Zapomniany sakrament

Choć wypowiadamy te słowa w każdą niedzielę po homilii,
to bardzo odeszliśmy od rozumienia Credo jako źródła osobistej wiary,
które owocuje apostolstwem i zaangażowaniem w Kościół

Mój ulubiony profesor od teologii dogmatycznej, którego teksty pojawią się wkrótce również na naszych łamach, miał bardzo szerokie rozumienie sakramentu, na przykład góry były dla niego bezspornie sakramentem Boga. Inny z moich profesorów, obecnie nawet biskup, nasze pytania o takie rozumienie sakramentu pomijał lekceważącym milczeniem. Ja się przyznam, że sercem i umysłem podążałem zawsze za pierwszą opcją, ale nawet to nie wystarczyło, aby nie rozdziawić ze zdumienia ust podczas lektury katechezy wprowadzającej w Rok Wiary księdza biskupa Grzegorza Rysia. Otóż, nie tylko przytacza on katechizmowe stwierdzenie na temat Wyznania wiary, czyli Symbolu Apostolskiego, które tłumaczy, że greckie słowo symbolon oznacza połowę przełamanego przedmiotu (na przykład pieczęci), którą przedstawiano jako znak rozpoznawczy. Przełamane części składano ze sobą, by sprawdzić tożsamość tego, kto przyniósł drugą połowę. Jeśli więc Symbol jest połową rzeczywistości, to znaczy, że woła o drugą część, tekst jest jedną częścią, a drugiej nie widać. I właśnie dlatego przez pierwsze 1000 lat w Kościele nazywano Symbol Wiary sakramentem! 

Ksiądz Biskup cytuje jednego z pisarzy karolińskich, który pisał: „Bracia najukochańsi, tekst i SAKRAMENT całego Symbolu jest dla człowieka-chrześcijanina wiarą i życiem: wiarą w teraźniejszości, życiem – w (wieku) przyszłym; wiarą w drodze, życiem w ojczyźnie; wiarą w nadziei, życiem w rzeczywistości; wiarą w walce, życiem w królestwie; wiarą w czynach, życiem w odpłacie (za nie). Stąd też ten, kto w tym wieku swoją wiarę okazuje przez czyny, w przyszłym otrzyma życie wieczne”. I jeszcze przytacza Ksiądz Biskup inne słowa ze starożytności chrześcijańskiej, które mówią o zakazie zapisywania Symbolu na tabliczkach, bo ma on być przyjęty i zachowany w sercach, a księgą ma być nasza pamięć.

Czyli na nic się zdadzą nasze artykuły na temat Credo i wszystkie spotkania i nabożeństwa związane z Rokiem Wiary, jeśli najpierw nie przyjmiemy Symbolu do naszego serca, nie przetrawimy go w sobie i nie pokażemy tego naszym życiem.

ks. Andrzej Antoni Klimek