Z szacunku dla życia

Z szacunku dla życia 

Wezwanie, jakie nadano tej świątyni, przypomina, że Chrystus oddając za nas swe życie na krzyżu, jest zmartwychwstaniem i życiem.

Wracamy po raz kolejny do miejscowości Wilkowyja. Już dwukrotnie na łamach „Opiekuna" publikowane były artykuły związane z tą miejscowością. Za pierwszym razem opisywany był kościół parafialny pw. św. Wojciecha, za drugim zaś materiał dotyczył kaplicy filialnej w Tarcach – Osiedlu, która to należy do wspomnianej parafii.
Parafia w Wilkowyi jest jedną z najstarszych w Wielkopolsce. Najwcześniejsze ślady osadnictwa pochodzą z XIX w., które mówią o wykopywaniu urny na wzgórzu Solanki, położonym na południu wioski. Odkryto też ślady cmentarzyska z tamtego okresu.
Ponadto krąży legenda, że św. Wojciech wiosną 997 r., kiedy podążał szlakiem Śląsk - Pomorze wiodącym właśnie przez Wilkowyję, miał odprawiać Msze św. w miejscowym kościele, ale nie pokrywa się to z datą powstania pierwszej świątyni w tej miejscowości.

Dla tych co odeszli

Natomiast pewnymi danymi historycznymi, które odnotowano w kronice parafialnej jest fakt, że już na początku II wojny światowej okupant hitlerowski wprowadził represje, szczególnie związane z życiem religijnym. W końcu kościół został ograbiony, zamknięty dla wiernych i pełnił funkcję magazynu.
Na szczęście tamte złe czasy minęły i kościół od lat funkcjonuje, a wierni gromadzą się na Eucharystii i innych nabożeństwach. Parafia liczy obecnie 3250 mieszkańców. I skoro już mówimy o mieszkańcach, to w tym miejscu należy przypomnieć, że także wielu parafian oddało życie w obronie ojczyzny w czasie II wojny światowej. Nazwiska niektórych z nich zostały uwiecznione na tablicach pamiątkowych umieszczonych na ścianie kaplicy cmentarnej. Na tej samej ścianie umieszczona jest druga tablica, na której wyryte zostały nazwiska tych parafian, którzy zginęli w obozach koncentracyjnych. Ale na tym nie koniec, otóż na kolejnych czterech tablicach znajdujących się na ścianach kaplicy zostali upamiętnieni parafianie, którzy oddali życie w Powstaniu Wielkopolskim w latach 1918 – 1919.

W ciszy i skupieniu

Wspominając te postacie i wskazując na tablice, które znajdują się na ścianach frontowych kaplicy cmentarnej chcę w tym materiale o niej właśnie kilka zdań napisać. Kaplica nosi wezwanie pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Jest to budynek murowany, pokryty dwuspadowym dachem, nad wejściem do kaplicy również znajduje się daszek. Jej wnętrze choć surowe daje poczucie wyciszenia i ukojenia. Chyba właśnie o takie odczucia chodzi w takich miejscach. Wzrok skupia na sobie Chrystus zawieszony na krzyżu w centrum ołtarza. Tuż obok krzyża znajduje się tabernakulum.
Po bokach ołtarza na postumentach ustawione są figury, ta po prawej przedstawia Jezusa wskazującego na swoje serce, a po przeciwnej stronie znajdziemy jego Najświętszą Maryję Pannę. Na bocznej ścianie kaplicy zobaczymy kolejną figurę, która przedstawia św. Antoniego. Przed ołtarzem postumenty na trumnę z doczesnymi szczątkami tych, których w tym miejscu żegnają najbliżsi. 

Tekst Arleta Wencwel - Plata
zdjęcia Monika Głąb