Słowo Boże na niedzielę (19 października 2025)

19 października 2025
XXIX Niedziela zwykła
Wj 17, 8-13 | Ps 121 | 2 Tm 3, 14-4,2 | Łk 18, 1-8

Z Księgi Wyjścia

Amalekici przybyli, aby walczyć z Izraelitami w Refidim. Mojżesz powiedział wtedy do Jozuego: «Wybierz sobie mężów i wyrusz z nimi do walki z Amalekitami. Ja jutro stanę na szczycie góry z laską Bożą w ręku». Jozue spełnił polecenie Mojżesza i wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz, Aaron i Chur wyszli na szczyt góry. Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. Gdy zdrętwiały Mojżeszowi ręce, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko. I tak pokonał Jozue Amaleka i jego lud ostrzem miecza.

Z Księgi Psalmów

Refren: Naszą pomocą jest Zbawiciel świata.

Wznoszę swe oczy ku górom:
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana,
który stworzył niebo i ziemię. Ref.

On nie pozwoli, by potknęła się twa noga,
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie
Ten, który czuwa nad Izraelem. Ref.

Pan ciebie strzeże, †
jest cieniem nad tobą,
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce
ani księżyc wśród nocy. Ref.

Pan cię uchroni od zła wszelkiego,
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem,
teraz i po wszystkie czasy. Ref.

Z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najmilszy:
Trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma Święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo jest przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowania w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu. Zaklinam cię na Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, oraz na Jego pojawienie się i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, wykazuj błąd, napominaj, podnoś na duchu z całą cierpliwością w każdym nauczaniu.

Z Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”». I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»

Komentarz do Ewangelii

Ojciec

Dzisiejsza Ewangelia może być nieco kłopotliwa dla tych, którzy mają w sercu obraz Boga domagającego się niezliczonej ilości modlitw. Taki Bóg jest skory do przyznania łaski dopiero wtedy, gdy będziemy się poniżać i jak małe szczenięta skamleć o okruchy błogosławieństwa. Wysłucha tylko tych, którzy zasłużą na spojrzenie Jego oczu… I z tyłu głowy brzmi jak prawda wiary: „Nie rób tego czy tamtego, bo cię bozia/Pan Bóg skarze!” albo: „Modlisz się i nic? Najwyraźniej na to nie zasługujesz”.

Co prawda przeczuwamy, że takie zdania są zaprzeczeniem chrześcijaństwa, ale trzeba też uczciwie przyznać, że jesteśmy do nich przyzwyczajeni i bywa, że Ewangelia o darmowości Bożej łaski, przekonanie o nieograniczonym miłosierdziu Boga, czy pewność pragnienia zbawienia każdego człowieka przegrywa z diabelską (lub ludzką) katechezą o zasadzie ograniczonego zaufania i konieczności posiadania różnych zasług. Czasem wspomnienie o takiej postawie Boga prowadzi do myślenia, że przecież trzeba współpracować z łaską, postarać się, żeby nie ulegać pokusom i spróbować zaskarbić sobie błogosławieństwo dzięki dobremu życiu. A przecież łaska, miłosierdzie, błogosławieństwo, zbawienie jest NAJPIERW – i tylko dzięki takiej hojności Boga można choćby prosić o przebaczenie grzechów bez drżenia ze strachu przed Bożym (i ludzkim) gniewem.

Dlatego właśnie dzisiejsze Słowo może sprawiać kłopot – niektórzy pomyślą sobie, że Ojciec wszechmogący jest podobny do sędziego z przypowieści Jezusa. Nic bardziej mylnego!

Sędzia własną uległość tłumaczy sobie strachem przed tym, na co natrętna wdowa może się jeszcze zdobyć. Tekst grecki używa tu mocnego sformułowania „podbić komuś oko” albo „wyszydzić” – obie ewentualności bynajmniej nie rokują pokojowego rozwiązania sprawy. Kobieta jest zdolna sięgnąć po tak drastyczne środki, żeby zapewnić sobie ochronę przed „przeciwnikiem” i właśnie ta zdolność budzi po pewnym czasie lęk sędziego motywując go do działania. A Bóg? Jezus wyjaśnia, że Ojciec szybko weźmie w obronę tych, którzy wołają do niego – jest Ojcem, który nie zwleka, ale działa. Pojawia się jednak pytanie o to, dlaczego wysłuchanie niektórych modlitw trwa tak długo? Może dlatego, że mamy problem z rozpoznaniem, kto jest naszym przeciwnikiem (=szatanem) i zajmuje nam sporo czasu znalezienie właściwych intencji modlitwy…? A może odpowiedź jest ukryta w zdaniu pozornie wyrwanym z kontekstu: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”

Jezus pyta dziś, czy mamy wytrwałość i cierpliwość, by wierzyć w Boga, który wysłuchuje nawet, gdy wydaje się, że nie zwraca uwagi… Boga, który kocha na krzyżu… Boga, dzięki któremu zwyciężamy najpoważniejszego przeciwnika, bo Jego ramiona chcą ogarnąć i wyrwać z mocy diabła nawet najgorszego grzesznika… Boga, którego pierwszym imieniem nie jest „sędzia”, ale OJCIEC. 

ks. Grzegorz Mączka