Święta królowa Jadwiga

Święta królowa Jadwiga

Czy zauważyliście, że ostatnio mówiliśmy głównie o królewnach i księżnych, które choć sprawowały swe rządy w dawnej Polsce pochodziły z Węgier? Dziś też powiemy sobie o pewnej królewnie, która przyszła na świat na węgierskiej ziemi, przybyła do Krakowa na swą koronację, gdy miała zaledwie 10 lat i przeszła do historii jako najlepsza władczyni w dziejach naszego kraju. I w dodatku została świętą. Królewna Jadwiga, choć była dziewczynką, była już zaręczona z młodym królewiczem Wilhelmem Habsburgiem. I była bardzo zadowolona ze swojego narzeczonego. Gdy jednak przybyła do Polski dowiedziała się, że powinna zerwać zaręczyny z Wilhelmem i poślubić księcia Jagiełłę, który był władcą pogańskiej jeszcze wtedy, sąsiedniej Litwy. Jadwiga nie miała zamiaru zrywać zaręczyn, zwłaszcza, że książę Jagiełło był od niej dużo starszy. Polscy wielmoże postanowili wtedy wziąć sprawę w swoje ręce i wygnali z Polski Wilhelma, który mieszkał w pałacu pod Krakowem. Jadwisia, gdy się o tym dowiedziała, chciała dosiąść konia i dogonić ukochanego, ale dworzanie zamknęli bramę Wawelu. Królewna złapała wtedy za topór i chciała bramę rozrąbać siekierą, jednak jeden z dworzan wyjaśnił jej, że jeśli poślubi Jagiełłę uratuje Polskę przed Krzyżakami, którzy wówczas bardzo nas nękali. Jadwisia nie wiedziała, co robić. Pobiegła do katedry i modliła się do Boga o to, by podszepnął jej, co powinna uczynić. Legenda głosi, że modliła się przed krzyżem, a wiszący na nim Chrystus spojrzał na Jadwisię i powiedział tylko: ratuj Polskę! I Jadwisia wyszła za Jagiełłę. Byli szczęśliwym małżeństwem, a nasz kraj pod ich rządami rósł w siłę i bogactwo. Poza tym Jadwiga bardzo dbała o biednych, rozdawała im nawet swoje osobiste klejnoty, złoto, szaty i wszystko, co mogła im dać i co było w stanie im pomóc. Była królową, która kochała nie tylko swych poddanych, ale potrafiła – mimo młodziutkiego wieku – niezwykle mądrze obchodzić się z wrogami.