Zakochany Józef

Nie wiem, czy Wy o tym wiecie,
ale kiedyś, w Nazarecie,
zakochał się Józef młody,
w dziewczynie wielkiej urody.

Miała czarne, długie loki,
kroki lekkie jak obłoki,
oczy jasne jak poranek
w dłoniach niosła wody dzbanek.

Również imię śliczne miała.
Maryja się nazywała.
A imię owo znaczyło,
że się bardzo pięknym było.

I tak Józef dnia tamtego,
poczuł, że chce tylko tego,
by urządzić zaręczyny
i zostać mężem dziewczyny.

Wiedział jednak nasz nieboże,
że prześliczna Maria może
dać mu kosza i powiedzieć,
że nic nie chce o tym wiedzieć.

W nocy, kiedy wszyscy spali,
Józef z domu się oddalił,
by pod pełnym gwiazdek mrokiem,
porozmawiać z Panem Bogiem.

Patrzył Józef w gwiazd miliony,
czuł się bardzo przestraszony.
Klęcząc na wilgotnej ziemi,
modlił się słowami temi:

Dodaj mi odwagi Panie,
by zadać Marii pytanie,
by się nie bać, że mi powie,
że ja wcale jej nie w głowie.

I w sercu Józef usłyszał
by się nie bał, tylko ruszał
do swej Marii zaraz z rana,
bo sprawa będzie wygrana.

I jak myślicie? Czy Maryja zgodziła się zostać narzeczoną, a później żoną Józefa? Odpowiedź zna chyba każdy z Was! Opowiem Wam jeszcze pewną ciekawostkę. Dzisiejsza Jerozolima, składa się jak gdyby z dwóch miast: z części starej, która ma tysiące lat i części nowej. A w każdym razie nowszej. Stara Jerozolima otoczona jest wysokim i szerokim murem. Takie mury chroniły kiedyś miasta przed najeźdźcami. W murze były bramy, by wchodzić do miasta i je opuszczać. Jedna z jerozolimskich legend mówi, że w jednej z nich – tzw. Bramie Róż – Józef i Maryja spotkali się po raz pierwszy (pomimo tego, że mieszkali w Nazarecie) i wtedy zakochali się w sobie. Nie wiemy, czy to prawda, ale sami przyznacie, że legenda jest romantyczna. Jeśli wybierzecie się kiedyś do Jerozolimy, na pewno rozpoznacie od razu Bramę Róż. Poznać ją możecie po tym, że tuż obok niej  wielu młodych ludzi modli się o to, by Pan Bóg obdarował ich tak dobrą żoną jak Maryja, albo tak wspaniałym mężem jak św. Józef.

Aleksandra Polewska