Słowo na każdy dzień (19-24 grudnia)

Poniedziałek, 19 grudnia
Sdz 13, 2-7.24-25a; Ps 71; Łk 1, 5-25

Po czym to poznam?

Jak mamy pytać Boga? Czym różni się pytanie Zachariasza od pytania Maryi: „Jak się to stanie skoro nie znam męża?”. Maryja nie prosi się o to, by być Matką Zbawiciela, natomiast Zachariasz prosił o bycie ojcem z pewnością wielokrotnie. Można powiedzieć, że jego prośba była jak codzienna modlitwa. I kiedy w końcu dowiaduje się, że będzie tatą – nie wierzy. Spełniają się jego marzenia, a on nie daje temu wiary. Zastanów się zatem, o co się modlisz, bo jak to zacznie spełniać Bóg możesz zaniemówić z wrażenia i potem nie ma odwrotu.

Wtorek, 20 grudnia
Iz 7, 10-14; Ps 24; Łk 1, 26-38

Wtedy odszedł od niej anioł.

Zastanawia mnie jakie uczucia towarzyszyły Maryi, kiedy zniknął anioł. Radości i przerażenia, trwogi i zaszczytu? Kto jej uwierzy w to, co się stało? Wiemy, że jedyną osobą mogła być tylko Elżbieta, o której mówił Gabriel.  Dlatego wyrusza w daleką podróż. Często jesteśmy samotni z jakąś sprawą, którą nawet najbliżsi nie będą mogli rozumieć. Dlatego szanujmy „nasze Elżbiety” – ludzi, którym nie trzeba wiele mówić, aby rozumieli. Ludzi, którzy mają odwagę być blisko Boga, jeśli nawet nam tej odwagi brakuje.

Środa, 21 grudnia
Pnp 2, 8-14; Ps 33; Łk 1, 39-45

Błogosławiona jest, która uwierzyła…

Często jesteśmy anonimowi. Nawet kiedy wyrażamy niby swoje zdanie, powołujemy się na telewizję, głos uczonych, książkę. Tak mało razy mówimy: to moje zdanie, i ja w to wierzę. Ostatnie dni Adwentu wołają głosem Maryi: wyjdź na pustynię i otwórz szczerze serce. Z mocnym przekonaniem wypowiedz, co czujesz: wierzę w Boga, wiara mi dużo daje, chodzę do Kościoła, szanuję rodziny wielodzietne, jestem przeciwnikiem aborcji. Błogosławieni, którzy wierzą, że Bóg wobec nich działa wielkie rzeczy i potrafią obronić to w co wierzą.

Czwartek, 22 grudnia
1 Sm 1, 24-28; Ps: 1 Sm 2; Łk 1, 46-56

Wielbi dusza moja Pana…

Maryja wypowiada w anielskim uniesieniu jedne z najpiękniejszych słów Biblii. Hymn na cześć Boga, który my, kapłani wypowiadamy codziennie modląc się nieszporami. Często po zmarnowanym dniu, czasie porażek i nieudanych planów siadam przed tą modlitwą i zastanawiam się obrazoburczo, za co mam wielbić Cię Boże, bo miałem fatalny dzień. Jednak może właśnie za to należy się pomodlić i wychwalić Boga. Za porażki i zwycięstwa, za niedokończone plany i nieudane starania. Być blisko Boga kiedy jest dobrze i źle. Nie poddawać się. 

Piątek, 23 grudnia
Ml 3, 1-4.23-24; Ps 25; Łk 1, 57-66

A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał język…

Często słyszymy w życzeniach Bożonarodzeniowych - magii świąt. Brzmi to trochę mało po chrześcijańsku, ale jak mamy jej życzyć to chciałbym w tym kończącym Adwencie przeżyć taką magię jak Zachariasz. Modlił się o coś szlachetnego, aby móc poczuć się prawdziwie ojcem. Kiedy Bóg to mu czyni wątpi, bo jest stary. I kiedy rodzi się Jan Chrzciciel, Zachariasz rodzi się jako ojciec. Nie taki, który daje nazwisko i życie, ale taki, który daje przyszłemu synowi osobowość. Będzie tym jak go widzi Bóg, a nie ja. Będzie taki jak chce, nawet jak zamieszka na pustyni. Wychowam go dla świata, a nie dla siebie.

Sobota, 24 grudnia
Wigilia Narodzenia Pańskiego
2 Sm 7, 1-5.8b-12.14a.16; Ps 89; Łk 1, 67-79

Służyć Mu będziemy bez trwogi.

Jak trwoga to do Boga. Wie o tym Zachariasz, teraz już nie ma takiej trwogi. Może inaczej ma trwogi, ale dojrzał w wierze. Uświadomił sobie, że kiedy będzie się kochało Boga i w Niego mocno wierzyło to trwoga zamieni się w przestrzeń do pokazania chwały Najwyższego. Na rozpoczynające się święta, życzę właśnie takiej wewnętrznej mocy wiary, byśmy płacz mogli zamienić w łzy szczęścia. Teraz jest trudno i ciężko, ale Bóg jest, a dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych.

ks. Adam Kraska