Wszystko postawiłem na Maryję - Roszki

Wszystko postawiłem na Maryję 

Parafia pw. Niepokalanego Serca NMP została erygowana dekretem metropolity poznańskiego ks. arcybiskupa Jerzego Stroby z 23 listopada 1979 roku. W życie wszedł on od I Niedzieli Adwentu, 2 grudnia 1979 roku.

Początki kościoła w Roszkach sięgają 1946 roku, kiedy we wsi zbudowano drewnianą kaplicę, w formie prostego baraku, która stanowiła filię parafii w Jankowie Zaleśnym. Po kilku latach została ona przeniesiona w inne miejsce, w pobliże dzisiejszego kościoła. Parafia należała wówczas do dekanatu krotoszyńskiego. Pierwszym proboszczem został mianowany ks. Józef Mizgalski.
A gdzie są owe Roszki. Otóż Roszki z niemieckiego Roschki to wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn. Miejscowość ta w latach 1819 - 1927 położona była w obrębie Księstwa Krotoszyńskiego, którym władali książęta rodu Thurn und Taxis. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego przypadającego na lata 1815-1848 należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Należąc do okręgu krotoszyńskiego tego powiatu, Roszki stanowiły część majątku Baszyny, którego właścicielem był wówczas książę Maximilian Karl von Thurn und Taxis. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 547 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 59 dymów (domostw). Dzisiaj jej piękne usytuowanie zawdzięczamy temu, iż leży ona na południowym krańcu kompleksu leśnego Jasne Pole, należącego do Dąbrów Krotoszyńskich.

Ważne dokumenty
W maju 1980 roku do parafii przybył z pierwszą wizytacją pasterską ks. bp Tadeusz Etter. Udzielił on 80 kandydatom sakramentu bierzmowania i wygłosił słowo Boże. A w uroczystość NMP Królowej Polski odprawił uroczystą Sumę i wygłosił homilię – to taki jeden z pierwszych wpisów w księdze parafialnej. Kolejny wpis mówi już konkretnie o działaniach parafii, a mianowicie, że 12 maja 1980 roku rozpoczęto starania o przeniesienie własności ziemi na własność parafii i dokonano zamiany. Sprawa ta definitywnie została załatwiona 25 czerwca 1980 roku w Krotoszynie i została zatwierdzona przez Kurię Metropolitarną w Poznaniu.
10 sierpnia 1984 roku ks. proboszcz Józef otrzymał pismem z Kurii Metropolitarnej w Poznaniu, zgodę na budowę nowego kościoła parafialnego. Jak zanotowano w księdze parafialnej, najbardziej zainteresowani i współpracujący przy organizowaniu budowy kościoła w odniesieniu do zatwierdzonego planu użytkowego nowej świątyni przez Kurię, wnieśli za pośrednictwem ks. proboszcza Mizgalskiego poprawkę o powiększenie nawy. Po zaopiniowaniu przez Archidiecezjalną Komisję Artystyczno–Konserwatorską, poprawiony projekt zatwierdzono pismem z 24 maja 1985 roku.
Kiedy życie parafian toczyło się normalnym rytmem, to przy budowie kościoła czas nabierał innego tempa. Do października pobudowano mury i przygotowano je do założenia konstrukcji dachowej z drzewa. Nikogo nie trzeba było specjalnie prosić o pomoc, ludzie chętnie pomagali, uczestniczyli w różnego rodzaju pracach. I tak nowy budynek ich własnej świątyni 6 grudnia 1986 roku poświęcił i pobłogosławił ks. biskup pomocniczy poznański Zdzisław Fortuniak. Odprawił w nim też pierwszą Mszę św. koncelebrowaną przez wszystkich kapłanów pochodzących z parafii i księży dekanalnych.

Współczesne rysy
Świątynia, z racji młodego wieku posiada współczesny kształt architektoniczny. Budynek kościoła powstał na planie prostokątnym i należy stwierdzić, iż bryła nieinspirowana jest budownictwem historycznym. Do niskiego korpusu nawowego przykrytego łamanym dachem dwupołaciowym z blachą przylega węższa i niższa kruchta z własnym dwupłaszczyznowym dachem stanowiącym zadaszenie nad wejściem głównym. Do podwójnych, drewnianych drzwi prowadzą schody, na lewo od nich, wiernych wita figura Jezusa Chrystusa. Po lewej stronie wejścia do kościoła znajduje się ponadto pomnik papieża Jana Pawła II, a także postawiona w pewnej odległości od budynku świątynnego ażurowa, zadaszona dzwonnica z cegły.
Kolejnym elementem czytelnym w bryle jest mniejsze i niższe od nawy prezbiterium zamknięte prostą ścianą. W górę wzbija się umieszczona na kalenicy metalowa sygnaturka, na której zaćwieczono krzyż. Składa się z prostokątnej nawy, z wydzieloną w niej częścią prezbiterialną oraz z kruchty, dostawionej przy elewacji frontowej. Nakryta jest dwupołaciowym, łamanym dachem pokrytym blachą. Wystrój wnętrza również jest współczesny i pochodzi z czasów budowy kościoła.

