Słowo Boże na niedzielę 16 stycznia

II niedziela zwykła 16 stycznia
Iz 62, 1-5; Ps 96; 1 Kor 12, 4-11; J 2, 1-11

Z Księgi proroka Izajasza
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.

Z Księgi Psalmów

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu,
sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda
pośród wszystkich ludów.

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku,
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

Słowa Ewangelii według św. Jana

Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej
 W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.
Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Komentarz do Ewangelii

Wielkie efekty
Z Kaną Galilejską mamy właściwie jedno skojarzenie: wesele i pierwszy cud Pana Jezusa; cud specyficzny, bo Jezus przemienił wodę w wino. I tego wina było sporo: „sześć stągwi kamiennych po dwie lub trzy miary” (J 2, 6), czyli od 384 do 576 litrów. A było to skutkiem posłuszeństwa.
Najpierw Maryja powiedziała: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie [mój Syn]” (J 2, 5). I potem Jezus rzekł: „Napełnijcie stągwie wodą” (J 2, 7). „I napełnili” (J 2, 7). I potem Jezus rzekł: „Zaczerpnijcie i zanieście staroście weselnemu” (J 2, 8). „I zanieśli” (J 2, 8). „Polskie terminy «posłuszeństwo – nieposłuszeństwo» są zasadniczo tłumaczeniami greckich rzeczowników hypakoe – parakoe, określających postawę słuchania (gr. akoe, od akouo: «słuchać, potakiwać»): słuchanie czyjegoś głosu z poddaniem mu się (hypo) – lub niesłuchanie – z równoczesnym zajmowaniem postawy pewnego zejścia na stronę (para); stąd mowa o przylgnięciu do czegoś przez wiarę lub o odmowie wiary połączonej z odejściem. Czasem synonimami tych terminów są czasowniki: peithomai, apeitheo, które znaczą: «dać się przekonać, buntować się» albo: «ufać komuś, nie ufać dać się pouczać, nie dać się pouczać, poddawać się lub oponować»” (Leon-Dufour X., Słownik Nowego Testamentu, Poznań 1986, s. 499).
Posłuszeństwo Bogu przynosi wielkie efekty. W Kanie Galilejskiej posłuszeństwo Jezusowi doprowadziło do „pojawienia się” sporej ilości wina (zob. J 2, 9). Urodzajna gleba przynosi trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny lub nawet stokrotny plon (zob. Mt 13, 8). Kiedy uczniowie przynieśli Jezusowi pięć chlebów i dwie ryby, to On nakarmił „około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci” (zob. Mt 14, 13-21). Jezus powiedział: „Niech się stanie tak, jak Ty chcesz, nie Ja” (Mt 26, 39) i zbawił cały świat, wszystkich ludzi. Posłuszeństwo Bogu nie sprawi jednak, że ominie nas cierpienie (zob. biczowanie Jezusa) czy trudne rzeczy (zob. śmierć Jezusa czy śmierć męczenników).
Cud w Kanie Galilejskiej miał miejsce w czasie wesela. Czy to posłuszeństwo Bogu przynosi też „wielkie efekty” w małżeństwie? Święty Paweł zaznaczył, że więź Chrystusa z Kościołem pozwala lepiej pojąć małżeństwo (zob. Ef 5, 23. 25. 29. 32). A przecież więź Jezusa z Kościołem jest oparta na posłuszeństwie: Jezus jest posłuszny Ojcu, a Kościół jest posłuszny Jezusowi. To posłuszeństwo daje życie; daje życie i Jezusowi (zob. np. Dz 2, 23-24), i Kościołowi (zob. np. Ef 4, 14-16). Skoro więc w małżeństwie mąż jest jak Jezus, a żona jak Kościół, to tylko posłuszeństwo, czyli naśladowanie przez małżonków więzi Chrystusa z Kościołem, doprowadzi do wzbudzenia życia (własne dzieci lub adopcja) i do wiecznego życia (zbawienia). Mąż „wydaje za żonę samego siebie” (jak Jezus za Kościół; Ef 5, 25), a żona „poddaje się mężowi we wszystkim” (jak Kościół Jezusowi; Ef 5, 24). Ale dzisiejszy świat tego nie pojmuje, ani ten kto żyje według tego świata. Bo dzisiaj się wybiera, a nie jest się posłusznym...

Ks. Tomasz Kaczmarek