Słowo Boże na niedzielę 21 lutego

I Niedziela Wielkiego Postu 21 lutego
Rdz 9, 8-15; Ps 25; 1 P 3, 18-22; Mk 1, 12-15

Z Księgi Rodzaju

Tak rzekł Bóg do Noego i do jego synów: «Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię».
Po czym Bóg dodał: «A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego istnienia».

Z Księgi Psalmów

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła

Najdrożsi: Chrystus raz jeden umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia przez Ducha. W Nim poszedł ogłosić zbawienie nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża naczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zobowiązanie dobrego sumienia wobec Boga – dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Władze, i Moce.

Z Ewangelii według św. Marka

Jezus był kuszony przez Szatana, aniołowie zaś Mu usługiwali
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Komentarz do Ewangelii

Kształtować swoje sumienie
Liturgia pierwszej niedzieli Wielkiego Postu skupia nasz wzrok na tajemnicy Bożego przymierza, które za każdym razem, kiedy Bóg zawierał z człowiekiem, było obietnicą miłości. Pierwszym, jakie odnotowało Pismo Święte było przymierze z Noem, nazywane inaczej przymierzem noahickim. Jego fragment odnajdujemy w pierwszym czytaniu: „Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie (…). Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię” (Rdz 9, 9.11). Przypieczętowaniem tych słów stała się tęcza. Znak ten miał przypominać Izraelitom o Bożej obietnicy. Historia narodu wybranego pokazuje, że człowiek jest w stanie zerwać przymierze z Bogiem. Wielokrotna niewierność ludu izraelskiego była przyczyną późniejszych doświadczeń.
Każdy z nas jest spadkobiercą niniejszego przymierza. Przypomina o tym dzisiejszy psalm, którego słowa warto wziąć sobie głęboko do serca: „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami” (Ps 25, 4) oraz „Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, na swoją miłość, która trwa od wieków. Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu ze względu na dobroć Twą, Panie” (Ps 25, 6-7). „Tylko o mnie pamiętaj”, gdybym ja zapomniał o Tobie – chciałoby się dodać.
Wielki Post przygotowuje Kościół do tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. To właśnie wtedy Bóg w pełni zrealizował swoją obietnicę i wypowiedział swoje ostatnie słowo, które brzmi Jezus. To w Nim Bóg wypowiedział się do końca. Miłość jest największym tworzywem przymierza. To na miłości opiera się wszystko, a bez miłości to co jest upada i niszczeje.
Pochylając się nad treścią drugiej lekcji możemy przeczytać, że Bóg za czasów Noego uratował „osiem dusz”. Za kilka tygodni On sam przypomni nam, że uratował cały świat, a każdy z nas ma wobec Niego „zobowiązanie (…) sumienia” (1 P 3,21). Kształtować swoje sumienie to zadanie jakie stawia przed nami tegoroczny Wielki Post.
Ewangelista Marek zaprasza nas byśmy wraz z Jezusem wyszli na pustynię. Przewodnikiem w tej podróży będzie Duch Święty, który da nam nie tylko moc wytrwania, ale wskaże co zrobić, by żyć dla Boga i innych. Każdy z nas został przez Boga zaproszony do głoszenia Królestwa Bożego. Możemy więc zawołać za Panem Jezusem: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1, 15). Niech te słowa będą najpierw sposobnością do zatrzymania się i  zastanowienia nad sobą. Zaufajmy Bogu, bo On żyje w każdym z nas, nawet w opuszczonym, czy odtrąconym. Każdy Wielki Post jest szansą, by nie tylko mówić o Bogu, ale pochylać się nad tymi, w których ten Bóg jest przecież obecny. Skoro przyszedł na świat w ubogiej grocie, skoro szukał ludzi, skoro umarł na krzyżu, to znaczy, że zajął ostatnie miejsce ludzkości. I nam trzeba szukać tego ostatniego miejsca. Tam też są ludzie. Zamiast szukać środków do umartwiania siebie, rozejrzę się dokoła i zapytam siebie: Gdzie są ci wszyscy ludzie, za których Jezus umarł na krzyżu? Wielki Post to również, albo przede wszystkim czas szukania dróg spotkania z drugim człowiekiem, nawet za cenę własnego życia. Tym jest właśnie krzyż.

ks. Łukasz Pondel