Inspirowany kultem maryjnym
Wnętrze przykrywa dwupołaciowy, drewniany strop z desek. Dwa rzędy ławek prowadzą oczy ku dwom ołtarzom bocznym. Jeden z nich poświęcono Matce Boskiej Częstochowskiej, co ukazuje umieszczony tam wizerunek Pani Jasnogórskiej. W jej otoczeniu zawisły również obrazy Jezusa Miłosiernego, św. Siostry Faustyny św. Jana Pawła II. Ten boczny ołtarz oddzielony jest od głównego kolumną, o której za chwilę. Drugi ołtarz dedykowany jest Świętej Rodzinie otoczonej łaską Bożą z kopią Świętej Rodziny Kaliskiej. Strop prezbiterium z lewej strony podpiera obłożona drewnem kolumna, na której znajdują się płaskorzeźbione wizerunki świętych. Ta pojedyncza kolumna jest dość nietypowym rozwiązaniem, gdyż generalnie spotyka się dwie kolumny rozmieszczone symetrycznie po obu stronach nawy. Jednakże ten konstrukcyjny element przełamuje harmonię ściany tęczowej nadając lekkości i otwartości strefie sacrum.
Sam wystrój kościoła inspirowany jest mocno kultem maryjnym. W samym centrum świątyni, czyli w ołtarzu głównym zbudowanym w formie tryptyku. W centralnym jego polu umieszczony jest obraz Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, a w skrzydłach bocznych znajdują się gabloty z wotami. Obraz przedstawia Maryję, stojącą bosymi stopami na tle gałęzi drzew. Jest ubrana w piękny biały płaszcz, a pod nim na jednym z boków sukni widać zawieszony różaniec. Maryja trzyma lekko uniesione ręce jakby oplatała i jednocześnie wskazywała na serce na jej piersiach.
Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi dla podkreślenia przywileju jej Niepokalanego Poczęcia i wszystkich skutków, jakie ten przywilej na Maryję sprowadził, rozpowszechniło się w XIX wieku. Początek temu nabożeństwu dało ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi przez papieża Piusa IX w roku 1854, jak też objawienia Matki Bożej w Lourdes (1858). Najbardziej jednak przyczyniły się do tego głośne objawienia Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku.
Warto jeszcze podkreślić, że Episkopat Polski wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót uprzywilejowanych liturgicznie) Mszy Świętej o Niepokalanym Sercu Maryi. Warto z tego przywileju korzystać i nadać nabożeństwu odpowiednią oprawę. We wszystkie inne zwykłe soboty można odprawiać Mszę Świętą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie.

Błogosławieństwa papieskie
Poza obrazem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny otoczonego wotami w centrum tryptyku, ołtarza głównego, nawiązują do niego również detale takie jak malowane lilie na ścianach prezbiterium czy słowa kard. Wyszyńskiego umieszczone na łuku tęczowym: „Wszystko postawiłem na Maryję”. Takim też nawiązaniem do Najświętszej Panny jest na pewno wizerunek papieża Jana Pawła II, o którym już pisałam, który był wiernym orędownikiem miłości Maryi. Udzielił on również wspólnocie parafialnej apostolskiego błogosławieństwa, o czym zaświadcza odpowiedni dokument umieszczony nad chrzcielnicą. Taki sam dokument wydał jego następca na tronie piotrowym, Benedykt XVI także obdarowując parafię łaską błogosławieństwa.
Pozostając jeszcze w prezbiterium, nad obrazem Maryi Panny umieszczona jest korona, którą niejako podtrzymują dwa aniołki. Pod wizerunkiem natomiast znajduje się tabernakulum, które strzegą wyrzeźbione postacie świętych. Patrząc jeszcze niżej, pod samym tabernakulum znajduje się napis: „Zbawicielowi świata na przełomie wieków”.
Odwracając się w stronę wyjścia ze świątyni i spoglądając na boki zobaczymy rozmieszczone między oknami stacje Drogi krzyżowej. A nad samym wejściem, oczywiście chór, który wsparty na dwóch filarach otacza drewniana balustrada. Tak na marginesie, wykończenie wnętrza drewnem daje złudzenie jakby było się w jakimś kościele w górskiej miejscowości.
Wychodząc ze świątyni spójrzmy jeszcze raz na otoczenie wokół niej, znajduje się tam wspomniany już pomnik Jana Pawła II odsłonięty 17 maja 2009 roku z inskrypcją o treści: „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od Was nie wymagali”. Fundatorami byli ks. proboszcz Dariusz Bandosz z dziećmi i młodzieżą parafii. Jak również kampanila, wybudowana z ofiar parafian, którą 13 grudnia 2008 roku poświęcił ks. bp Stanisław Napierała. W dzwonnicy znajdują się dwa dzwony, które otrzymały imiona: św. Jana Ewangelisty, ufundowany przez Zbigniewa Nadstawskiego z rodziną i drugi św. Jana Pawła II, fundacji ks. proboszcza Dariusza Bandosza. Nie można nie zauważyć kamiennej groty maryjnej, która jest nawiązaniem do kultu maryjnego w parafii.

Tekst i zdjęcia Arleta Wencwel-Plata