Słowo Boże na niedzielę (26 maja 2024)

Niedziela Uroczystość Najświętszej Trójcy 26 maja
Pwt 4, 32-34.39-40; Ps 33; Rz 8, 14-17; Mt 28, 16-20

Z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz tak powiedział do ludu: «Zapytaj dawnych czasów, które były przed tobą, zaczynając od dnia, w którym Bóg stworzył człowieka na ziemi, zapytaj od jednego krańca niebios do drugiego, czy nastąpiło tak wielkie wydarzenie jak to lub czy słyszano o czymś podobnym? Czy słyszał jakiś naród głos Boży z ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy? Czy usiłował Bóg przyjść i wybrać sobie jeden naród spośród innych narodów przez doświadczenia, znaki, cuda i wojny, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, dziełami przerażającymi, jak to wszystko, co tobie uczynił Pan, Bóg twój, w Egipcie na twoich oczach? Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie wypełniać; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój».

Z Księgi Psalmów

Refren: Szczęśliwy naród wybrany
przez Pana.
Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.
Refren.
Przez słowo Pana powstały niebiosa,
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
Bo przemówił, i wszystko się stało,
sam rozkazał, i zaczęło istnieć.
Refren.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.
Refren.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei pokładanej w Tobie.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Chrzest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego
Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Komentarz do Ewangelii

Nie bój się, tylko żyj
Słowo dzisiejszej niedzieli zaprasza nas do pewnej refleksji nad przeszłością. Spojrzenie wstecz ma stanowić coś w rodzaju bilansu strat i zysków nad naszym życiem. Choć dotyczy Izraela i jego historii to jednak może posłużyć i nam do zbadania swojego serca.
W pierwszym czytaniu znajdujemy bilans przeszłości: „Zapytaj dawnych czasów, które były przed tobą, zaczynając od dnia, w którym Bóg stworzył człowieka na ziemi, zapytaj od jednego krańca niebios do drugiego (…), czy usiłował Bóg przyjść i wybrać sobie jeden naród spośród innych narodów przez doświadczenia, znaki, cuda i wojny, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, dziełami przerażającymi, jak to wszystko, co tobie uczynił Pan, Bóg twój, w Egipcie na twoich oczach? Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie wypełniać; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój” (Pwt 4, 32.34-40).
Powrót do wydarzeń związanych z wyzwoleniem Izraela z Egiptu było powrotem do korzeni, a tym samym powrotem do relacji zbudowanej na zaufaniu. Bóg wyprowadził ich z niewoli, dlatego nie wolno im było zachowywać się jak niewolnicy, czyli żyć w ciągłym strachu. Dlatego słyszymy w drugim czytaniu: „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» (i dalej) sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale” (Rz 8, 15-15), czyli pamiętaj, kim jesteś i co otrzymałeś. Pan nam mówi: Nie bój się, tylko żyj. Nie da się żyć bez powrotu do źródła, którym jest pierwotna miłość Boga. To dzięki niej człowiek odkrywa, czym jest zaufanie, a przy tym docenia kim jest i co otrzymał. Odpowiedź jest prosta: jest dziełem Boga i otrzymał Ducha Świętego, który podtrzymuje w nim Boże życie. Mocą Ducha trzeba nam iść przez życie.
Patrząc jednak na tego, do którego szczególnie odnoszą się te słowa, a mianowicie Kościoła, to jego rolą jest to, o czym słyszymy w dzisiejszej Ewangelii: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 16-20). Kościół otrzymał wszystko, co potrzebne do budowania i autonaprawy. Trzeba tylko spojrzeć wstecz co trzeba odbudować, a co naprawić.
Takie spojrzenie pomaga Kościołowi nie utracić nikogo po drodze. Choć jest tak wiele do zrobienia, to trzeba nam w nim trwać, nie uciekać z niego, nawet gdy źle się w nim czujemy. Kościół to żywy organizm, a jak to w naturze, każdy organizm potrzebuje ciągłej przemiany. Wiemy, że i wygląd ludzki się zmienia, a to co piękne szybko przemija. Gdy jednak patrzy się głębiej to widać, że piękno wewnętrzne trwa. Kościół tego piękna nadal nie utracił, tam tkwi prawda.

Ks. Łukasz Pondel