XXVIII Niedziela zwykła - Wielu jest powołanych, ale mało wybranych

XXVIII Niedziela zwykła
Z Księgi proroka Izajasza
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarzy wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody. Raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan otrze łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę swego ludu po całej ziemi, bo Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: „Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy zaufali, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze”.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia: Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.
A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków. Amen.

Z Ewangelii według Świętego Mateusza
Wielu jest powołanych, ale mało wybranych
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: „Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: «Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę». Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa; a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy ich, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
Wtedy rzekł swoim sługom: «Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie». Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.
Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nie ubranego w strój weselny. Rzekł do niego: «Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?» Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: «Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz w ciemności. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów». Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych”.

Zaproszenie na ucztę
„Na tej górze (chodzi o górę Syjon) Pan Zastępów przygotuje wszystkim narodom ucztę obfitującą w mięso i wyśmienite wina, ucztę z najprzedniejszych mięs i z najwyborniejszych win” (Iz 25, 6). Kolejne słowa Izajasza mówią o tym, że ta „uczta” ma objąć „wszystkie ludy i wszystkie narody” (25, 7). Bo jak powiedział Jezus: „Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i w królestwie niebieskim zasiądą przy stole z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem” (Mt 8, 11).
Bóg kierując do nas swoje słowo „szuka” obrazów, które pozwolą nam lepiej zrozumieć, o co Panu Bogu chodzi. I kiedy Bóg chce przybliżyć nam, czym jest zbawienie, odwołuje się do obrazu „uczty” lub do „uczty weselnej”. Słyszymy o tym w dzisiejszej Ewangelii. Ale owa „uczta”, to nie tylko sprawa przyszłości, czyli sprawa naszego przebywania w niebie. Pan Jezus już tutaj na ziemi zasiadał do stołu z różnymi ludźmi, aby pokazać, co będzie się działo w niebie: „Gdy Jezus siedział w domu przy stole, wielu celników i grzeszników przyszło i usiadło z Nim” (Mt 9, 10). Właściwie każdy powrót do Boga, każde nawrócenie, to wielka uczta radości: „Jezus opowiedział im (faryzeuszom i nauczycielom Pisma) tę przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie szuka tej zaginionej, aż ją znajdzie? A kiedy ją znajdzie, bierze ją z radością na ramiona. Po powrocie do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zaginioną owcę»” (Łk 15, 3-6; por. Łk 15, 8-9). Najbardziej wymownym przykładem takiej wielkiej uczty radości jest powrót syna marnotrawnego: „Ojciec powiedział do swoich sług: «Szybko przynieście najlepszą szatę i ubierzcie go. Włóżcie mu pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie tłuste cielę i zabijcie je. Będziemy jeść i bawić się, bo ten mój syn był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»” (Łk 15, 22-24). Jednak nie wszyscy chcieli przyjąć tę wielką radość Boga. „Dlaczego wasz Nauczyciel spożywa posiłek wspólnie z celnikami i grzesznikami?” (Mt 9, 11), pytają faryzeusze uczniów Pana Jezusa. Starszy syn, gdy dowiedział się, co uczynił ojciec po powrocie syna marnotrawnego „rozgniewał się i nie chciał wejść” (Łk 15, 28) na ucztę. Te sprzeciwy pokazują jednak wyraźnie, że faryzeusze i nauczyciele Pisma bardzo dobrze rozumieli, co znaczy zasiadać z kimś do wspólnego stołu, albo wyprawić dla kogoś ucztę. Jest to całkowite przyjęcie przez gospodarza zasiadających z nim do stołu, to dzielenie się z nimi swoim życiem, swoją radością, swoim majątkiem („wszystko, co moje, należy do ciebie” - Łk 15, 31). Taką ucztą jest także każda Eucharystia (nie zapominajmy jednak, że jest ona przede wszystkim OFIARĄ). Pan Jezus w czasie każdej Mszy Świętej zaprasza nas do stołu Bożego słowa i do stołu Bożego Ciała. Chce zasiąść z nami do stołu, bo jesteśmy jak „celnicy i grzesznicy” potrzebujący lekarza (zob. Mt 9, 12-13). Chce zasiąść z nami do stołu, bo „większa jest radość w niebie z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia” (Łk 15, 7). Chce zasiąść z nami do stołu, bo „bez Niego nic uczynić nie możemy” (J 15, 5). Nie możemy więc zlekceważyć tego Bożego zaproszenia i pójść sobie byle gdzie (zob. Mt, 22, 5).

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień
Niedziela, 12 października
Iz 25, 6 -10a; Ps 23; Flp 4, 12 - 14. 19 - 20; Mt 22, 1 - 14
Poniedziałek, 13 października
Ga 4, 22 - 24.26 - 27.31 - 5,1; Ps 113; Łk 11, 29 - 32
Wtorek, 14 października
Ga 5, 1 - 6; Ps 119; Łk 11, 37 - 41
Środa, 15 października
Ga 5, 18 - 25; Ps 1; Łk 11, 42 - 46
Czwartek, 16 października
Ef 1, 1 - 10; Ps 98; Łk 11, 47 - 54
Piątek, 17 października
Ef 1, 11 - 14; Ps 33; Łk 12, 1 - 7
Sobota, 18 października
2 Tm 4, 9 - 17a; Ps 145; Łk 10, 1 - 9