakąś tajemnicą wiary, dotknąć spraw związanych z duchowością, moralnością lub sprawami społecznymi (oczywiście w duchu katolickiej nauki społecznej). Ta konferencja nie powinna być czasem wymiany poglądów, narzekania, a tym bardziej politykowania. Jest ona czasem formacji naszych serc, dotknięcia łaską Ducha Świętego, usłyszenia tego, co Pan mówi do Kościoła. Stąd należy ją przygotować. Jeśli nie ma z nami kapłana, warto wspomóc się materiałami (np. z miesięcznika „Różaniec” albo ten lub inny artykuł z „Opiekuna”). Uważajmy jednak, aby nie głosić własnych przekonań albo nie dzielić się subiektywnymi przeżyciami. Pamiętajmy, że jesteśmy Kościołem i jego nauczeniem winniśmy się kierować. Po konferencji jest czas, by omówić bieżące sprawy wspólnoty.

To ważny moment dla zelatorów, których z uwagą słuchajmy. Oni są w naszej diecezji szkoleni, stąd wiedzą co przekazać i co zrobić, by wspólnota szła właściwą drogą. Na koniec następuje „wymiana tajemnic”. Bł. Paulina proponowała, aby dokonywało się to na drodze losowania, niemniej każdy sposób jest dobry. Ta wymiana tajemnic sprawia, że we wspólnocie różańcowej pochylamy się nad wszystkimi ważnymi prawdami wiary i wydarzeniami z życia Jezusa i Maryi. Na zakończenie spotkania proponuję odmówienie modlitwy do bł. Pauliny Jaricot: „Błogosławiona Paulino, z tobą wielbimy Boga w Trójcy Świętej Jedynego, w którego oblicze wpatrujesz się w niebie.

On rozpalił twe serce ogniem miłości. Płonęłaś i zapalałaś innych. Szłaś drogą modlitwy i służby. Przez ciebie Bóg wzbudził w Kościele dwa wielkie dzieła, jedno modlitewne – Żywy Różaniec i drugie apostolskie – Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Wypraszaj nam wszystkim gorliwość w dążeniu do świętości. Niech w każdym sercu rośnie miłość do Boga i bliźniego. Niech za twoją przyczyną wszyscy ochrzczeni przyjmą powołanie, jakie od Boga otrzymali, i zaangażują wszystkie swoje siły w jego realizację, aby po ukończeniu ziemskiej pielgrzymki mogli radować się pełnym uczestnictwem w życiu Ojca, Syna i Ducha Świętego, Boga, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen”. 

Drogi Czytelniku
Jak w Twojej parafii wyglądają spotkania różańcowe?  Co możesz zrobić, by były bardziej owocne?

Bogumił Kempa