Słowo Boże na każdy dzień (9-14 stycznia)

Poniedziałek, 9 stycznia
Hbr 1, 1-6; Ps 97; Mk 1, 14-20 
Czas się wypełnił.
Jan siedzi w więzieniu, a Jezus go nie ratuje?! Przeciwnie, rozpoczyna swoją publiczną działalność, powołując uczniów. Może gromadzi ludzi, żeby odbić Jana z więzienia? Czy mam taką wiarę w sobie, żeby już teraz usłyszeć to, co Jezus powie na końcu swej ziemskiej wędrówki: pokój mój daję wam, nie tak jak daje świat; wiecie, że władcy narodów uciskają je – nie tak będzie u was! Będziecie rybakami ludzi.

Wtorek, 10 stycznia
Hbr 2, 5-12; Ps 8; Mk 1, 21-28 
Czego chcesz od nas, Jezusie?
Jezus wypełnia swoją misję. Na to przyszedł na świat, aby obwoływać rok łaski i przewiązywać rany, otwierać więzienia, czynić ludzi wolnymi. Jezus uczy ich jak ktoś, kto posiada pewność, używa mocy słowa, zna swoją tożsamość. Jezusie czego TY chcesz ode mnie? Ty się na to narodziłeś, aby dać świadectwo prawdzie. Czego TY chcesz ode mnie? Twoja sprawiedliwość ochrania sierotę i wdowę, chlebem karmisz głodnych. Czego TY chcesz ode mnie?

Środa, 11 stycznia
Hbr 2, 14-18; Ps 105; Mk 1, 29-39 
Zaraz powiedzieli Mu o niej
Mój Bóg jest blisko mnie. Poznaję Go. Doświadczam Jego bliskości, czułości. Przenika mnie Jego wzrok. Moc Jego Słowa mnie podnosi. Bliska obecność mojego Boga przynagla mnie, abym zaraz, teraz, natychmiast, tu i teraz stał się Jego narzędziem! Jezu tutaj, chodź, pomóż. Jezu … tam, zadziałaj. Oto człowiek, którego tylko Ty możesz uzdrowić … Proszę.

Czwartek, 12 stycznia
Hbr 3, 7-14; Ps 95; Mk 1, 40-45 
Bądź oczyszczony.
Trąd to coś więcej niż choroba ciała. To coś więcej niż choroba jednego człowieka. Trąd zawsze dotyka całej wspólnoty. Trąd to odraza, odrzucenie, konieczność odtrącenia, pozostawienia samemu sobie. Trąd to strach, niepewność. Trąd to określony kodeks zachowań: wołanie już z daleka: idzie nieczysty! To napiętnowanie, bezsilność, bezradność, beznadzieja. I w tym wszystkim Jezus, zdjęty litością, z wyciągniętą ręką i słowem: bądź oczyszczony!

Piątek, 13 stycznia
Hbr 4, 1-5.11; Ps 78; Mk 2, 1-12
Przyszli z paralitykiem, którego niosło czterech.
Człowiek jest zdolny do wielkiej wiary. Do tak wielkiej, która pozwala mu stanąć przed Bogiem. Wcześniej, wiara ta pomaga przekroczyć strach, zabrać kogoś nieuleczalnie chorego z domu. Pomaga zwołać ludzi - pomóżcie mi go zanieść. Wiara ta usuwa lęk – dla dobra człowieka, niszczymy komuś dom. Jezus widząc ich wiarę, odpuszcza grzechy sparaliżowanemu człowiekowi. Człowiek jest zdolny do wielkiej wiary.

Sobota, 14 stycznia
Hbr 4, 12-16; Ps 19; Mk 2, 13-17
Przyszedłem być z grzesznikami.
Jezus, który rozumie jak wielką potwornością jest grzech. Oto Jezus, który widzi, że nikt z ludzi, sam z siebie, nie poradzi sobie z grzechem. Oto Jezus, którego zabiją nasze grzechy, który w konsekwencji obarczy się naszymi grzechami, weźmie na siebie nasze winy. Bóg, który urodził się jak człowiek i był we wszystkim do nas podobny … oprócz grzechu. Oto Jezus, który mówi do mnie grzesznika – chodź ze mną.

Ks. Dariusz Brylak