Wspólne dzieło - Piotrówka

Wspólne dzieło

Pragnienie własnej świątyni, to nie tylko domena wielkich fundatorów, którzy fundowali je jako wota za otrzymane łaski, ale to także potrzeba wynikająca z serca i poczucia wspólnoty, czego dowodem jest świątynia w Piotrówce.

Kolejny kościół z serii świątyń filialnych, to kościół pw. Świętego Antoniego należący do parafii św. Jana Nepomucena w Wielkim Buczku. Wcześniej do 2003 roku, stanowił filię wspólnoty św. Stanisława, biskupa w Trzcinicy. 

Dziełem posługi ks. proboszcza Stanisława Białka, który 18 grudnia 1971 roku objął parafię Trzcinica, była budowa kaplicy filialnej i cmentarza w Piotrówce. Inspiratorem tego dzieła wbrew polityce i zarządzeń ówczesnych władz i to bez konsekwencji był Władysław Kunysz, repatriant z okolic Lwowa, gorąco popierany przez Ks. Proboszcza. 20 kwietnia 1971 roku podczas wiejskiego spotkania w Piotrówce przedstawił on projekt budowy kaplicy wraz z cmentarzem. Zebrani na spotkaniu jednogłośnie go zaakceptowali postanawiając nielegalnie zrealizować go w czynie społecznym. Zawiązał się komitet budowy, którego przewodniczącym został sołtys Alfred Bąk, natomiast jego zastępcą i sekretarzem, jak również organizatorem budowy, mianowano Władysława Kunysza.

Alfons Zimoch pod budowę nowej kaplicy ofiarował pół hektara ziemi. Wniosek na tę nową sakralną budowę złożono w 1976 roku do Urzędu Wojewódzkiego w Kaliszu. Został pozytywnie rozpatrzony w 1980 roku, ale zanim otrzymano pozwolenie na budowę, kaplica została już pobudowana i funkcjonował cmentarz. Pierwszy pogrzeb na nowym cmentarzu odbył się w lipcu 1978 roku. Nowa kaplica filialna pw. Świętego Antoniego w Piotrówce została uroczyście poświęcona 18 lipca 1978 roku przez ks. biskupa Tadeusza Ettera z Poznania. 

W promieniach Miłosierdzia

Wystrój kościoła wykonali sami parafianie z Piotrówki. Budowla została wzniesiona na rzucie prostokąta. Świątynia ma wymiary 10 na 11 m2. W prezbiterium na ścianie zawisł krucyfiks z pasyjką w kolorze złota, również w tym samym kolorze wokół Chrystusa umieszczone zostały promienie, które wskazują na Jego miłosierdzie. Pod krzyżem, z jego prawej strony zawieszony został obraz Czarnej Madonny z tabliczką upamiętniającą drugą rocznicę śmierci papieża Jana Pawła II. Po drugiej stronie znajduje się tabernakulum. A nad wszystkim zawieszony jest wizerunek św. siostry Faustyny Kowalskiej. Natomiast w ostrołukowych wnękach, które znajdują się poza prezbiterium umieszczone są drewniane płaskorzeźby. Z jednej strony przedstawia ona Matkę Bożą z Dzieciątkiem, po przeciwnej zaś stronie św. Antoniego Padewskiego również z Jezusem na ręku. W oknach widnieją witraże z postaciami św. Jana Pawła II i Matki Bożej. 

Po śmierci ks. Stanisława Białka 25 marca 1984 roku funkcję proboszcza w Trzcinicy objął ks. Florian Skubiszak i to dzięki jego staraniom, jak i parafii, w 1986 roku został pobudowany dom katechetyczny. Został on poświęcony 27 października tegoż roku przez ks. bpa Fortuniaka. W 1990 roku na zewnątrz świątyni został wzniesiony ołtarz i wykonano chodnik wokół kościoła. Natomiast frontową część cmentarza ogrodzono nowym płotem. W 1995 roku pomalowano kościół, jak również wykonano betonowy chodnik na cmentarz.

Siłami wiernych

Istotne zmiany dla parafian mieszkających w Piotrówce przyniósł rok 2003, kiedy to na podstawie prośby przedstawionej przez wiernych z parafii z Trzcinicy, ówczesny ks. bp Stanisław Napierała dokonał zmiany przynależności parafialnej. I tak z parafii pw. Świętego Stanisława, biskupa i męczennika zostało wyłączonych kilka wiosek, razem około 420 wiernych. Miejscowości te zostały przyłączone do parafii pw. Świętego Jana Nepomucena w Wielkim Buczku. Podczas wizytacji parafii 12 października 2003 roku przez ks. biskupa Teofila Wilskiego został odczytany w Piotrówce dekret, który oficjalnie przydzielił miejscowość do parafii w Wielkim Buczku. Po jej przyłączeniu ówczesny proboszcz, ks. Sławomir Nowak wraz z Radą parafialną i wiernymi rozpoczął szereg przedsięwzięć, aby upiększyć wygląd kaplicy w Piotrówce. W ciągu pięciotygodniowego remontu, przeprowadzonego w 2004 roku, wygląd kaplicy zmienił się zupełnie. Po pierwsze został podwyższony sufit, pobudowano nowe kolumny i chór. Ponadto została założona instalacja elektryczna. 

Na chwałę Bożą

Dzięki rodzinie Nawrotów z Piotrówki w świątyni pojawił się nowy ołtarz z granitu, który ufundowali. Także nowe żyrandole i lampy zakupili sponsorzy. Tak więc parafianie, jak tylko mogli, pomagali i wspierali remont kaplicy. Projektantem całej inwestycji, a zwłaszcza ołtarza był Leszek Dziedzic pochodzący z Kępna, który osobiście nadzorował prace. Co więcej Ksiądz Proboszcz wraz z parafianami z Piotrówki nie ustawali w upiększaniu swojej świątyni, pieniądze na remont pozyskali nie tylko od sponsorów czy darczyńców, ale zaczęli organizować zabawy, wieczorki taneczne itd. A zwieńczeniem wspólnego wysiłku ks. Sławomira Nowaka oraz parafian była wizyta ks. biskupa Stanisława Napierały 13 czerwca 2004 roku, który uczestniczył w odpuście ku czci Świętego Antoniego, podczas której poświęcił wyremontowaną kaplicę. Tego dnia do Piotrówki obok dostojnego gościa zawitało około półtora tysiąca osób.

Jednak na tym nie poprzestano, bo kiedy już wewnątrz wszystko było zrobione, mieszkańcy Piotrówki wraz z gospodarzem swojej parafii rozpoczęli starania zmierzające do zmiany wyglądu zewnętrznego swojego Domu Bożego. I już wiosną 2006 roku rozpoczęła się rozbudowa kaplicy zgodnie z projektem, który przygotował Maciej Chojeński z Rychtala. Do kaplicy została dobudowana wieża o wysokości 16,5 m, co w rezultacie powiększyło kaplicę. Na jej szczycie umieszczono dzwony, które zostały poświęcone w 2005 roku przez ks. bpa Teofila Wilskiego. To co stało się bardzo widoczne na pierwszy rzut oka, to spadzisty dach, który kompletnie zmienił swój wygląd i co za tym idzie wygląd świątyni. W kolejnym etapie świątynia została również ocieplona i otynkowana. Fundusze na te inwestycje pochodziły z ofiar mieszkańców i comiesięcznej składki. Dziś świątynia jest dumą wszystkich parafian, którzy nieustannie o nią dbają. ■

Tekst Arleta Wencwel-Plata