Wiszące ogrody Babilonu

Wiszące ogrody Babilonu

Pamiętacie gdzie byliśmy ostatnim razem? Jeśli nie, to podpowiem Wam, że w krainie Trzech Króli. A ściślej rzecz ujmując, w krainie, którą uważa się za ich ojczyznę, czyli w Babilonii.

O przybyciu Trzech Króli do Betlejem i o darach jakie złożyli maleńkiemu Jezusowi, opowiada nam tylko jeden z czterech Ewangelistów, Mateusz. Ewangelista ten w dodatku określa ich mianem Mędrców ze Wschodu. Bo rzeczywiście byli oni wielce uczonymi ludźmi i mieszkali na wschód od Ziemi Świętej.
Św. Mateusz, jako jedyny autor Ewangelii, pisze nie tylko o przybyciu Trzech Króli, ale także o tym, że król Herod chciał zabić Jezusa i że z obawy przed Herodem Święta Rodzina musiała uciekać do Egiptu. By uratować życie Jezusa. Jesienią, mówiliśmy sobie o Egipcie i o tym, że w bardzo dawnych czasach był on miejscem niewoli ludu Izraela. I że Pan Bóg otworzył Morze Czerwone, by Izraelici mogli wyjść z egipskiej niewoli do ziemi wolności – Ziemi Świętej, nazywanej też Ziemią Obiecaną. I tam Izraelici osiedli na stałe. Muszę Wam powiedzieć, że jakiś czas później, na Jerozolimę, czyli stolicę Izraela, najechał król babiloński, zniszczył straszliwie to miasto i uprowadził rzeszę Izraelitów do swego kraju. Więc oprócz Egiptu, także Babilonia stała się krajem niewoli dla ludu Izraela.
Od tysiącleci nie istnieje już państwo zwane Babilonią, którego stolicą było miasto Babilon. W jego miejscu istnieje państwo Irak. Ale był czas, kiedy Babilon był stolicą potężnego i bardzo bogatego imperium, rozciągającego się od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego. Bardzo grube metrów mury otaczały zarówno miasto zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Do wewnętrznego miasta prowadziło osiem potężnych bram, a znajdowało się w nim 50 świątyń. Babilon słynął z „wiszących ogrodów”, które dziś zaliczamy do cudów starożytnego świata. Zakładane były na tarasach wznoszących się na różnych wysokościach i obsadzane palmami, drzewami i innymi roślinami, dodającymi barw i cienia tej płaskiej krainie.

Aleksandra Polewska-Wianecka